نکاتی در مورد نحوه تزریق سرم و تزریق وریدی

اغلب بیماران بستری در بخش های بیمارستان نیاز به تزریق سرم پیدا خواهند کرد.

تزریق دارو و تامین مایع و الکترولیت های مورد نیاز بدن بیمار یکی از دلایل مهم نیاز

بیماران به تزریق و دریافت سرم های درمانی است. به همین جهت یکی از مهمترین

مهارت های مورد نیاز پرستاران، مهارت تزریق سرم و یا بعبارتی مهارت برقراری انفوزیون

وریدی است. علاوه بر دانش کافی، کسب مهارت و تجربه در این زمینه جهت ارائه

مراقبت های پرستاری در بیمارستان ضروری می باشد. به همین دلیل در سایت “هومینو”

مجدداً روی این موضوع تاکید شده و این مطلب با عنوان نکاتی در مورد نحوه تزریق سرم منتشر می گردد:

قبل از شروع به کار به این نکات توجه کنید:

  • شستشوی دستها قبل از آماده کردن سرم الزامی است.
  • شرایط نگهداری سرم ها از قبیل حفظ دمای مناسب ، محافظت از نور و … بطور دقیق رعایت شود.
  • درب لاستیکی ویالهای تزریقی و محل وارد کردن ست سرم در سرمها به هیچ وجه
  • استریل نمی باشد و باید با محلول ضدعفونی کنندۀ مناسب قبل از استفاده کردن ضد عفونی شود.
  • از سوراخ کردن و زدن سوزن به محفظۀ پلاستیکی سرمهای تزریقی جهت افزایش سرعت
  • تزریق و جلوگیری از جمع شدگی محفظۀ پلاستیکی که موجب ورود هوای غیر استریل
  • محیط به محلول استریل داخل محفظه می شود اکیداً اجتناب و از ستهای سرم که مجهز
  • به فیلتر می باشند جهت برطرف شدن این مشکل استفاده گردد.
  • از استفاده از هر نوع سرم تزریقی که تغییر رنگ پیدا کرده حتی در صورت کمبود جداً خودداری گردد.
  • میزان سرم در ساعت و تعداد قطرات در دقیقه و ترکیبات اضافه شده به سرم و زمان شروع
  • و خاتمه و نام پرستار تنظیم کننده را بر روی برچسب سرم ثبت کنید.

تنظیم سرعت انفوزیون وریدی:

  • تنظیم سرعت انفوزیون به نوع ست انفوزیون و میزان و نوع مایع و دستور پزشک دارد.
  • در ماکروستها (ست سرم معمولی) معمولا قطره ساز قادر است ۲۰– ۱۵– ۱۰، قطره در
  • دقیقه را از خود عبور دهد، و در میکرو ستها قطره ساز حدود ۶۰ قطره در دقیقه از خود
  • عبور می دهد. فاکتور قطره بر روی بسته بندی ست انفوزیون توسط کارخانه مربوطه نوشته می شود.

۶۰ × ساعت انفوزیون ÷  فاکتورقطره × حجم کل مایع = قطره / دقیقه

مثال : محاسبه تعداد قطرات سرم در دقیقه در ۱۰۰۰ سی سی مایع در ۸ ساعت با ماکروست (ست معمولی) و میکروست به ترتیب به صورت زیر است.

درصورتیکه فاکتورقطره ۱۵ درنظرگرفته شود از روش سریع قطره ماکروست /دقیقه =حجم سرم به دقیقه /۴×زمان به ساعت·        ۱۰۰۰×۱۵ ÷۸ ×۶۰ =۱۵۰۰۰ ÷ ۴۸۰= ۳۱ drops/min
درصورتیکه فاکتور قطره ۶۰ درنظرگرفته شود ازروش سریعقطره میکروست/دقیقه=حجم به cc / زمان به ساعت·        ۱۰۰۰ × ۶۰ ÷ ۸ × ۶۰ = ۱۰۰۰ ÷  ۸ =۱۲۵ drops/min

فاکتورهای مؤثر بر سرعت انفوزیون:

ارتفاع ظرف مایع- پوزیشن عضو دارای کاتتر- گرفتگی لوله ست انفوزیون- گرفتگی و انسداد

سر کاتتر- محل قرار گرفتن کاتتر داخل وریدی – وجود هوا در ست تزریق- کم شدن فشار هوا در سطح مایع تزریقی

استفاده ازورید مناسب:

  • جهت انتخاب ورید مناسب باید به راحتی بیمار ، وضعیت قرار گرفتن و وسعت استفاده از
  • وسایل مهار کننده حرکات، توانایی نگهداری سوزن در ورید، نوع محلول ، صدمات و
  • عوارض احتمالی ناحیه تزریق توجه نمود.

وریدهای قابل دسترس برای تزریقات مایعات وریدی:

  • ورید های پشت دست و ساعد و ناحیه جلوی آرنج:

  • ورید های این ناحیه درشت و سطحی بوده و شریانها و وریدها کاملأ نزدیک به هم قرار گرفته اند.
  • در ۱۰ درصد افراد امکان دارد شریان نا بجایی در ناحیه آرنج وجود داشته باشد که ممکن است با ورید اشتباه شود.
  • در صورت امکان از وارد کردن سوزن در ناحیه مرکزی آرنج خودداری کنید. چون با کمترین خمیدگی
  • امکان جابجایی وجود دارد . در ضمن سفتی مفاصل یا درد ممکن است به علت بی حرکتی رخ دهد.
  • انشعابات ورید های سفالیک و بازیلیک توأم با کمان وریدی پشت دست در شیر خواران و کودکان
  • استفاده می شود. در شیر خواران استفاده از پنجمین ورید بین انگشتان توصیه شده است
  • که به دلیل وضعیت ثابت آن می باشد.

محلهای مناسب جهت انفوزیون وریدی در شیرخواران و نوزادان:

  • ورید های پشت پا :ورید های حاشیه جانبی و میانی پا نواحی مناسب برای تزریق مایعات در شیر خواران و کودکان است.
  • ورید بزرگ سافن در قوزک پا که بین قوزک داخلی و تاندون قدامی درشت نی قرار گرفته است.

در رگ گیری از کودکان و نوزادان باید از فرد دیگری جهت نگه داشتن اندام کمک بگیرید .

وریدهای سر چون فاقد دریچه های لانه کبوتری هستند، در شیر خواران کوچکتر از ۹ ماه بخصوص در نوزادان ،

مناسب هستند.        وریدهای اصلی سر که می تواند مورد استفاده قرار گیرند بر حسب اولویت شامل

پیشانی، گیجگاهی سطحی، پشت گوش، بالای چشمی، پشت سری و قسمت خلفی صورت هستند.

شریان و ورید بر اساس موارد زیر از یکدیگر تفاوت دارند:  

۱) ضربان را در شریان می توان حس نمود.

۲)ورید به صورت یک شیار در زیر پوست حس می شود

۳)شریان رگ سفت و قابل اتساع است.

فشردن بخشی از رگ با دو انگشت ، مسیر جریان خون را مشخص خواهد کرد. برداشتن انگشت

مسدود کننده رگ ، سبب پر شدن آن خواهد شد. مسیر خون در وریدها به طرف قلب و در

شریان ها به سمت اندام ها (دور شدن از قلب) می باشد.

توجه : از گذاشتن کاتتر نافی درنوزادان برای مایع درمانی  حتی الامکان خودداری شود .

توجه : ورید ، شریان واعصاب در بعضی از نقاط بسیار نزدیک به هم قرار گرفته اند ، که باید درهنگام

رگ گیری به این موضوع توجه شده ، تا از آسیب به اعصاب و شریان جلوگیری شود .

نکات مهمی که جهت موضع تزریق وریدی رعایت می شود:

  • برای اینکه ورید گرفته شده به خوبی وظایف خود را انجام دهد باید محل به خوبی محافظت شود
  • که برای این منظور اندام مورد نظر باید در وضعیت آناتومیک خنثی قرار داده شود.
  • این عمل توسط آتل های پوشیده از نوارهای محافظ انجام می شود.
  • برای جلوگیری از صدمه به پوست به دنبال برداشتن چسب هایی که زده شده است
  • بهتر است بین چسب و پوست یک مانع مانند گاز استریل و یا ورقهای شفاف در محل ورود سوزن گذاشته شود.
  • برای این که هر چه زودتر انفیلتراسیون (نشت مایع از عروق ) محل کاتتر (آنژیوکت) مشخص شود،
  • نباید بیشتر از یک اینچ ( ۲/۵) سانتی متر از اطراف کاتتر روی پوست پوشیده باشد. استفاده از
  • پوششهای پلاستیکی شفاف ایده آل است .
  • تعدادی از انگشتان و فضاهای بین انگشتی باید باز باشند تا از نظر خون گیری ، انتها ها قابل مشاهده باشد.
  • انگشت شست هیچگاه نباید ثابت شود چون خطر کوتاه شدگی یا محدودیت حرکت بعدی وجود دارد.
  • بسته به منطقه آنژیوکت ، باید محل های پایین تر بررسی شود. مثلأ نواحی پشت گوش در ناحیه سر ،
  • پشت دست و یا قسمت های تحتانی اندام باید از نظر ادم بررسی شوند.

صدمات و عوارض تزریقات وریدی مایعات:

  • سوزن ممکن است به دیواره مقابل رگ در ناحیه ورود رخنه کرده و سبب هماتوم
  • یا نشت مایع در بافت های اطراف شود.
  • سلول های نکروزه یا لخته قادر است سوزن را مسدود سازد و چنانچه توسط سرنگ
  • با فشار تزریق شود می تواند سبب آمبولی شود.
  • به علت صدمه ناشی از ورود سوزن امکان وازواسپاسم وجود دارد.
  • امکان شکستگی آنژیوکتی که قابلیت انعطاف کافی ندارد وجود دارد.
  • تحقیقات نشان داده است که باقی ماندن آنژیوکت کمتر از ۴۸ ساعت هیچ گونه کشت
  • مثبتی در بر نداشته است. اما وجود این مسأله پس از ۴۸ ساعت ۵۲% بوده است .
  • انواع گوناگونی از باکتری کشت شده شامل : استافیلوکوک طلایی، کلبسیلا، آنتروکوک
  • و استافیلوکوک آرئوس است.
  • ترومبوفلبیت
  • تزریق غیر عمد در شریان
  • ایسکمی و گانگرن اندام های تحتانی که ناشی از تزریق در ورید سافن و یک صدمه مهلک است ،
  • می تواند ناشی از اسپاسم رفلکسی ورید و انتشار آن در شریان باشد.
  • چنانچه حدود ۱۰ میلی لیتر هوا وارد جریان خون شود، آمبولی هوای کشنده رخ خواهد داد.
  • چنانچه ست عاری از هر گونه محلول باشد امکان کشیدن هوا به درون سیستم وجود دارد.
  • ترک خوردگی ست یا شیشه و یا پلاستیک حاوی سرم می تواند امکان ورود هوا را به داخل
  • جریان خون به وجود آورد و باید قبل از تزریق وریدی هوا را از ست خارج کرد.
  • عفونت باکتریال ناشی از آلودگی محلولهایی که چند ساعت پیش از مصرف باز شده است وجود دارد .
  • اکثر محلول ها محیط کشت مناسب می باشند. شیشه یا کیسه حاوی سرم را که باز شده
  • و صرفأ با گاز استریل پوشیده شده است نباید مصرف کرد.
  • محلول ها نیز به طور متفاوت بافت رگ را تحریک می کنند.که شامل:محلولهای هیپر تونیک ،
  • کلرور کلسیم و محلول های قلیایی می باشند.

وقفه در جریان مایع

  • به محض ایجاد وقفه ، به گیره توجه فرمایید . امکان بسته بودن آن وجود دارد.
  • به پیچ خوردگی ست و بسته شدن فیلتر هوا توجه فرمایید.
  • بافت اطراف سوزن را بررسی نمایید . ورم،آسیب دیدگی رگ و نشت مایع از احتمالات است.
  • در این موارد باید سوزن را درآورده و از ناحیه دیگر تزریق نمود.
  • به ادم اطراف سوزن توجه داشته باشید .در صورت عدم وجود ادم، امکان انسداد سوزن توسط
  • لخته وجود دارد. در این موقعیت نباید سرنگ را وصل کرده و فشاری برای وارد ساختن لخته
  • در رگ انجام داد. فشردن ست سبب آزاد شدن لخته شده که قادر خواهد بود در مویرگ های
  • ریه جایگزین شده و انفارکتوس ریه را سبب شود.

فلبیت و ترومبوفلبیت

  • فلبیت : به التهاب ورید گفته می شود.
  • ترومبو فلبیت : در صورتی که ورید دچار التهاب همراه با  لخته خون باشد ترومبو فلبیت گفته می شود .

عواملی که می توانند باعث فلبیت شوند شامل :

  • اندازه و طول و جنس کاتتر داخل وریدی
  • نوع و PH محلول تزریق شده
  • اندازه و محل قرار داشتن ورید مورد استفاده
  • سرعت گردش خون در ورید مورد نظرگردش خون در ورید

چطور از زخم محل جراحی مراقبت کنیم؟

بعد از عمل جراحی ، بایستی از محل بریدگی آن مراقبت نمایید تا بهبود پیدا

کند. مراقبت دقیق و صحیح از زخم جراحی، اثر بجامانده از آن (اسکار)، درد

و ناراحتی آن و خطر بروز مشکلاتی مانند عفونت زخم را کم می کند.

پزشک جراح برای بستن محل برش جراحی از بخیه، گیره فلزی، چسب مایع بافتی

(مخصوص بدن) و یا نوار چسب جراحی استفاده می کند (تصویر روبرو).

شما نیز باید محل جراحی را تمیز نگه دارید و مراقب باشید تا چرک نکند و

طبق دستور پزشک، پانسمان آن را عوض کنید.

نکات لازم برای کاهش خطر عفونت محل جراحی– از پزشک خود بپرسید تا کی نباید به محل جراحی آب بخورد، یعنی کی می توانید آن

قسمت را بشویید. سپس به هر آنچه پزشک تان گفت، با دقت عمل کنید.

– هر روز محل جراحی شده را بررسی کنید تا چرک (عفونت) نکرده باشد. اگر علائم

عفونت را در آنجا دیدید، به پزشک خود مراجعه کنید.

– طبق دستور پزشک، پانسمان محل جراحی را عوض کنید.

کارهایی که نباید بعد از جراحی انجام دهید– محل زخم جراحی را نخارانید و نمالید.

– نوار چسب روی محل جراحی را تا زمانی که پزشک به شما اجازه نداده، برندارید.

– کرمی روی محل جراحی نمالید و پودری روی آن نریزید.

– محل زخم جراحی را جلوی نور مستقیم خورشید قرار ندهید.

– حمام نروید، مگر اینکه محل زخم جراحی را خشک نگه دارید. طی این مدت می توانید

با یک لیف مرطوب، بدن خود (به جز محل جراحی) را پاک کنید.
اگر پزشک اجازه داد که حمام بروید، قبل از استحمام، روی محل پانسمان جراحی خود

را با یک کیسه نایلونی بپوشانید تا آب به این قسمت نخورد و خشک بماند.

ممکن است بعد از جراحی، کمی احساس سوزش، خارش، درد و بی حسی در محل برش

جراحی داشته باشید. همچنین ممکن است کمی ترشح و کبودی و برآمدگی کوچکی در

این قسمت مشاهده کنید. البته باید گفت این علائم طبیعی هستند و جای نگرانی ندارد.

به محل زخم جراحی، الکل، آب اکسیژنه (پراکسید هیدروژن) و بتادین نزنید، زیرا باعث آسیب
بافت و تاخیر در بهبودی زخم می شود

نشانه های عفونت محل جراحیاگر علائم زیر را در محل برش جراحی خود مشاهده کریدید، به پزشک مراجعه کنید:
– ترشحات زرد یا سبز رنگ که زیاد می شوند.
– تغییر بوی ترشحات محل جراحی
– تغییر اندازه برش جراحی
– قرمزی یا سفت شدن اطراف برش جراحی
– احساس داغ بودن محل برش جراحی موقع دست زدن به آن
– تب
– افزایش درد و یا درد غیر عادی
– خونریزی زیاد که پانسمان را خیس کند.

عوض کردن پانسمان محل جراحی
قبل از تعویض پانسمان خود، وسایل زیر را آماده کنید:
گاز استریل، نوار پانسمان، دستکش جراحی، نوار چسب مخصوص بدن، کیسه نایلونی و قیچی.

سپس به ترتیب زیر عمل کنید:
– دست های خود را با آب و صابون بشویید و دستکش لاستیکی جراحی بپوشید.

– چسب پانسمان قبلی را بلند کرده و پانسمان را بردارید.

– اگر پزشک به شما اجازه داد، محل جراحی را تمیز کرده و بشویید.

– ببینید علائم عفونت در محل برش جراحی دیده می شود یا نه.

– گوشه ای از گاز استریل تمیز را بگیرید و روی محل برش جراحی بگذارید.

– به چهار گوشه گاز استریل نوار چسب بزنید.

– مواد کثیف پانسمان قبلی را در یک کیسه نایلونی بریزید. سپس در کیسه را گره بزنید و دور بیندازید.

– دستکش ها را در آورید.

– مجددا دست های خود را با آب و صابون بشویید و خشک کنید.

تمیز کردن محل جراحی– محل زخم جراحی را به آرامی با آب و صابون بشویید. البته

این کار را زمانی می توانید انجام دهید که از نظر پزشک، زدن

آب به محل زخم ایرادی نداشته باشد.

– زخم محل جراحی را نخراشید و یا در آب غوطه ور نکنید (مثلا در وان حمام).

– به محل زخم جراحی، الکل، آب اکسیژنه (پراکسید هیدروژن) و بتادین نزنید، زیرا باعث

آسیب بافت و تاخیر در بهبودی زخم می شود.

– قبل از پانسمان مجدد زخم جراحی، اجازه دهید زخم هوا بخورد تا خشک شود و یا

با دستمالی تمیز به آرامی آن را خشک کنید.

مراقبت از بخیه جراحی
محل بخیه جراحی در حالت عادی کمی قرمز می شود و ورم می کند.

کمی هم سوزش و خارش دارد.

چند روز اول بعد از عمل جراحی ، کمی ترشح در محل بخیه دیده می شود که جای نگرانی ندارد.

ولی اگر بعد از چند روز، میزان ترشحات کم نشد و یا رنگ آن قرمز روشن به همراه

خون بود و یا چرکی شد، حتما به پزشک خود مراجعه کنید.

ممکن است پزشک به جای بخیه زدن محل جراحی و گذاشتن پانسمان روی آن،

از چسب مایع مخصوص بافت بدن و یا نوار چسب مخصوص جراحی برای بستن

بریدگی جراحی استفاده کند.

۳ تا ۹ ماه بعد از عمل جراحی، از تماس مستقیم نور آفتاب با زخم محل جراحی
خودداری کنید

اگر از چسب مایع بافتی استفاده شود، به محض خیس شدن محل جراحی، باید

فورا آن را خشک کنید. چسب مایع بافتی بعد از مدتی به طور خودبخود می افتد.

اگر از نوار چسب مخصوص جراحی استفاده شود، به آن دست نزنید تا خودش

شل شود و بیفتد.

سایر نکات لازم برای مراقبت از محل عمل جراحی
بعد از برخی عمل  جراحی ، غیر از موارد گفته شده در بالا، پزشک دستورات

خاصی به شما می دهد. با دقت به تمام دستورات پزشک خود عمل کنید.

اگر دستوری از دستورات پزشک خود را متوجه نشدید و یا اگر سئوالی برایتان

پیش آمد، از پزشک خود بپرسید.

اگر درد محل جراحی شما زیاد شد و یا اگر فکر کردید چرک کرده است،

به پزشک خود مراجعه کنید.

۳ تا ۹ ماه بعد از عمل جراحی ، از تماس مستقیم نور آفتاب با زخم محل

عمل جراحی خودداری کنید.

بعد از اینکه زخم جراحی شما بهبود پیدا کند، پوست جدیدی روی محل برش جراحی

ایجاد می شود. این پوست تازه به نور خورشید خیلی حساس است و به راحتی

دچار آفتاب سوختگی می شود.

اگر این پوست نو و تازه دچار آفتاب سوختگی شود، اسکار بدی از خود روی پوست

بدن برجای می گذارد. پس آن را جلوی نور آفتاب نگیرید.

انواع پانسمان

پانسمان زخم

پانسمان را قرار دادن پوشش حفاظتی برروی زخم می گویند، که مهمترین شرط آن

استریل بودن پانسمان است هدف از پانسمان زخم تسهیل در بهبودی زخم، پیشگیری

از عفونت، جلوگیری از خونریزی، کمک به فرایند التیام زخم، عایق دما، حفظ رطوبت

زخم و حفاظت زخم از صدمات مکانیکی است. با آرسینه همراه باشید.

انواع پانسمان
پانسمان باز

در این نوع پانسمان پس از شستشوی زخم و استفاده از داروی مناسب روی آن

پوشیده نمی شود. در صحنه حادثه چندان کاربرد ندارد و در درمانگاه ها و مراکز

درمانی به کار گرفته می شود.

پانسمان بسته

در این نوع پانسمان پس از اقدامات ضروری روی آن توسط گاز استریل یا مواد

مشابه پوشانده می شود.

پانسمان‌های جدید شامل

آلژینات، هیدروکلوئید، فوم، هیدروژل و فیلم ترانسپارنت می‌باشد؛ که هر یک

بعلت دارا بودن بعضی از ویژگی‌های یک پانسمان مطلوب مورد توجه می‌باشند.

پانسمان‌ چسبدار یا چسب‌ زخم ‌

برای‌ پوشاندن‌ خراش‌ها و بریدگی‌های‌ کوچک‌ به‌ کار می‌روند.

پانسمان‌ استریل ‌

ازیک‌ لایه‌ پانسمان‌ متصل‌ به‌ یک‌ باند رولی‌ تشکیل‌ وکاملاً در یک‌ پوشش‌

محافظ‌ پیچیده‌ شده‌اند.

پوشش‌ چشمی‌ استریل ‌

برای‌ محافظت‌ از چشم‌ آسیب‌ دیده‌ به‌ کار می‌روند، که گاها به یک باند

برای استحکام بیشتر همراه است.

اهداف پانسمان

کمک به کنترل خونریزی
جذب خون و ترشحات زخم
جلوگیری از آلودگی زخم
حفاظت زخم از میکروبها و صدمات در طول التیام
نگهداری زخم

ابزار مورد نیاز پانسمان

گاز یا تنزیب استریل : پارچه توری مخصوص در اندازه های مختلف می باشد.
پد : لایه هایی از پنبه و گاز و یا پارچه دیگر است که قدرت جذب ترشحات را دارد.
باند و چسب : برای ثابت کردن پانسمان از آن استفاده می شود.
پنس ، قیچی و رسیور
مواد ضد عفونی کننده و تمیز کننده مانند سرم و بتادین

پانسمان زخم چگونه انجام میشود

در مواجهه با هر زخم پوستی اولین اقدام بند آوردن خونریزی از زخم است.

در این مورد بطور مفصل در مقاله “چگونه خونریزی از زخم را متوقف کنیم” بحث شده است.

پس از قطع خونریزی باید روی زخم پوشیده شود تا میکروب ها نتوانند به درون

زخم وارد شوند و پس از آن باید بیمار را به پزشک رساند تا درمان قطعی را انجام دهد.

برای پوشاندن روی زخم از یک پارچه تمیز نخی استفاده میشود. پوشاندن زخم

را پانسمان Dressing میگویند. پارچه های نخی با استانداردهای خاص را که برای

پانسمان زخم بکار میبرند گاز Gauze مینامند. این پارچه ها از نخ پنبه ای تهیه شده

و بافت آن بسیار شل است بطوریکه ساختمان نرم و لطیفی به آن میدهد.

بافت شل آن موجب میشود تا خلل و فرج زیادی داشته باشد تا هم بتواند ترشحات

زخم را به خود جذب کرده و هم اجازه تنفس و تعریق را به پوست اطراف زخم بدهد.

این پارچه ها را چند تا کرده اند تا بعد از تا خوردن به اندازه حدود ده در ده سانتیمتر

برسد.

قبل از مواجهه با هر زخمی اگر امکان دارد باید ابتدا دستان خود را با آب و صابون

شستشو دهیم تا میکروب جدیدی را به داخل زخم وارد نکنیم.

اگر زخم خونریزی واضحی ندارد و عمقی نیست میتوان ابتدا آب تمیز و جاری را از

روی آن عبور داد. این کار موجب میشود تعداد میکروب های درون زخم کاهش یافته

و احتمال عفونت آن کم شود. پوست اطراف زخم را میتوان با آب و صابون تمیز کرد.

باید مواظب بود صابون در داخل زخم نرود مگر اینکه زخم بر اثر گزش یک پستاندار

(مانند سگ) مشکوک به هاری ایجاد شده باشد که در این صورت باید درون زخم

را خوب با آب و صابون بمدت ده دقیقه شستشو داد. در زخم های معمولی اگر

کمی صابون به درون زخم رفت مشکل خاصی ایجاد نشده و با آب شسته میشود.

در صورتی که زخم عمقی باشد ( یعنی چربی زیر پوست دیده شود) و یا زخم

خونریزی زیادی داشته است نباید شسته شود.

اگر اجسام خارجی در درون زخم وجود دارند و میتوان آنها را به راحتی از درون

زخم برداشت این کار را انجام میدهیم. البته اگر احتمال میدهیم با برداشتن

جسم خارجی زخم خونریزی میکند این کار را انجام نمی دهیم.

زخم را دستکاری نمیکنیم چون هم خطر خونریزی وجود دارد و هم احتمال دارد

که با دستکاری ما میکروب های جدیدی به درون زخم وارد شوند.

نیازی به استفاده از محلول های ضد عفونی مانند بتادین یا پمادهای آنتی بیوتیک

در داخل زخم وجود ندارد.

به اندازه کافی گاز یا پارچه تمیز را بر روی زخم قرار میدهیم. هر چه زخم بزرگتر

باشد باید گاز بیشتری بر روی زخم گذاشته شود. سپس باید به وسیله ای گاز ها

را بیحرکت کرد. در صورتی که زخم کوچک باشد میتواند حاشیه های گاز را با چسب

مخصوص به پوست محکم کرد. وقتی زخم بزرگتر است و یا با خونریزی همراه بوده

است گازها را باند به اندام میبندیم.

مراحل بانداژ یک زخم

باند یک نوار پارچه ای از جنس گاز است. بستن گازها با باند را بانداژ Bandage میگویند.

برای بانداژ میتوان از باند نخی یا باند کشی استفاده کرد. بانداژ باید به اندازه ای

سفت بسته شود که فشار ملایمی را بر روی گازها وارد کند. بانداژ نباید سفت بسته

شود چون میتواند بر روی عروق و اعصاب اندام فشار وارد کرده و به آنها آسیب برساند.

در صورتی که بانداژ سفت باشد بعد از چند دقیقه قسمتی از اندام که پایینتر از آن

است متورم، کبود یا رنگ پریده میشود. در این صورت باید بانداژ باز شده و مجددا شل تر بسته شود.

پس از اتمام بانداژ باید بیمار را به پزشک رساند تا درمان نهایی به توسط وی انجام شود.

نکات مهم در مورد پانسمان

پانسمان باید استریل یا خیلی تمیز باشد.

پانسمان باید جذب کننده باشد، زیرا اگر عرق پوست نتواند بخار شود پوست اطراف

زخم مرطوب خواهد ماند و محیط مناسبی برای رشد باکتریها بوجود می‌آید که از بهبود

زخم جلوگیری کرده و یا آن ذا به تعویق می‌اندازد.

قبل از پانسمان دست ها را کاملاَ با آب و صابون بشویید و خشک نمایید. در صورت

امکان دست ها را با الکل سفید ضد عفونی کنید.
برای پانسمان از دستکش و ماسک استفاده نمایید.

به هنگام پانسمان از صحبت کردن ، عطسه و سرفه اجتناب نمایید.

در هنگام تمیز کردن زخم باید عمل پاک سازی و ضد عفونی را از مرکز زخم به اطراف با حرکات دورانی انجام داد.

v هرگز در صحنه حادثه زخم را نشویید، چرا که باعث افزایش خطر عفونت و تشدید خونریزی می شود.

قبل از بستن زخم خونریزی باید به طور کامل کنترل شود.

اگر پس از قرار دادن گاز یا پد استریل بر روی زخم ،خونریزی از آن به بیرون نفوذ کرد،هرگز

آن را بر ندارید ، بلکه گاز دیگری بر روی آن قرار دهید.زیرا موجب خونریزی مجدد می شود.

اگر خون‌ به‌ داخل‌ پانسمان‌ دوم‌ هم‌ نشت‌ کرد، هر دو پانسمان‌ را کاملاً بردارید و با گذاشتن‌

یک‌ پانسمان‌ تازه‌ به‌ جای‌ آنها، محل‌ خونریزی‌ را تحت‌ فشار قرار دهید.

پانسمان باید تمام زخم را بپوشاند.

پانسمان‌ را مستقیماً بر روی‌ زخم‌ قرار بدهید؛ هرگز آن‌ را از کنار به‌ روی‌ زخم‌ نکشید.


منبع :مرکز آموزشی و درمانی حضرت ولیعصر(عج)




زخم‌های بریدگی، خراشیدگی و سوراخ شدن پوست

هر نوع بریدگی سطحی و یا عمیق پوست ممکن است نیاز به بخیه داشته باشد و

بایستی خیلی زود توسط پزشک معاینه شود. به طور کلی هر چه زخم زودتر بخیه زده شود،

خطر عفونت آن کمتر است.

در اینجا ۶ توصیه کلی در مورد مراقبت از انواع زخم ها را بیان می کنیم.

۱- شستن زخم بریدگی و خراشیدگی با آب و صابون و سپس تمیز و خشک نگه داشتن آن،

تمام آن چیزی است که برای مراقبت از تمام زخم ها لازم است.

 

۲- تمیز کردن زخم با آب اکسیژنه (پراکسید هیدروژن) و بتادین در اولین روزها مفید است،

اما به دلیل اینکه ترمیم زخم را به تأخیر می اندازد برای مدت طولانی نباید استفاده شوند.

 

۳- پماد آنتی بیوتیک روی زخم خود بمالید و روی زخم را پانسمان کنید یا چسب زخم بزنید.

 

۴- اگر فکر می کنید زخم تان نیاز به بخیه دارد، طی ۶ ساعت بعد از ایجاد زخم

به پزشک مراجعه کنید، زیرا تاخیر در این کار میزان عفونت زخم را افزایش می دهد.

 

۵- هر نوع زخم ناشی از سوراخ شدن پوست توسط کفش ورزشی در معرض خطر زیاد ابتلا به عفونت است و

بایستی توسط پزشک معاینه شود.

 

۶- قرمزی، ورم، درد زیاد، تب و چرک کردن زخم نشان دهنده عفونت آن است و نیاز به مراقبت پزشکی دارد.

بهترین راه مراقبت از زخم بریدگی یا خراشیدگی چیست؟

اولین کار، بند آوردن خونریزی زخم است.

بیشتر اوقات اگر با یک پارچه تمیز یا گاز استریل روی زخم را کمی فشار دهیم،

خونریزی متوقف می شود و مدت ۱۰ تا ۲۰ دقیقه باید این فشار را ادامه دهیم.

 

اگر خونریزی بند نیامد و یا شدید بود، بایستی به پزشک مراجعه کنیم.

 

کار بعدی این است که زخم را با آب و صابون کاملا بشوییم و تمیز کنیم.

 

هر گونه ماده خارجی موجود در زخم را باید بیرون بیاوریم مثل شن، سنگریزه، خرده چوب،

شیشه و یا چمن سبزه، زیرا در غیر این صورت زخم عفونت می کند.

در ابتدای کار می توانید از بتادین و آب اکسیژنه برای تمیز کردن زخم استفاده کنید،
ولی استفاده طولانی مدت از این مواد باعث می شود زخم دیر بهبود پیدا کند

نوک موچین یا انبرک را ابتدا با الکل ضدعفونی کنید و سپس جسم خارجی را توسط آن از زخم

بیرون بکشید، اما موچین را داخل زخم فرو نکنید، زیرا میکروب ها را به عمق زخم هل می دهد.

 

همچنین می توانید به آرامی روی زخم را با لیف و صابون تمیز کنید تا کثیفی ها و خار و خاشاک از بین بروند.

 

در ابتدای کار می توانید از بتادین و آب اکسیژنه برای تمیز کردن زخم استفاده کنید،

ولی استفاده طولانی مدت از این مواد باعث می شود زخم دیر بهبود پیدا کند.

مراقبت دائمی از زخم مهم است. روزی سه بار، پانسمان روی زخم را بردارید و با آب و صابون

به آرامی محل زخم را بشویید، پماد آنتی بیوتیک روی آن بمالید و مجددا پانسمان را روی زخم قرار دهید.

 

اگر پانسمان زخم کثیف و یا خیس بود، فورا آن را عوض کنید. در غیر این صورت می توانید روزی یک بار

پانسمان را عوض کنید.

 

چه موقع برای زخم بریدگی باید نزد پزشک رفت؟

اگر نتوانستید خونریزی زخم را متوقف کنید، بایستی نزد پزشک بروید.

 

هر نوع بریدگی سطحی و یا عمیق پوست ممکن است نیاز به بخیه داشته باشد و بایستی خیلی

زود توسط پزشک معاینه شود. به طور کلی هر چه زخم زودتر بخیه زده شود، خطر عفونت آن کمتر می شود.

 

به طور طبیعی، بایستی طی شش ساعت بعد از ایجاد جراحت و آسیب، زخم مرمت شود.

 

افرادی که سیستم ایمنی بدنشان ضعیف است، بیشتر دچار عفونت زخم می شوند و بایستی

زخم آن ها توسط پزشک پانسمان شود. این افراد عبارتند از: بیماران دیابتی، بیماران سرطانی که

شیمی درمانی می کنند، افرادی که داروهایکورتونی مصرف می کنند مثل پردنیزون، بیمارانی

که دیالیز کلیه می کنند و بیماران مبتلا به ایدز.

هر زخمی که علائم عفونت را نشان دهد، بایستی توسط پزشک رسیدگی شود.

چگونه زخم را پانسمان کنیم



زخم های باز باید حتماً پانسمان شوند زیرا امکان عفونت در آن ها بالا است.

بطور کلی زخم ها به دو دسته باز و بسته تقسیم می شوند،

زخمهایی که امکان عفونت دارند حتماً باید پانسمان شوند که

زخم های باز این دسته اند، اما اکثر زخم ها احتیاج به پانسمان ندارند

مگر مواردی خاص مثل تاولی که پاره شده باشد و امکان عفونت داشته باشد

که این دسته را زخم های بسته می گویند.

 پانسمان یعنی بسته شدن زخم که اگر دقت نشود خودش

ممکن است عامل عفونت باشد، پانسمان دارای

دو نوع خشک و مرطوب است، که در نوع خشک، زخم را

شستشو داده ولی خیس نمی کنیم فقط پوششی رویش گذاشته تا

از عوامل بیرونی محفوظ بماند ولی در نوع مرطوب، پانسمان در ابتدا مرطوب است

و بعد آن را پرستار خشک می کند تا از روی زخم بیافتد، مثل گرفتها.

 بیماری هایی مثل زخم بسترها، بیماران دیابتی با آموزش می توانند زخمشان را

خود یا همراهانشان در منزل پانسمان کرده یا آنرا عوض کنند.

 ابتدا باید ببینیم زخم از چه نوعی است خشک است، ترشح دارد و یا پوسته های اضافه روی

آن را گرفته، که در اول باید لایه های مرده را از زخم برداشته تا جریان خون در زخم برقرار شود

اگر زخم عفونی است ابتدا باید اطراف زخم شستشو شود بعد مرکز زخم تا عفونت از اطراف به

مرکز انتقال پیدا نکند، اما در زخم های تمیز اول خود زخم را تمیز کرده بعد اطراف آنرا شستشو می دهیم

باند پیچی در اندام باید از پایین به بالا بسته شود و خیلی محکم نباشد تا در جریان خون اختلالی ایجاد نشود.

در بخیه ها زخم را پانسمان کرده و بعد از چند روز زخم را در معرض هوا قرار می دهیم.

 زخم های مرطوب باید روزی چند بار پانسمان شان تعویض گردد زیرا باعث عفونت می شود

اما زخم های خشک روزی یک بار کافی است.

بیشتر بخوانیم

آشنایی با قوانین جزایی و شرح وظایف، حرفه پرستاری