درمان اسکولیوز یا انحراف ستون فقرات با فیزیوتراپی و ورزش

حرکات اصلاحی انحراف ستون فقرات با فیزیوتراپی و ورزش

فیزیوتراپی انحراف ستون فقرات و حرکات اصلاحی اسکولیوز

و برنامه توانی بخشی آن دارای نقش با اهمیت در درمان این مشکل

می باشد. بطور قدیمی، اکثر جراحان اعتقاد داشتند روش های فیزیوتراپی

در مورد اسکولیوز جواب نمی دهد. این تصور درباره روش های

عمومی فیزیوتراپی و تمرین های حرکتی مورد استفاده برای متوقف کردن

اسکولیوز ایدیوپاتیک صحیح است، ولی در بقیه موارد روش های فیزیوتراپی

مفید می باشد. به هر حال، پیشرفت در برنامه های خاص مورد استفاده

برای درمان این مشکل، توانسته یک نقش جدید در رویکردهای توان بخشی

در حوزه درمان اسکولیوز ایجاد نماید. در ادامه بعضی از برنامه های حرکتی

سودمند برای موارد ابتلا به اسکولیوز توضیح داده شده است.

۱- حرکت تیلت لگنی

به پشت دراز کشیده و زانوی خود را خم نمایید. در این حالت کف پاهای

شما باید بر روی زمین قرار داشته باشد. کمر خود را سفت کرده و عضلات

شکم و باسن را بر روی زمین صاف کنید. این وضعیت را برای ۵ ثانیه حفظ

کرده و بطور عادی تنفس نمایید. این وضعیت را ۱۰ بار در هر حرکت و این

حرکت را  ۲ مرتبه انجام دهید. این تمرین باید یک بار در روز انجام شود.

۲- حرکت گربه- شتر

بر روی دست ها و زانوها قرار گرفته و شکم خود را سفت کنید. در این حالت

سر شما باید صاف و در راستای بدن باشد (شکل ۱). یک نفس عمیق کشیده و

بخش پایین ستون فقرات خود را بلند کنید. به این ترتیب پشت شما خم شده

و گردن ریلکس می شود (شکل ۲). با خارج کردن نفس از سینه، ناحیه پایین

ستون فقرات به سمت زمین حرکت می کند و کمی رو به بالا به نظر می رسد.

در حالتی که عضلات شکمی خود را سفت نگه داشته اید، به موقعیت اولیه باز گردید.

این وضعیت را ۱۰ بار در هر حرکت و این حرکت را  ۲ مرتبه انجام دهید.

این تمرین باید یک بار در روز انجام شود.

۳- حرکت پرس شکمی با دو پا

به روی پشت با زانوهای خم دراز کشیده و کف پای خود را بر روی زمین قرار دهید (شکل ۱).

در این حالت ناحیه کمر می بایست در حالت عادی قرار گرفته باشد. پاهای خود را یک به یک

از زمین بلند کنید و به صورتی بگیرید که زانوها و ران ها با یکدیگر زاویه ۹۰ درجه پیدا کند (شکل ۲ و ۳).

دست های خود را بر روی زانوها به صورتی فشار دهید که زانوها به سمت دست ها کشیده شده

و عضلات شکمی درگیر شوند (شکل ۴). دست های خود را صاف نگه دارید! این وضعیت

را به مدت سه بار نفس کشیدن عمیق حفظ نمایید. این وضعیت را ۱۰ بار در هر حرکت

و این حرکت را  ۲ مرتبه انجام دهید. این تمرین باید یک بار در روز انجام شود.

۴- حرکت حفظ تعادل با یک پا (در صورت امکان، این حرکت را در جلوی آینه انجام دهید

تا به این ترتیب از صاف بودن ستون فقرات خود مطمئن گردید)

با چشمان باز، یکی از زانوهای خود را بالا آورده و خم نمایید. در این حالت می بایست

تعادل بدن بر روی یک پا حفظ شود. در ابتدا می توان از دست ها برای حفظ تعادل استفاده کرد.

برای مثل می توان دست ها را به پشت یک صندلی، میز، یا بر روی دیوار قرار داد

. با افزایش توانایی حفظ تعادل، دست خود را بر روی تکیه گاه قرار نداده و در کنار بدن نگه دارید.

در ادامه می توانید با قرار دادن دست ها به صورت ضرب دری بر روی سینه یا بستن چشم ها حرکت

را دشوار تر نمایید. این وضعیت را برای ۱۰ تا ۲۰ ثانیه حفظ کرده و سپس با پای مقابل تکرار نمایید.

این حرکت را ۵ بار و برای یک مرتبه تکرار کنید. این حرکت می بایست یک بار در روز انجام شود.

۵- حرکت قوری چای (در صورت امکان حرکت را در جلوی آینه انجام دهید تا از قرارگیری مناسب ستون فقرات خود مطمئن گردید)

خم شدن به چپ

بر روی زانوهای خود بنشینید. دست چپ خود را بر روی شانه چپ و دست راست

خود را بر روی زمین قرار دهید. به سمت باسن راست خود به صورتی خم شوید که

احساس کشیدگی در سمت راست کمر خود داشته باشید. این وضعیت را برای ۲۰ ثانیه

حفظ کرده و ۵ بار تکرار نمایید.

خم شدن به راست

بر روی زانوهای خود بنشینید. دست راست خود را بر روی شانه راست و دست چپ

خود را بر روی زمین قرار دهید. به سمت باسن چپ خود به صورتی خم شوید که

احساس کشیدگی در سمت چپ کمر خود داشته باشید. این وضعیت را برای ۲۰ ثانیه حفظ کرده و ۵ بار تکرار نمایید.

۶- حرکت خم شدن به پهلو

خم شدن به چپ

دست چپ خود را بر روی دیوار قرار داده و لگن خود را به سمت چپ خم نمایید.

خم شدن به راست

دست راست خود را بر روی دیوار قرار داده و لگن خود را به سمت راست خم نمایید.

در کنار دیوار قرار گرفته و دست خود را در حالت خم بر روی دیوار بگذارید. دست دیگر شما

می بایست مطابق تصویر در کنار بدن قرار داشته باشد. به سمت دیوار با حرکت دادن ناحیه

لگن (و نه شانه ها) بدن خود را خم نمایید. انجام این کار می تواند باعث حرکت انتقالی

در ناحیه لگن شود. این وضعیت را ۱۰ بار در هر حرکت و این حرکت را  ۲ مرتبه انجام دهید.

این تمرین باید یک بار در روز انجام شود.

تشخیص و درمان عفونت بند ناف نوزاد

در صورتی که عفونت ناف نوزاد  به موقع درمان نشود عفونت به خون کودک راه

پیدا می کند. نشانه های عفونت خون کودک نیز بیقراری و عدم شیر خوردن

و بی حالی، نفخ شدید شکم است. در موارد شدیدتر عفونت از خون به استخوان،

مفاصل و پرده های اطراف مغز و نخاع می رود. در این شرایط نوزاد دچار

عفونت در سایر دستگاههای بدن می شود. تشخیص به موقع اهمیت زیادی دارد.

زمانی که تورم و قرمزی در بندناف نوزاد مشاهده کردید، فورا به پزشک مراجعه کنید.

برای درمان موضعی و ضدعفونی، نوزاد باید بستری و تزریق آنتی‌بیوتیک

صورت بگیرد تا نشانه های عفونت بهتر شود. تجویز روتین داروی آنتی سپتیک

مانند الکل نه تنها نقشی در پیشگیری از عفونت ندارد، بلکه افتادن بند ناف را

ممکن است به تأخیر اندازد. استفاده روتین و مکرر از بتادین بر روی پوست نوزاد،

به دلیل توانایی بالای جذب پوست نوزاد و وجود ید در بتادین، خطر ابتلا به کم

کاری گذرای تیروئید را ایجاد می کند.

درمان خانگی عفونت ناف نوزاد بعد از افتادن بند

استفاده از آب نمک گرم می تواند عفونت باکتری شکمی را درمان کند.

گرمای آب جریان خون به ناحیه آلوده را افزایش می دهد. نمک باعث جذب

رطوبت درون ناحیه شکم شده و به بهبودی آن کمک می کند. این ماده

یک ضد عفونی کننده موثر است.

طریقه مصرف آب نمک گرم برای درمان عفونت ناف نوزاد:

• یک قاشق چایخوری نمک به یک فنجان آب گرم اضافه کنید و آن را حل کنید.
• با استفاده از تکه ای پنبه آغشته به این محلول منطقه آلوده را بشویید و سپس خشک نمایید.
• پس از خشک کردن ناحیه می توانید از کرم ضد باکتری استفاده کنید.
• این روش را یک یا دو بار در روز تا بهبودی عفونت ناف تکرار کنید.

روش های پیشگیری از عفونت بند ناف

مهمترین روش پیشگیری از عفونت ناف رعایت بهداشت است. بند ناف باز است و

در صورت تماس با مواد خارجی عفونت به وجود می آید. پرستار کودک و مادر

هنگام تعویض پوشک نوزاد دقت داشته باشند تا قسمت بند ناف از پوشک بیرون باشد .

فشار به بند ناف و آزاد نبودن آن باعث تجمع میکروب و ایجاد عفونت می شود.

از مهمترین روش های پیشگیری از عفونت ناف موارد زیر است:

• نوزاد لباس آزاد بپوشد تا بند ناف به شکم نچسبد.
• مادر برای تعویض پوشک نوزاد دستهایش را بشوید.
• طبق باور های قدیم بند ناف را خمیر نگیرید.
• به بند ناف روغن نمالید. ( رطوبت محیط مناسبی برای رشد میکروب است )
• برای زودتر افتادن بند ناف نوزاد به آن الکل ، پماد یا بتادین نزنید.

عوارض عدم درمان عفونت ناف

زمانیکه  به موقع متوجه عفونت ناف نوزاد نشوید و درمان صورت نگیرد،

عفونت وارد خون نوزاد می‌شود که عفونت استخوان و مفاصل را نیز به دنبال خواهد داشت.

مراقبت از سالمندان دیابتی

سالمندان باید نوشته ای حاوی اطلاعات مربوط به بیماری فعلی ، قبلی

و اعمال جراحی انجام شده ، داروهایی که مصرف می‎کند یا نسبت به آنها

حساسیت دارد را همیشه همراه داشته و به تمام پزشکانی که به ویژه در هنگام

فوریتهای پزشکی مراجعه می‎کند ( افراد مسن معمولاً به پزشکان متعددی مراجعه می‎کنند)

ارائه دهد. توجه داشته باشید که لازم است فرد دیابتی بیماری خود را به تمام

کسانی که نزد آنها می‎رود، یادآوری کند . عوارض ناشی از دیابت از جمله فوریتهای

مربوط به بالا یا پایین بودن قندخون نزد سالمندان دیابتی مشکل تر است.

از این رو باید مراقبت خاصی از آنها به عمل آید تا از بروز این عوارض جلوگیری شود.

توجه کنید که سکته های قلبی در مبتلایان به دیابت ممکن است با درد زیادی

همراه نباشد و حتی گاهی بدون علامت باشد،از این رو سالمندان نباید بدون

نظر پزشکان متخصص قلب و عروق ورزشها و فعالیتهای بدنی سنگین انجام دهند.

اگر از فرد سالمند دیابتی زمین گیر شده ای مراقبت می‎کنید ، پوست او را به

ویژه در نواحی تحت فشار از آسیب دیدن حفظ نمایید و در مورد جلوگیری

از ایجاد زخم بستر با پرستار یا پزشک مربوطه صحبت کنید.

تمیز نگه داشتن تمام قسمتهای بدن بسیار اهمیت دارد زیرا میکروب می‎تواند

از راه ترک های کوچک پوست به داخل راه یافته و عفونت جدی ایجاد کند.

افراد سالمند ممکن است به هنگام شستشو به کمک احتیاج داشته باشند.

امکان دارد پوست پس از شستشو خیلی خشک شود که می‎توان پس از

استحمام و شستشو با یک کرم ملایم و روغن مخصوص آنرا چرب کرد.

یبوست می‎تواند یکی از نشانه های بالا رفتن قند خون باشد زیرا افزایش

ادرار موجب کم آب شدن بدن و جذب اضافی مایعات از روده ها ‎شده و

موجب بروز یبوست می شود. با نوشیدن مایعات فراوان و کنترل قندخون

می‎توان مشکل یبوست را حل کرد.

عفونتهای مجاری ادراری در زنان مسن و مبتلایان به دیابت

 عفونتهای مجاری ادراری در زنان مسن و مبتلایان به دیابت شایع است.

ممکن است بوی ناخوشایند و تند ادرار توجه شما را به این عفونتها جلب کند.

در این موارد حتماً بیمار را برای دریافت داروی لازم نزد پزشک ببرید.

اندازه گیری مرتب قندخون و ثبت آن مانند هر فرد دیگری بسیار حائز اهمیت است.

آزمایش قندخون بهترین راهنما برای دانستن وضعیت قندخون بیمار است.

اگر سالمندی نتواند قندخون خود را اندازه بگیرد، باید فرد دیگری این کار را انجام دهد.

مراقبت از چشمها

بیشتر سالمندان به علت مشکلات بینایی که با بالا رفتن سن ایجاد می‎شود،

عینک می‎زنند ولی فرد مبتلا به دیابت هرگز نباید نسبت به تغییرات بینایی

خود بی توجه باشد و آنها را با مشکلات سالمندی و پیری ربط دهد.

مشاهده افزایش عوارض ناشی از آسیب بافتی در دیابت از جمله رتینوپاتی

(بیماری شبکیه چشم ) در افرادی که بیش از ۵ سال از آغاز ابتلای آنها به دیابت می‎گذرد

طبیعی می‎باشد. هر کسی ممکن است در سنین بالا به آب مروارید دچار شود

ولی این بیماری در دیابتیها شایعتر است. تاری دید نیز یکی از علامتهای آب سیاه

( گلوکوم : بالا رفتن فشار داخل چشم) است که درمان پذیر می‎باشد

و در دیابتی ها شایعتر است . از دیگر علل تاری دید در دیابتی ها بالا رفتن میزان قندخون است.

مراقبت از پاها

زخم پا یکی از دلایل شایع بستری شدن سالمندان دیابتی در بیمارستان است.

افراد مسن باید باید هر روز پاهای خود را بازبینی کنند و برای بازبینی دقیق می‎توانند

از آینه و چراغ رومیزی کمک گیرند. اگر سالمند به دلیل خشکی بدن نمی‎تواند

پاهای خود را خوب وارسی کند، باید از فرد دیگری کمک بخواهد .

·        پاها باید هر روز شسته و خشک و در صورت لزوم چرب شوند.

·        هر روز باید جورابهای تمیز پوشیده شود.

·        ناخن های پا باید صاف کوتاه گردند تا لبه های تیز نداشته باشند و هیچگاه از ته بریده نشوند.

·        اگر جریان خون پاها ضعیف شده است باید در زمستان آنها را گرم نگه داشت.

پوشیدن کفش و پوتینهایی که آستر پشمی یا کرکی دارند سودمند است.

·        همواره از پوشیدن کفش، دمپایی یا جورابهای تنگ خودداری شود.

·        در صورت مشاهده هر پدیده غیرعادی در پاها باید فوراً با پزشک متخصص تماس گرفت.

علامتهای خطر عبارتند از : سخت شدن پوست در قسمتی از کف پاها ، وجود کرختی و بی حسی در قسمتی از پاها و چنگالی یا خمیده شدن انگشتان پا.

علائم اختلال افسرده بودند

علائم افسرده بودند می تواند از خفیف تا شدید متفاوت باشد و می تواند شامل موارد زیر باشد:

احساس ناراحتی یا خستگی افسرده

از دست دادن علاقه و یا لذت بردن از فعالیت های یک بار لذت می برد

تغییرات اشتها – کاهش وزن یا افزایش غیر مرتبط با رژیم غذایی

مشکل خوابیدن یا خوابیدن بیش از حد

از دست دادن انرژی یا افزایش خستگی

افزایش فعالیت فیزیکی بدون هدف (به عنوان مثال، دست زدن به دست و یا قدم زدن)

یا حرکات آرام (اقدامات قابل مشاهده توسط دیگران)

احساس بی ارزش یا گناه

دشواری تفکر، تمرکز یا تصمیم گیری

افکار مرگ یا خودکشی

علائم باید حداقل دو هفته برای تشخیص افسردگی ادامه یابد.

علائم فیزیکی افسردگی

1. مشکلات تیروئید
2. تومور مغزی
3. کمبود ویتامین

می تواند علائم افسردگی را تقلید کند، بنابراین مهم است که علل عمومی پزشکی را کنار بگذاریم.

چه کسانی مستعد افسردگی هستند؟

افسردگی در ۱۵ سال بزرگسال (۷/۶٪) برآورد شده است. و یکی از شش نفر (۶/۱۶٪) بعضی

اوقات در زندگی خود دچار افسردگی می شوند.

افسردگی می تواند در هر زمان، اما به طور متوسط، در ابتدای ظهور نوجوانان تا اواسط دهه ۲۰ ظاهر می شود.

زنان به علت افسردگی بیشتر از مردان هستند. برخی مطالعات نشان می دهد که یک سوم زنان

در طول زندگی خود یک قسمت افسردگی عمده را تجربه خواهند کرد.

افسردگی از غم و اندوه متفاوت است؟

مرگ یکی از عزیزان، از دست دادن یک کار یا پایان دادن به یک رابطه، تجربیات سخت برای یک فرد برای تحمل است.

برای احساس غم و اندوه در پاسخ به چنین شرایطی، طبیعی است.

کسانی که از دست دادن تجربه می کنند، اغلب خود را “افسرده” توصیف می کنند.

اما غم انگیز بودن این نیست که افسردگی وجود دارد.

فرایند گرایش طبیعی و منحصر به فرد برای هر فرد است و برخی از ویژگی های مشابه افسردگی را نیز به اشتراک می گذارد.

هر دغدغه و افسردگی می تواند غم و اندوه شدیدی از فعالیت های معمول داشته باشد.

راه تشخیص افسردگی از غم و اندوه

در غم و اندوه، احساسات دردناک در امواج می آیند، اغلب با خاطرات مثبت مرده مخلوط می شوند.

در حالت افسردگی، خلق و خو و یا علاقه (لذت) برای بیشتر دو هفته کاهش می یابد.

در غم و اندوه، عزت نفس معمولا حفظ می شود. در افسردگی عمده، احساس بی ارزش بودن و خودخواهی، شایع است.

برای برخی از افراد، مرگ عزیزان می تواند افسردگی بزرگی ایجاد کند. از دست دادن شغل یا

تبدیل شدن به یک قربانی یک حمله فیزیکی یا یک فاجعه بزرگ می تواند منجر به افسردگی برای برخی افراد شود.

هنگامی که غم و اندوه و افسردگی هم وجود دارد، غم و اندوه شدید تر و طولانی تر از غم بدون افسردگی است.

با وجود برخی همپوشانی بین غم و افسردگی، آنها متفاوت هستند.

تمایز میان آنها می تواند به کمک مردم، کمک و یا درمان آنها کمک کند.

تزریق پنی سیلین و مواردی که باید در رابطه با آن بدانید

تزریق پنی سیلین و عوارض آن

تزریق پنی سیلین برای درمان عفونتهای باکتریایی بدن صورت می گیرد. پنی‌ سیلین‌ها

گروهی از داروهای آنتی‌بیوتیک هستند که در برابر ارگانیسم‌های آسیب‌پذیر به خصوص

باکتریهای گرم مثبت به کار می‌روند. پنی‌ سیلین‌ها اولین گروه از دسته آنتی ‌بیوتیکهای

بتالاکتام هستند. این دارو را می‌توان هم به شکل خوراکی و هم به شکل تزریقی مصرف کرد

و با توجه به مقدار ماده موثره به کار رفته در آن و ترکیبش با مواد دیگر در انواع و اشکال

مختلفی وجود دارد؛ برای مثال در مورد پنی‌ سیلین تزریقی می‌توان به پنی‌ سیلین۸۰۰ هزار،

پنی ‌سیلین ۶.۳.۳ و پنی ‌سیلین یک میلیون و ۲۰۰ اشاره کرد. یکی از تفاوت‌های عمده

این پنی‌سیلین‌ها در مدت زمان اثرگذاری‌شان است؛ برای مثال پنی‌ سیلین ۶.۳.۳ و A یک

میلیون و ۲۰۰ به گونه‌ای فرموله شده‌اند که به صورت آهسته اثر داشته و یا به عبارت دیگر

در طولانی مدت متابولیزه شوند؛ بنابراین اثر پنی‌سیلین یک میلیون و ۲۰۰ برای ۲ هفته تا

یک ماه باقی می‌ماند اما پنی‌سیلین ۸۰۰ هزار در همان ۱۲ تا ۲۴ ساعت اولیه تاثیر می‌گذارد.

طیف اثر پنی‌ سیلین محدود است اما هنوز برای درمان عفونت های ناشی از میکروارگانیسم های زیر مورد استفاده قرار می گیرد:
۱. استرپتوکوک، شامل پنوموککهای حساس (۳۰-۳۵٪)
۲. مننگوکوک
۳. باسیلهای گرم مثبت حساس (کلوستریدیا، اکتینومایسس)
۴. اسپیروکت شامل عامل ایجاد سیفلیس
۵. انواع استافیلوککی که بتالاکتاماز تولید نمی‌کنند.
۶. بیهوازیها به جز انواع تولید کننده بتالاکتاماز همچون باکترویید فراژیلیس

لزوم انجام تست حساسیت قبل از تزریق پنی سیلین

آمپول پنی سیلین از آنتی بیوتیک هایی است که باعث ایجاد واکنش حساسیتی شدید به

نام شوک آلرژیک در برخی افراد می شود. به همین علت متخصصان تاکید می کنند که آمپول

پنی سیلین حتما باید در یک مرکز درمانی تزریق شود و از تزریق آن در منزل باید بشدت خودداری شود.

همچنین پیش از تزریق آن ضروری است که تست پوستی انجام شود تا اگر بدن حساسیت نشان داد،

از تزریق آن خودداری شود.

برای اجتناب از بروز واکنش آنافیلاکسی هنگام تزریق پنی‌سیلین که می‌تواند کشنده باشد

توصیه می‌شود عدم حساسیت سریع بیمار به دارو تست شود. نحوه تست به این گونه است

که با چکاندن یک قطره از محلول پنی سیلین در داخل چشم این کار را انجام می دهند و

چند دقیقه صبر می کنند تا ببینند علایم قرمزی چشم و سوزش رخ می دهد یا نه اگر این

علائم دیده نشد فرد نسبت به پنی سیلین حساسیت نداشته در غیر این صورت و بروز موارد

فوق فرد نسبت به پنی سیلین حساسیت دارد. آنافیلاکسی جدی‌ترین عارضه دارو است

که در ۰٫۵ درصد بیماران روی می‌دهد. مرگ برآمده از آنافیلاکسی در ۰٫۰۰۲ درصد بیماران

(یک در پنجاه هزار) به چشم می‌خورد. در هر صورت عمل تست دارو برای کسانی که اولین

بار پنیسیلین مصرف می‌کنند الزامی است.

عواملی که در حساسیت به پنی سیلین نقش دارد معطوف به سن افراد می شود و بر این اساس،

این نوع حساسیت بین دوازده تا چهل و نه سالگی بیشترین شیوع را دارد. به بیان دیگر،

احتمال بروز شوک حساسیتیناشی از تزریق پنی سیلین در سنین زیر ۱۲ سال بسیار کم است.

به همین دلیل، انجام تست پوستی پیش از تزریق پنی سیلین در سنین زیر ۱۲ سال در صورت

وجود نداشتن سابقه آلرژی در فرد و خانواده وی لازم نیست.

دوز تزریق پنی سیلین برای بیماریهای مختلف

الف) عفونتهای حساس خفیف تا متوسط. بزرگسالان: مقدار ۵۰۰-۱۲۵ میلی گرم (۸۰۰۰۰۰-۲۰۰۰۰۰ واحد)

هر شش ساعت مصرف می‌ شود.
کودکان: مقدار mg/kg/day 5/62-15 (واحد ۹۰۰۰۰-۲۵۰۰۰) در مقادیر منقسم هر ۸-۶ ساعت مصرف می‌ شود.
ب) ژنژیویت نکروزه اولسراتیو :
بزرگسالان : mg 500 خوراکی هر ۸-۶ ساعت.
پ) پیشگیری از عفونتهای پنوموکوکی :
بزرگسالان : mg 250 خوراکی دو بار در روز.
کودکان زیر ۵ سال: mg 125 خوراکی دو بار در روز.
ت) پیشگیری از تب روماتیسمی یا عود کرده:
بزرگسالان و کودکان بالای ۱۲ سال: mg 250-125 دو بار در روز.
ث) مواجهه (یا احتمال مواجهه ) با باسیلوس آنتراسیس:
بزرگسالان: mg/kg 5/7 خوراکی هر ۶ ساعت.
کودکان زیر ۹ سال: mg/kg/day 50 خوراکی به صورت منقسم هر ۶ ساعت.