۳ مشکل تغذیه‌ای در نوزادان
۱- گاستروآنتریت حاد نوزادان
فرم حادی از اسهال و استفراغ، معمولاً به یک بیماری ویروسی مربوط میشود که
در طی دوران شیرخوارگی و اوایل کودکی شایع است. این بیماری به موکوس روده‌ای
آسیب می‌رساند و سطح جذب را کاهش می‌دهد. لاکتاز (آنزیم مورد نیاز برای هضم
قند لاکتوز موجود در شیر) که در لبه برسی موکوس روده وجود دارد، فعالیتش طی
مراحل حاد گاستروآنتریت و دوره نقاهت کاهش می‌یابد. علاوه بر این، به دلیل افزایش
حرکات دستگاه گوارش در طی گاستروآنتریت، ممکن است زمان کافی برای جذب وجود
نداشته باشد. غذاهای چرب اغلب اسهال را بدتر کرده و تخلیه معده را آهسته
میکند، که ممکن است استفراغ را افزایش دهد. بنابراین بهتر است غذاهای کم
چرب و دارای مقادیر بالای اولیگوساکارید، گلوکز و نشاسته در طی و بلافاصله بعد از آن داده شود.
مداخله و آموزش
* مرکز کنترل و پیشگیری از دیابت بر اساس وجود و میزان دهیدراتاسیون (از دست دهی آب)
توصیههای خاصی را درباره درمان گاستروآنتریت حاد در کودکان در ایالات متحده ارائه داده که در زیر خلاصه شده است:
در مرحله رهیدراسیون (باز گرداندن آب از دست رفته بدن)، کمبود مایعات در یک دوره تقریباً
۳ تا ۴ ساعته جایگزین شده و وضعیت هیدراسیون کافی حاصل میشود. سپس مرحله حفظ
دنبال میشود. زمانی که حفظ مایعات و انرژی فراهم می‌گردد، تغذیه نباید محدود شود. تغذیه با شیر مادر
باید حتی در طی رهیدراسیون، در تمام طول درمان ادامه یابد و تغذیه با بطری باید سریعاً با پایان رهیدراسیون از سر گرفته شود.
* بیشتر شیرخواران تغذیه شده با بطری، فرمولای (شیر خشک) حاوی مقادیر بالای لاکتوز را
تحمل می‌کنند، اگرچه شیرخواران دارای سوء تغذیه شدید، اسهال یا آنتروپاتی (بیماری مجرای گوارشی)
ممکن است از فرمولای بدون لاکتوز سود ببرند.
* کودکانی که غذاهای جامد یا نیمه جامد دریافت می‌کنند، باید به دریافت رژیم معمولی
خود در طی دوره‌های اسهال ادامه دهند.
نقص در ارتباط مادر – کودک، اطلاعات ناکافی والدین یا پرستار (مراقب کودک) و مهارت‌های ضعیف والدین،
از علل عمده نارسایی رشد غیر ارگانیک است
* از مصرف نوشیدنی‌های کربناته (گازدار)، آب‌میوه، نوشابه‌های میوه‌ای، دسرهای ژلاتین و دیگر مایعات
و غذاهای حاوی مقادیر بالای قندهای ساده باید اجتناب شود، زیرا ممکن است منجر به اسهال اسموتیک شود.
* اغلب توصیه میشود که دریافت چربی محدود شود، اما شواهد بالینی زیادی در مورد اثر
محدودیت چربی بر کاهش اسهال وجود ندارد.
* رژیم‌های محدود مثل BRAT (موز، برنج، سس سیب و نان تست) معمولاً توصیه میشود. این رژیم‌ها،
محدودیت‌های زیادی دارند و ممکن است منجر به کمبودهای تغذیه‌ای شوند. خصوصاً اگر شیرخوار
یا کودک از دوره‌های تکراری گاستروآنتریت رنج می‌برد.
* کودکان دارای اسهال اما با حداقل دهیدراسیون یا بدون آن، باید به دریافت یک رژیم متناسب
با سن به همراه مایعات بیشتر، به منظور جایگزینی مقادیر از دست رفته ادامه دهند.
* محلول رهیدراسیون خوراکی تجاری (ORS) برای جایگزین کردن مایعات ترجیح داده میشود.
بعضی کودکان نسبت به طعم نمکی محلول ORS اعتراض دارند. اگر محلولها بسیار خنک شوند،
ممکن است بهتر پذیرفته شوند. بعضی از محلول‌های تجاری به منظور بهبود پذیرش، طعم دار
میشوند.
* بعضی شواهد وجود دارد که پره بیوتیک‌ها (عوامل غذایی نظیر اولیگوفروکتوز که رشد یا
فعالیت باکتری غیر بیماری‌زا مثل بیفیدو باکتر و لاکتوباسیلی را در کولون تحریک میکند) و پروبیوتیک‌ها
(میکرو ارگانیسم‌های زنده مثل لاکتوباسیل، بیفیدوباکتر و مخمر غیر بیماری‌زای ساکارومایسس بولاردی)
می‌توانند برای ایجاد میکروفلور مفید روده و بنابراین کاهش دوره بیماریهای اسهالی استفاده شوند.
* هیچ توصیه خاصی برای استفاده درمانی از این مواد در این زمان وجود ندارد. با این حال،
اسهال حاد در میان نوزادانی که با شیر مادر تغذیه میشوند، شیوع کمتری دارد و این یک دلیل
عالی برای پیشرفت تغذیه با شیر مادر است.
* اسهال می‌تواند ناشی از سوء جذب سوربیتول و فروکتوز در آب‌میوه باشد. اگر اسهال مزمن است،
دریافت آب‌میوه توسط کودک باید ارزیابی شود.
۲- حساسیت غذایی نوزادان
در نوزادان و کودکان کم سن، علائم حساسیت غذایی یا آلرژی (یک واکنش ایمنولوژیک نسبت به هضم
غذا یا مواد افزوده شده به غذا) می‌تواند شامل آنافیلاکسی، نارسایی رشد، استفراغ، درد شکم، اسهال،
گرفتگی بینی، سینوزیت، عفونت گوش میانی، سرفه، خس‌خس سینه، خارش، کهیر و درماتیت آتوپیک باشد.
سفیده تخم مرغ، شیر گاو، بادام زمینی و مغزهای گیاهی شایع‌ترین غذاهای آلرژی‌زا برای کودکان هستند.
مداخله و آموزش
مادری که نوزادی را شیر می‌دهد و در معرض خطر بالای حساسیت غذایی است ممکن است لازم باشد
در طی شیردهی از مصرف غذاهای آلرژی‌زا اجتناب کند. اجتناب از این غذاها برای مادری که نوزادی را شیر
می‌دهد و در معرض کمتر خطر آلرژی است، نیازی نیست. مگر اینکه شواهد نشان دهد که شیرخوار او
علائم آلرژی را نشان می‌دهد.
تعداد قابل توجهی از نوزادانی که به شیر گاو آلرژی دارند به سویا نیز آلرژی دارند و بنابراین ممکن است
فرمولای سویا را تحمل نکنند.
بعضی کودکان نسبت به طعم نمکی محلول ORS اعتراض دارند. اگر محلولها بسیار خنک شوند،
ممکن است بهتر پذیرفته شوند
فرمولای پروتئین هیدرولیز شده (فرمی که پروتئین شکسته شده و بنابراین موکول‌های بزرگ پروتئین وجود ندارد
تا پاسخ آلرژیک را تحریک کند) نظیر نوترامین اغلب برای نوزادان دارای علائم آلرژیک به کار برده میشود.
حدود ۸۵ درصد کودکان دارای آلرژی به شیر، طی ۳ سال اول زندگی دچار اختلال رشد میشوند.
جایی که در آناپی‌نفرین، مایعات داخل وریدی و احیاء تنفس قابل دسترس باشد.
۳- نارسایی رشد نوزادان
واژه نارسایی رشد در مورد نوزادانی به کار می‌رود که از دست دهی مداوم وزن داشته یا در افزایش وزن
به میزان مناسب ناتوان هستند. این شرایط ناشی از فراهم شدن ناکافی غذا یا وجود بیماری در شیرخوار است.
* نارسایی رشد ارگانیک، شرایطی است که علت فیزیولوژیک برای نارسایی رشد شیرخوار وجود دارد.
تولید ناکافی شیر توسط مادران شیرده و سیستیک فیبروزیس در شیرخوار، دو نمونه از این شرایط هستند.
* زمانی که علت فیزیکی وجود ندارد، شیرخوار دارای نارسایی رشد غیر ارگانیک می‌باشد.
نقص در ارتباط مادر – کودک، اطلاعات ناکافی والدین یا پرستار (مراقب کودک) و مهارت‌های ضعیف والدین، از علل عمده نارسایی رشد غیر ارگانیک است.
علت آتروفی عضلانی
عضلات استفاده نشده می تواند تحلیل برود البته این نوع آتروفی در نتیجه عدم حرکت
با ورزش و بهبود تغذیه قابل برگشت است. آتروفی عضلانی زمانی رخ می دهد که شما
در بستر به خاطر یک وضعیت پزشکی خاص هستید. علل دیگر آتروفی عبارتند از
: پیری،
درد و ضعف عضلات به علت نوشیدن الکل، آسیب و شکستگی استخوان ها، سوء تغذیه،
سکته مغزی، درمان طولانی مدت با کورتیکو استروئیدها.
بیماری های دیگری می توانند منجر به تحلیل عضلات شوند از قبیل:
درماتومیوزیت، سندرم گیلن باره که یک بیماری خود ایمنی است و منجر به التهاب عصب
و ضعف عضلانی می شود، اسکلروز متعدد یا ام اس، دیستروفی عضلانی (یک بیماری ارثی
همراه با ضعف عضلانی)، استئوآرتریت، فلج اطفال، پلی میوزیت (یک بیماری التهابی)، آرتریت
روماتوئید، آتروفی عضلانی نخاعی (یک بیماری ارثی با از دست دادن عضلات دست و پا).
شما ممکن است به آتروفی عضلانی مبتلا شوید اگر:
یکی از دستها یا پاهایتان به طرز محسوسی از دیگری کوچکتر باشد.
شما در حال تجربه ضعف مشخص شده در یک اندام باشید.
از لحاظ جسمی غیر فعال باشید.
چطور آتروفی عضلانی را تشخیص می دهند؟
یک تاریخچه پزشکی کامل به درک نشانه ها کمک خواهد کرد. بررسی آسیب های قدیمی
به اندام و شرایط پزشکی متعدد، فهرست داروها و مکمل های مصرفی مهم است.
پزشک ممکن است برای رد دیگر شرایط پزشکی آزمایش خون، اشعه ایکس، تصویربرداری
رزونانس مغناطیسی، توموگرافی کامپیوتری، بیوپسی عضله، الکترومیوگرافی، را تجویز کند.
درمان چطور است؟
درمان بستگی به علت بروز آتروفی دارد. برای درمان تمام بیماری های زمینه ای فرد باید
بررسی شود. درمان های رایج عبارتند از: تمرین، درمان های فیزیکی، اولتراسونیک تراپی،
عمل جراحی، تغییر در رژیم غذایی، تمرینات حرکتی در آب.
درمانگران فیزیکی می توانند راه رفتن درست را حین ورزش به شما آموزش دهند.
اولتراسونیک تراپی یک روش غیر تهاجمی است که از امواج صوتی برای کمک به بهبود عضلات کمک می گیرد.
جراحی ممکن است قادر به اصلاح آتروفی عضلانی به علت سوء تغذیه باشد.
پیشگیری از آتروفی عضلانی:
رژیم غذایی غنی از میوه و سبزیجات(منبع غنی منیزیم)، غذاهای کم چرب و مصرف کافی پروتئین
به عنوان مهم‌ترین ترکیبات عضلات می توانند مانع از ایجاد آتروفی عضلانی شده یا حتی پیشرفت آن را کندتر کند.
علاوه بر اینها، برنامه ورزشی منظم و روزانه از ابتلا به بی حرکتی و آتروفی عضلانی جلوگیری می کند.
بعد از شکست عشقی چه کنیم؟
شکست عشقی پایان دادن به چیزی است که به خاطرش زندگی کردن ارزشمند بوده است.
اگر از یک رابطه عاشقانه بیرون آمده باشید، حتماً درباره این فکر کرده‌اید که چه اندازه زمان نیاز
است تا شما از دوست داشتن طرف مقابلتان دست بکشید و دیگر به او و رابطه از دست رفته
خودتان فکر نکنید. در حقیقت این موضوع و زمانی که برای پایان دادن واقعی به روابط وجود دارد،
از هر فردی به فرد دیگر متفاوت است. شرایط و روحیه فرد تا حد زیادی در چگونگی بهبود وضعیت
وی و کنار آمدنش با شرایط فعلی تأثیرگذار هستند.
بخشی از آینده‌ای که در ذهنتان ساخته بوده‌اید با طرف مقابل بوده است و پس از اتمام روابط
این بخش کاملاً نابود شده و از بین می‌رود. این چیزی است که افرادی که شکست عشقی خورده‌اند
آزار می‌دهد. همه چیز به شما بستگی دارد و این که درباره گذشته و آنچه برای آینده با مخاطب
خاصتان تصور می‌کرده‌اید احساساتی عمل کرده باشید.
تنها درمانگر در این مورد زمان است. باید به خودتان زمان بدهید تا همه چیز به شرایط عادی برگردد
و بتوانید این شکست را بپذیرد و آن را بخشی از زندگی و تجربیاتش بدانید. M. Kathleen Casey
در این باره گفته است ” درد اجتناب ناپذیر است، اما این که درد بکشیم و خودمان را عذاب دهیم
کاملاً اختیاری است “.
چه بازه زمانی طول می‌کشد که شکست عشقی را پایان دهیم و آن را بپذیریم؟
اولین قدم برای گذر از شکست عشقی پذیرفتن آن است. شما چه بخواهید و چه نخواهید
این اتفاق رخ داده است و به هیچ عنوان نمی‌توانید به گذشته برگردید و این موضوع را در زمان
خودش حل و فصل کنید. در این زمان شما به رابطه‌ای که داشته‌اید پایان داده‌اید و باید این
موضوع را بپذیرد. سپس با صبوری مراحلی که برای گذر از این مرحله نیاز است را انجام دهید
تا بتوانید به زندگی عادی که داشته‌اید برگردید.
مرحله شوکه شدن و برانگیخته شدن احساسات
اگر شما در مرحله‌ای قرار دارید که به رابطه‌ای که داشته‌اید پایان داده‌اید، باید آماده باشید
که احساست مختلفی مانندترس، نفرت، تنهایی، خشم و غم به شما هجوم می‌آورند.
ترس از تنها ماندن از جمله پررنگ‌ترین احساساتی است که شکست عشقی در پی دارد.
به نحوی که فرد تصور میکند روی این کره خاکی تنها او و مخاطب خاصش زندگی می‌کرده‌اند
و دیگر هیچ کسی وجود ندارد که او را درک کند و وی همیشه باید تنها بماند.
با هجوم احساسات مختلف فرد مدام از خودش می‌پرسد که چرا این اتفاق رخ داده است؟
چه کاری برای رسیدن به نتیجه متفاوت باید انجام دهم؟ حتی ممکن است فرد به این موضوع
فکر کند که چه کاری انجام داده که سبب به پایان رسیدن رابطه عاطفی شده است و مدام
به دنبال راهکارهایی برای تغییر دادن نتیجه باشد.
این احساسات در اوایل تجربه شکست عشقی طبیعی هستند و باید به خودتان زمان بدهید
تا احساسات برانگیخته شده فروکش کنند. سپس می‌توانید آینده روشنی که در پیش روی
شما قرار دارد را ببینید.
انکار به پایان رسیدن یک رابطه عاشقانه
انکار کردن یکی از واکنش‌هایی است که پس از پایان رابطه و شکست عشقی رخ می‌دهد.
فرد دائم در حال انکار کردن این موضوع است که رابطه‌ای که داشته به پایان رسیده و مدام
خودش را توجیه میکند که دوباره همه چیز مثل سابق خواهد شد. این واکنش پس از پایان
هر رابطه‌ای کاملاً طبیعی است. مهم این است که بتوانید از این مرحله عبور کنید و غم و
اندوه مرحله انکار را پشت سر بگذارید.
تا جایی که می‌توانید اشک بریزید
هنگامی که احساس غم و اندوه می‌کنید بهترین راه این است که گریه کنید. هنگام شکست
عشقی نیز مانند دیگر زمان‌هایی که با مشکل بزرگی مواجه شده‌اید یک توپ بزرگ درون گلو
حس می‌کنید که نمی‌توانید آن را ببلعید و جلوی نفس کشیدن شما را گرفته است. برای این
که از شر این بغض و تورمی که در ناحیه گلو ایجاد شده راحت شوید، باید به زیر دوش آب،
یک مکان خلوت و حتی ماشین شخصی خود پناه ببرید و اجازه بدهید بی‌وقفه اشک از چشمانتان بیرون بریزد.
مانع از اشک ریختن خود نشوید. اجازه بدهید تمام غم‌ها و ناراحتی‌ها با اشک‌های شور از بدن
شما بیرون بریزد. پس از اشک ریختن احساس آرامشی بی‌حد و اندازه خواهید داشت و این
نشان می‌دهد که شما از غم بزرگی که داشته‌اید خلاص شده‌اید.
مراقبت‌های اولیه را از خودتان به دست فراموشی نسپارید
برخی از افراد پس از شکست عشقی دیگر دلیلی نمی‌بینند که به خودشان برسند و این
مقدمه‌ای برای مواجه شدن با انواع و اقسام بیماری‌ها است. درست است که شما از لحاظ
روحی موقعیت مناسبی ندارید و دیگر کسی برای این که او را ببوسید وجود ندارد؛ اما این
دلیل نمی‌شود که مسواک زدن را جدی نگیرید و باید هر روز دو تا سه بار دندان‌هایتان را مسواک کنید.
هر انسان باید در طول روز غذا بخورد تا انرژی لازم را به دست بیاورید؛ بنابراین حتماً وعده‌های
غذایی را میل کنید. فراموش نکنید باید رژیم غذایی همیشگی خود را حفظ کرده و مانند همیشه
تعادل را در غذا خوردن رعایت کنید.
ارتباط با دوستانتان را حفظ کنید.
برای بهبود روحیه خود سعی کنید زمان بیشتری را با دوستانتان بگذرانید. هیچ چیز به اندازه
گفتمان‌های دوستانه و درد و دل با فردی که شما را درک میکند نمی‌تواند برای ترمیم روحیه
شما مؤثر باشد. شما می‌توانید در قالب پیام‌های متنی با دوستتان درد و دل کنید یا سر روی
شانه او بگذارید و گریه کنید. حضور در جمع دوستان و شوخی‌هایی که وجود دارد، خنده را دوباره مهمان لب‌های شما میکند.
با وجود این که پس از شکست عشقی اغلب افراد از جمع فاصله می‌گیرند و تنها بودن را ترجیح می‌دهند؛
اما سعی کنید همیشه در جمع باشید و از اجتماع فاصله نگیرید تا سریع‌تر بتوانید خودتان را جمع و جور کنید
و به زندگی عادی که داشته¬اید برگردید.
به مسافرت بروید
یکی از بهترین راهکارها برای بهبود روحیه افرادی که تازه به یک رابطه عاطفی پایان داده‌اند،
مسافرت است. برای پایان دادن به غم و سوگواری شکست عشقی، باید از خانه خارج شوید
و مدتی از محیط دور شوید. یک سفر چند روزه می‌تواند به طور کامل روحیه از دست رفته شما
را ترمیم کندو آرامش را به زندگی¬تان برگرداند.
یک بلیط اتوبوس یا قطار بگیرید و به جایی که دوست دارید بروید. سعی کنید برای سفر مکان‌های
را انتخاب کنید که تا به حال به آنجا نرفته‌اید. تماشای طبیعت مسحور کننده و سپری کردن ساعاتی
کنار دریا می‌تواند حس و حالتان را به طور کامل عوض کند.
در دل طبیعت فرصت زیادی برای فکر کردن دارید و می‌توانید برنامه‌هایی که برای زندگی دارید را منظم کنید.
چند نکته درباره دگزامتازون
دگزامتازون یا آنطور که بعضا گفته می شود دگزا، یکی از داروهایی است که در اشکال
مختلف خود (شربت، قرص، قطره، آمپول و پماد و محلولها) یکی از پرکاربردترین داروهاست
و در نتیجه ابهامات و سوالات هم پیرامون آن زیاد است.
۱- دگزامتازون چه تاثیری در اشتها و چاق کردن دارد؟
پاسخ: دگزامتازون اشتها را زیاد می کند. علاوه بر آن از طریق ایجاد تورم در بدن شما را چاق
می کند. در حقیقت یکی از عوارض استفاده زیاد از کورتون ها ایجاد تورم تدریجی در بدن و
افزایش میزان چربی است که باعث پف کردن فرد شده و یا علامتی به نام ماه رخ! (یعنی گرد و پف کرده شدن صورت) می شود.
در نتیجه بیمار احساس میکند که چاق و قوی بنیه شده است. اماحقیقت این است که تمام کورتون ها
در استفاده مکرر باعث تحلیل رفتن عضلات وپوکی استخوان می شوند.
در حقیقت دگزا متازون بدن شما را رسما به یک پفک تبدیل میکند.
۲-من هر وقت سرما می خورم تا دگزا نزنم خوب نمیشوم. چرا؟
پاسخ: اثر دگزامتازون در سرماخوردگیهای رایج بیشتر علامتی است. یعنی باعث سرکوب واکنشهای
ایمنی میشود و در نتیجه علائم بیماری را میپوشاند. این قضیه در سرماخوردگی های ویروسی چندان
اشکالی ایجاد نمی کند، اما در سرماخوردگیهای همراه با عفونت باکتریایی (مثلا انواع تب دار یا همراه
با گلودرد چرکی) با سرکوب ایمنی بدن، برای باکتریهای فرصتی را برای سازماندهی نیروها و تکثیر فراهم
میکند و در نتیجه ممکن است چند روز بعد منجر به شعله ور شدن بیماری و حتی ایجاد عفونتهای
شدید تنفسی شود
۳- آیا دگزامتازون می تواند در دوپینگ و تقویت استفاده شود؟
پاسخ: کورتونها می توانند نوعی حالت خوش آنی در فرد ایجاد کنند که به euphoria موسوم است.
همچنین باعث تغییرات آنی در میزان قند خون میشوند و بصورت کوتاه مدت ممکن است برخی توانایی های
جسمانی را افزایش دهند. البته این داروها در دراز مدت هم باعث پوکی استخوان و هم ضعف ایمنی
بدن میشوند بنابراین مصرف مکرر آن حتی به قصد دوپینگ اثرات معکوس خواهد داشت.
نکته: دگزامتازون جزو داروهای ممنوع دوپینگ است.
۴-آیا مصرف دگزامتازون در دوران حاملگی مجاز است؟
پاسخ: دگزامتازون از نظر مصرف در حاملگی جزو گروه c است. یعنی نه جزو داروهای بی خطر است
و نه جزو داروهای خطرناک. در صورت صلاحدید پزشک در برخی موارد میتوان با قبول برخی عوارض جانبی
از این دارو استفاده کرد. مصرف خودسرانه بویژه در حاملگی کاملا ممنوع است. زیرا ممکن است باعث
سرکوب غده فوق کلیه در جنین شود.
۵-من مدتهاست که با تجویز پزشک برای تسکین برخی دردهای مفصلی خود از دگزا متازون استفاده
میکنم. الان احساس میکنم حال بهتری دارم. آیا میتوانم دارو را قطع کنم؟
پاسخ: یک اصل کلی در استفاده دراز مدت از کورتون داریم. میزان مصرف کورتون به تدریج زیاد میشود
و موقع قطع کردن دارو هم اینکار تدریجا صورت میگیرد. قطع تدریجی بصورت افزایش فواصل مصرف و
کم کردن میزان داروی مصرف در هربار استفاده است. هیچگاه مقدار زیادی از کورتون را ناگهان مصرف
نکنید یا ناگهان قطع نکنید.
موارد مصرف اساسی دگزامتازون:
۱- ضد التهاب (بخصوص در بیماریهای روماتیسمی-حساسیتهای موضعی یا عمومی-کنترل عوارض بعد از جراحیهای دندان و…)
۲-کاهش ادم مغزی یا ریوی
۳-در درمان برخی اختلالات غده فوق کلیوی
عوارض شایع و مهم مصرف کورتون:
در مصرف بصورت موضعی (به شکل پماد و قطره یا محلول): تحلیل رفتن پوست در استفاده دراز مدت،
لکه افتادن روی پوست و خشکی پوست، تشدید عفونتهای قارچی
در مصرف سیستمیک (خوراکی یا تزریقی): سرخوشی، عوارض گوارشی، تشدید عفونت ها، بیخوابی، پوکی
استخوان (در مصرف طولانی)، ضعف ایمنی ، اختلالات هورمونی (نظیر پرمویی، اختلال عادت ماهانه) اتساع
شکم و گرد شدن صورت، اختلال آنزیمهای کبدی، تحلیل عضلانی، چرب شدن پوست و تشدید آکنه، تغییرات
روحی (نظیر سرخوشی بیش از حد یا تحریک پذیری عصبی)
مراقبت‌های لازم پس از زایمان طبیعی در خانه
روزهای بعد از زایمان ، روزهای شیرینی است. نه ماه انتظار به پایان رسیده و خانوادۀ
شما با حضور یک نوزاد، کمی متفاوت شده است. در این روزها معمولاً یکی از اعضای
خانواده یا دوستان در کنار مادر می‌ماند و از او مراقبت میکند. همچنین دوستان و فامیل
برای احوال‌پرسی و تبریک به منزل شما می‌آیند. یادتان باشد در این روزها، با وجود
شلوغ بودن دور و اطراف از خودتان غافل نشوید. همچنین اعضای خانواده و مهمان‌ها ممکن
است از روی خیرخواهی، توصیه‌هایی به شما بکنند که بهتر است نظرها و توصیههای اطرافیان
را قبل از اطمینان از صحت علمی آن انجام دهید. در این مطلب می‌توانید با مراقبت‌های بهداشتی
پس از زایمان، خودمراقبتی‌های لازم در خانه و موارد نیازمند تماس با پزشک
پس از زایمان آشنا شوید.
در این مقاله مطالعه می‌کنید:
مراقبت‌های بهداشتی
مراقبت‌های بهداشتی اهمیت بسیار زیادی پس از زایمان دارد. با استفاده از موارد زیر
می‌توانید بعد از زایمان طبیعی، مراقبت‌های لازم را برای نگهداری از زخم بخیۀ پرینه؛
در صورت وجود و همین‌طور کنترل خونریزی انجام دهید:
بخیه: در زایمان طبیعی ممکن است ناحیۀ پرینه را تا حدود دو سانتی‌متر برای خروج نوزاد
باز کنند و بعد بخیه بزنند. این بخیه به اندازۀ بخیۀ سزارین، عمیق نیست و به همین دلیل
در مدت زمان کوتاهی جوش می‌خورد. اگر بتوانید به خوبی از زخم خود محافظت کنید،
می‌توانید انتظار داشته باشید که با گذشت حدود یک هفته تا ۱۰ روز، دیگر خبری از
بخیه و زخم نباشد. نکات زیر می‌تواند برای نگهداری از این بخیه‌ها در روزهای پس از زایمان مفید باشد:
- روی بخیه‌هایتان ننشینید.
- برای جلوگیری از باز شدن بخیه‌ها، بهتر است تا خوب شدن زخم، روی یک بالش طبی حلقوی بنشینید.
- بهتر است از توالت ایرانی استفاده کنید.
- بعد از دستشویی، زخم را با آب ولرم بشویید و سپس با باد سشوار آن را خشک کنید.
- اگر نخواستید از سشوار استفاده کنید، هر بار از یک حولۀ تمیز و نرم استفاده کنید.
- روزانه چند دقیقه در محلول آب و بتادین در لگنی کاملاً تمیز بنشینید.
- ساعاتی در روز بدون لباس زیر دراز بکشید تا زخمتان هوا بخورد.
- در روزهای اول زیاد روی پاهایتان نایستید.
- زخم را دستکاری نکنید و بدون اجازۀ پزشک روی آن پماد، کرم یا لوسیون نزنید.
خونریزی: خونریزی پس از زایمان، در هر دو نوع زایمان طبیعی و سزارین وجود خواهد داشت،
اما معمولاً در زایمان طبیعی بیشتر از سزارین است و احتمالاً شما بعد از یک زایمان طبیعی
مدت زمان بیشتری لکه‌بینی و خونریزی دارید. همچنین در صورت داشتن بخیه در ناحیۀ پرینه،
مراقبت‌های لازم در مورد خونریزی پس از زایمان طبیعی نیاز به رعایت و توجه بیشتری دارد.
به‌طورکلی برخی از مراقبت‌های لازم برای خونریزی پس از زایمان شامل موارد زیر است:
از نوار بهداشتی ساده و بزرگ؛ بدون پودر جاذب یا رویۀ مشبک استفاده کنید.
- هرگز از تامپون استفاده نکنید.
- لباس زیر تنگ به همراه نوار بهداشتی، از رسیدن هوا به زخم جلوگیری و روند خوب شدن زخم را کند میکند.
- نوار یا پد بهداشتی خود را هر دو تا چهار ساعت یک بار عوض کنید.
- در صورت وجود زخم، از تجمع خون روی زخم این ناحیه جلوگیری کنید.
همچنین اگر تب یا لرز داشتید یا خونریزی و ترشحات واژن شما بدبو بود ممکن است دچار یکی از
عفونتهای پس از زایمان‌شده باشید که لازم است با پزشک تماس بگیرید. همچنین در صورت
کاهش پیدا نکردن خونریزی یا ادامۀ خونریزی به رنگ قرمز روشن بعد از هفتۀ اول زایمان،
با ماما یا پزشکتان تماس بگیرید.
استفاده از شکم‌بند
زمان جمع شدن شکم پس از زایمان، یکی از سوال‌های رایج مادران است که معمولاً به عنوان راه‌حل،
شکم‌بند به آنها معرفی میشود. شکم‌بندهای بعد از زایمان، به بازگشت شکم به حالت قبل از بارداری
و رفع کمردرد کمک میکند. این شکمبندها در دو نوع است. نوع اول که به آن گِن گفته میشود،
شبیه یک شورت بلند است و از بالای زانو تا روی شکم کشیده میشود. از آنجا که این گن‌ها باعث
عرق کردن خواهد شد، توصیه میشود تا خوب شدن بخیه‌های پرینه، از آنها استفاده نکنید.
نوع دوم شکمبندها مانند کمربندی پهن دور شکم بسته میشود و از زیر شکم تا بالای آن را میپوشاند.
این نوع شکم‌بند را می‌توانید بعد از زایمان استفاده کنید، اما باید توجه داشته باشید که شکم‌بند
فقط اطراف شکم را بپوشاند و بیش از اندازه به شکم فشار وارد نکند.
تغذیۀ مناسب
شما احتمالاً انرژی زیادی صرف زایمان طبیعی کرده‌اید، اما لازم نیست تمام آن را با هم دریافت کنید.
روزهای اول پس از زایمان نباید غذاهای سنگین بخورید. خانوادۀ شما ممکن است به شما اصرار کنند
که گوشت زیاد یا غذای چرب بخورید. باید توجه داشته باشید که در روزهای پس از زایمان شما ممکن
است فعالیت کمتری داشته باشید، بنابراین امکان سوءهاضمه و یبوست وجود دارد و در صورت ابتلا
به یبوست، امکان آسیب دیدن بخیه‌ها نیز وجود خواهد داشت. پس سعی کنید در طول روز مواد غذایی
لازم و مفید را دریافت کنید. نکات زیر می‌تواند در داشتن یک تغذیۀ خوب به شما کمک کند:
- مواد غذایی حاوی فیبر بالا مثل برنج قهوه‌ای، نان سبوس‌دار و سبزیجات بخورید.
- دو بار در هفته ماهی قزل‌آلا یا سالمون بخورید.
- انجیر خشک، برگۀ زردآلو یا هلو مصرف کنید.
- میوه‌هایی مثل انواع توت‌ها و پرتقال را در میان‌وعده‌های خود قرار دهید.
- برخلاف تصور، کاچی به دلیل چرب بودن غذای مناسبی برای روزهای بعد از زایمان نیست.
- لبنیات کم‌چرب مصرف کنید.
- مایعات زیاد و آب میوۀ خانگی بنوشید.
- به سالاد و غذاها، روغن زیتون اضافه کنید.
فعالیت‌های خانه‌داری
مادرانی که طبیعی زایمان کرده‌اند، زودتر از مادران سزارینی بهبود می‌یابند و می‌توانند یک روز بعد از زایمان
راه بروند و فعالیت کنند. اما لازم است که به بدنتان فرصت کافی برای بهبود کامل را نیز بدهید و بلافاصله
پس از زایمان فعالیت‌های سنگینی را شروع نکنید. بعضی از مادران از قوی نشان دادن خود لذت می‌برند
و بعضی دیگر به دلیل وجود یک بچۀ دیگر، استراحت را از خودشان می‌گیرند. اما باید بدانید که پس از زایمان
لازم است استراحت کافی داشته باشید. برخی از مواردی که باید طی این روزها رعایت کنید شامل موارد زیر است:
اجسام خیلی سنگین را بلند نکنید.
از فعالیت‌های زیاد و خسته‌کننده پرهیز کنید.
خودتان را مجبور به آشپزی‌های طولانی نکنید.
مراقبت از دیگر کودکان را به کمک همسر یا شخص دیگری انجام دهید.
شما می‌توانید از اطرافیان برای پر کردن یخچال و آوردن وعده‌های غذایی درخواست کمک کنید.