آزمایش غربالگری برای چه کسانی است؟

​

با توجه به اینکه نقایص و سندرم‌های مورد بررسی در خانواده‌هایی که

هیچ سابقه‌ای ندارند، نیز به میزان کافی دیده می‌شود بنابراین توصیه می‌شود

همه خانم‌ها در هر سنی، تست های غربالگری را انجام دهند.

غربالگری مرحله اول (غربالگری سه ماهه اول)
زمان انجام غربالگری سه ماهه اول از ۱۱ هفته تا ۱۳ هفته و۶ روز

می‌باشد که احتمال خطر سندرم داون (تریزومی ۲۱) (تریزومی۱۳)

و تریزومی (۱۸) را مشخص می‌کند.
شامل یک آزمایش خون به‌علاوه یک سونوگرافی برای بررسی ضخامت

پشت گردن (سونوگرافی ان تی) و وجود استخوان بینی (ان بی) می‌باشد.
درباره سونوگرافی ان تی (NT)
روش انجام آن مثل سونوگرافی های معمولی از روی شکم می‌باشد، اما

در سونوگرافی ان تی، با روش دقیق و خاصی با بزرگنمایی ضخامت

پشت گردن جنین و وجود استخوان بینی بررسی می‌شود، خطایی در

اندازه‌گیری عدد ان تی می‌تواند نتیجه غربالگری را تغییر دهد.
عدد ان تی (ضخامت پشت گردن) در جنین‌های مبتلا به سندرم داون، افزایش نشان می‌دهد.
دیده شدن استخوان بینی، نشانه خوبی است، اما مشاهده نشدن آن نیاز

به پیگیری مجدد در هفته‌های آینده دارد.
اگر آزمایشات هیچ مشکلی نداشته باشد، اما عدد ان تی بالاتر از حد

مشخص است، آزمایشات تکمیلی دیگر و یا آمنیوسنتز نیاز می‌باشد.
تمام زنان (در هر سنی) علاوه بر سونوگرافی مرحله اول (ان تی) نیاز

به انجام سونوگرافی مرحله دوم (آنومالی اسکن) دارند.
نتیجه غربالگری مرحله اول
نتیجه غربالگری مرحله اول حاملگی به صورت برآوردی از آزمایشات

و نتیجه سونوگرافی، سن مادر گزارش می‌شود و این نتیجه به ما می‌گوید

که آیا لازم است مادر تست‌های تشخیصی دیگر انجام دهد یا خیر.

آیا یک غذا یا نوشیدنی که با قند مصنوعی شیرین شده است می‌تواند بدون اینکه سطح قند خون بدنمان بالا برود؟

قند خون

این ادعا به این نکته بستگی دارد که چه چیزی در غذا یا نوشیدنی ما وجود دارد؟

یک بررسی جدید تایید می‌کند که شیرین کننده‌های مصنوعی به تنهایی نمی‌توانند

سبب افزایش قند خون شوند.

این موضوع به طور گسترده بین مردم پذیرفته شده است که شیرین کننده‌های غیر

مغذی (مصنوعی)، قند خون را افزایش نمی‌دهند، اما هنوز مطالعه و تحقیق گسترده‌ای

در این رابطه وجود ندارد.

به علاوه، در بسیاری از مطالعات گذشته تنها در مورد اثرات شیرین کننده‌های مصنوعی

هنگامی که با غذا خورده شود، توجه شده است. بنابراین اگر در مورد شیرین کننده‌های

مصنوعی به تنهایی مطالعه شود، نتیجه قابل اعتماد‌تر خواهد بود.

شیرین کننده‌های مصنوعی بین بسیاری از افراد محبوب هستند. تولید کنندگان این محصول،

یک طعم شیرین را بدون اضافه کردن کالری یا کربوهیدرات زیاد تهیه می‌کنند که می‌تواند

به طور خاص برای افراد مبتلا به دیابت مهم باشد.

محققان می‌گویند: از سال ۲۰۰۰ تا ۲۰۱۲، استفاده از این شیرین کننده‌ها در بین کودکان

۲۰۰ درصد و در بزرگسالا ۵۴ درصد افزایش یافته است. برای مثال در آمریکا، از هر ۴ کودک،

۱ نفر و از هر ۵ بزرگسال، ۲ نفر به طور منظم از این شیرین کننده‌های مصنوعی استفاده می‌کنند.

۸ نوع شیرین کننده مصنوعی مجاز در غذاها وجود دارد که شامل ساخارین، آسپارتام، استویا

(Stevia) و سوکرالوز هستند.

گروه دیگری از شیرین کننده‌ها که در برخی غذاهای با برچسب بدون قند یافت می‌شود، “الکل قند”

نام دارد. این قند حاوی سوربیتول، مانیتول، زایلیتول، ایزومالت و نشاسته هیدروژنه است.

الکل قند در این مطلب گنجانده نشده است.

​

نویسندگان این مطالعه ۲۹ آزمایش تصادفی را مورد بررسی قرار دادند. این مطالعه در مجموع ۷۴۱

شرکت کننده داشت. اکثر آنها سالم بودند، ۶۹ نفر مبتلا به دیابت نوع ۲ بودند و وضعیت سلامتی

۱۵۰ نفر ناشناخته بود.

در این بررسی تنها بر روی شیرین کننده‌های طبیعی بدون غذاها و نوشیدنی‌هایی که حاوی

کالری هستند، مطالعه به عمل آمد.  نویسندگان این مطالعه به این نتیجه رسیدند که شیرین کننده‌های

مصنوعی بر روی سطح قند خون بدن اثر نمی‌گذارند. اگر شما نگران افزایش قند خون خود هستید،

شیرین کننده‌های مصنوعی به تنهایی می‌توانند بی خطر باشند. اما این بدین معنی نیست که شما

می‌توانید غذاها و نوشیدنی‌هایی را مصرف کنید که حاوی این شیرین کننده‌ها هستند.

در مورد غذاها و نوشیدنی‌های بدون قند تصورات غلط فراوانی وجود دارد. بزرگترین تصور غلط این

است که شما می‌توانید بدون هیچ عواقبی، این مواد غذایی را مصرف کنید زیرا فاقد قند هستند.

اما در واقع این غذاها حاوی کربوهیدرات، چربی‌ها و پروتئین هستند که همه اینها می‌توانند بر قند خون

تاثیر بگذارند. همچنین همه این مواد غذایی حاوی کالری هستند که می‌توانند باعث افزایش وزن شوند.

بنابراین این نوع مواد غذایی برای افراد مبتلا به دیابت توصیه نمی‌شود.

برخی از مردم می‌گویند که شیرین کننده های مصنوعی بر روی قند خون تاثیر می‌گذارند. اما مهم این است

که چه چیز دیگری با شیرین کننده مصنوعی مصرف شده است.

برای مثال اگر کسی قهوه را با شیرین کننده‌های مصنوعی میل کند، ممکن است قند خونش به دلیل

کافئین موجود در قهوه بالا برود. همچنین افرادی که قهوه را با شیر یا خامه مصرف می‌کنند، کربوهیدرات

موجود در شیر نیز می‌تواند قند خون را افزایش دهد.

همچنین توجه داشته باشید که قند الکل در این مطلب گنجانده نشده است و مردم باید از مشکلات ا

حتمالی گوارشی مرتبط با این شیرین کننده‌ها آگاهی داشته باشند. اگر این قند در مقادیر بالایی خورده

شود می‌تواند باعث ایجاد گاز معده، نفخ و اسهال شود.

گلوکومتری- کنترل قند خون در منزل

دستگاه های سنجش و کنترل قند خون یا گلوکومترها ابزارهای ویژه اندازه گیری تقریبی کنترل قند خون

• در منزل هستند .یک قطره کوچک خون فرد که با فرو بردن سوزن ظریف مخصوص به نوک
• انگشت وی گرفته شده به روری نوار آزمایش یک بار مصرفی قرار داده می شود و دستگاه،
• مقدار گلوکز خون را از طریق خون مزبور محاسبه می کند و برحسب میلی گرم در دسی
• لیتر یا میلی مول در لیتر نشان می دهد.
• ​​

امروزه اکثر گلوکومترها تقریباً به اندازه ی کف دست یا کوچکتر تولید می شوند و با باتری

کار می کنند. برحسب مدل های مختلف دستگاه، معمولاً طی ۳ تا ۶۰ ثانیه مقدار قندخون

اندازه گیری می شود.

اگر دستگاه گلوکومتر، مقدار قند خون را بر حسب میلی مول در لیتر نشان دهد می توان

با ضرب کردن در عدد ۱۸، مقدار قندخون را بر حسب میلی گرم در دسی لیتر به دست آورد.

البته بسیاری از دستگاه ها مقدار قند خون را بر حسب هر دو واحد مزبور نشان می دهند.

نکته ی مهم آن است که گلوکومترهای خانگی مقدار گلوکز را در خون تام نشان می دهند

ولی مقدار گلوکز اندازه گیری شده در اکثر آزمایشگاه ها، مقدار گلوکز پلاسما است که معمولاً

۱۰ تا ۱۵ درصد بیش از گلوکز خون تام است.

امروزه بسیاری از گلوکومتر ها، مقادیر «معادل پلاسمایی» قند را نشان می دهند (حتی در صورتی

که گلوکز خون تام را اندازه گیری نمایند) واین کار از طریق معادله ای که در داخل گلوکومتر انجام

می شود صورت می گیرد. امروزه تمام گلوکومترها مجهز به ساعت و حافظه هستند و زمان و

مقدار قند خون تعیین شده در هر بار نمونه گیری را ثبت و ضبط می کنند. تقریباً تمام گلوکومتر ها

از دقت مثبت و منفی ۱۰ درصد تا مثبت و منفی ۱۵ درصد برخوردار هستند(البته در صورتی که با

شرایط مطلوب مورد استفاده قرار بگیرند). کالیبره بودن یا نبودن دستگاه، دمای محیط، اندازه و کیفیت

نمونه ی خون، وجود مقادیر زیاد بعضی داروها یا ویتامین ها (مثل ویتامین C) در خون، هماتوکریت،

کثیف بودن گلوکومتر، رطوبت و کهنه بودن نوار تست، همگی بر دقت آزمایش انجام شده تأثیر می گذارند.

مزیت استفاده از دستگاه گلوکومتری در پیشگیری از عوارض مربوط به دیابت نوع ۱ به اثبات رسیده است.

افراد دیابتی که قند خون خود را به طور منظم اندازه گیری می کنند  و از نتایج آزمایشات برای تنظیم روش

درمان خود استفاده می نمایند به مراتب کمتر دچار عوارض دیابت می شوند.

رادیولوژی چیست و آیا برای بدن ما مضر است ؟

رادیولوژی تشخیصی چیست و برای چه چیزهایی استفاده و کاربرد دارد؟

تکنولوژی مدرن وقتی برای تشخیص وضعیت یک بیمار می آید، گزینه های زیادی به

پزشکان می دهد.برخی از تکنیک ها تهاجمی هستند، برخی دیگر اکتشافی هستند

و برخی دیگر غیر تهاجمی.​

بخش تشخیصی به گروهی از روش ها اشاره دارد که از روش های غیر تهاجمی برای

شناسایی و نظارت بر بیماری های ویژه ای استفاده می کنند. در این بخش از سلامت

هومینوبه توضیحاتی جامع پیرامون رادیولوژی خواهیم پرداخت و می گوییم کهرادیولوژی،

علم روش های مختلف تصویربرداری از بدن انسان است که در علم پزشکی به خدمت

گرفته می شود تا تشخیص بیماری ها، سریع تر و با دقت بالاتری انجام گیرد.

​

رادیولوژی و تصویر برداری

بخش رادیولوژی به رشته پزشکی اشاره دارد که از اسکن تصویر غیر تهاجمی برای

تشخیص بیمار استفاده می کند. تست ها و تجهیزات مورد استفاده گاهی اوقات شامل

دوزهای پایین تشعشع برای ایجاد تصاویر بسیار دقیق از یک منطقه است.

نمونه هایی از رادیولوژی تشخیصی شامل:

• رادیوگرافی (پرتو ایکس)
• اولتراساند
• تومورگرافی کامپیوتری (CT) اسکن
• تصویرسازی تشدید مغناطیسی (MRI)
• اسکن پزشکی هسته ای

رادیولوژیمی تواند برای شناسایی طیف وسیعی از مشکلات مورد استفاده قرار گیرد.

استخوان های شکسته، بیماری های قلبی، لخته های خونی و شرایط دستگاه گوارش

تنها چند مشکل هستند که می توانند با تصویربرداری تشخیصی شناسایی شوند.

علاوه بر شناسایی مشکلات، پزشکان می توانند از رادیولوژی تشخیصی برای نظارت بر

نحوه واکنش بدن شما به درمان فعلی استفاده کنند. همچنین می تواند برای بیماری

هایی مثل سرطان سینه و سرطان روده، پرده بر بکشد.

تکنولوژی مورد استفاده در رادیولوژی

تکنولوژی و ماشین آلات مورد استفاده در رادیولوژی در روش های مختلف، متفاوت است.

برخی از تشعشع استفاده می کنند در حالی که برخی دیگر این کار را نمی کنند.

رایج ترین ماشین هایی که در رادیولوژی به کار می روند، عبارتند از:

ماشین اشعه ایکس: استفاده از اشعه ایکس، نوعی تابش الکترومغناطیسی برای

ساخت تصاویر داخل بدن بدون ایجاد شکاف.

سی تی اسکنر: از تجهیزات اشعه ایکس برای ایجاد توالی از تصاویر مقطعی از بدن استفاده

می شود. اغلب زمانی که پزشک از تصاویر بسیار مفصلی نیاز دارد تا منبع مشکل را شناسایی

کند، به خصوص در بافت نرم از این نوع استفاده می کنند.

دستگاه ام آر آی: از میدان مغناطیسی به جای تابشی برای تولید تصاویر داخل بدن استفاده

می کند. برای بخش هایی از بدن استفاده می شود که سی تی اسکنرها نمی توانند

تصاویر واضحی از قبیل استخوان تولید کنند.

برخی از تست های تشخیصی ممکن است نیاز به ترکیبات شیمیایی و یا مواد شیمیایی

برای تزریق به یک نمای شفاف از رگ های خونی شما داشته باشند. تست های دیگر ممکن

است به بی هوشی و بی حسی موضعی داشته باشند تا دکتر به روشنی این مشکل را مشخص کند.

رادیولوژی مداخله

رادیولوژی مداخله از فن آوری تصویربرداری از قبیل سی تی اسکن، ام آر آی و اولتراساند برای

کمک به هدایت روش های پزشکی استفاده می کند. این فن آوری نیاز به عمل جراحی و حوزه

برای تشخیص و درمان بیماری های خاص را از بین می برد. در عوض، بیماران اغلب در طی این

روند یا تحت آرامش بسیار خفیف بیدار می مانند.

کاربردهای رایج رادیولوژی مداخله شامل موارد زیر است:

• درمان سرطان ها
• درمان انسداد در شریان ها یا رگ ها
• درمان درد کمر
• درمان مشکلات کبدی و کلیوی

رادیولوژیست مداخله در رادیولوژی بسیار متخصص هستند و آموزش و تجربه اضافی برای

ایمن و دقیق این روش ها دارند.

عوارض جانبی پرتو درمانی

پرتو درمانی، درمانی برای انواع زیادی از سرطان هاست. اما مانند سایر درمان ها، اغلب

منجر به عوارض جانبی می شود. اینها برای هر فرد متفاوت هستند. آن ها به نوع سرطان،

محل آن، میزان تشعشع درمانی و سلامت عمومی شما بستگی دارند.

چرا پرتو درمان باعث عوارض جانبی می شود؟

مقادیر بالایی از پرتو درمانی برای از بین بردن سلول های سرطانی استفاده می شود.

عوارض جانبی اتفاق می افتد چون درمان تشعشع می تواند به سلول های سالم و بافت های

نزدیک محل درمان آسیب برساند. امروزه پیشرفت های عمده ای در تکنولوژی تشعشع وجود

دارد و به طور دقیق تری انجام می شود و منجر به اثرات جانبی کمتری می شود.

برای برخی افراد، پرتو درمانی باعث ایجاد چند عارضه جانبی می شود. برای بعضی، عوارض

جانبی بسیار شدیدتر است. واکنش ها معمولاً در طول هفته دوم یا سوم درمان شروع می شوند.

آن ها ممکن است چند هفته پس از درمان نهایی به مدت چند هفته دوام بیاورند.

آیا عوارض جانبی پرتو درمانی می تواند پیش گیری یا درمان شود؟

بله. تیم مراقبت سلامتی شما می تواند به شما کمک کند جلوی بسیاری از عوارض جانبی

را بگیرید. پیش گیری و درمان تاثیرات جانبی، بخش مهمی از درمان سرطان است. این نوع

مراقبت تسکین دهنده درمان نام دارد.

عوارض جانبی عمومی معمول پرتو درمانی

پرتو درمانی یک روش درمانی محلی است. بنابراین، تنها بر روی ناحیه بدن که در آن تومور قرار

دارد، تاثیر می گذارد. به عنوان مثال، افراد معمولاً موی خود را از پرتو درمانی از دست نمی دهند.

اما اگر پرتو درمانی روی بخشی از بدن است که مو رشد می کند، مانند پوست سر، فرد ممکن

است ریزش مو داشته باشد.

خستگی: خستگی در تمام مدت. میزان خستگی بستگی به این دارد که آیا درمان های دیگری

مثل شیمی درمانی انجام می دهید یا خیر. بیشتر در مورد نحوه کنار آمدن با خستگی یاد بگیرید.

عوارض جانبی بلند مدت: اغلب عوارض جانبی بعد از درمان از بین می روند. اما برخی ادامه

می دهند، برمی گردند، یا بعداً توسعه می یابند. این عوارض جانبی ممکن است شامل توسعه

دومین سرطان است. با این حال، خطر داشتن دوباره سرطان به دلیل کاهش اشعه، پایین است.

این خطر اغلب کوچک تر از مزایای درمان سرطان اولیه و فعلی است.

مشکلات پوستی: برخی از افرادی که اشپرتوعه درمانی می کنند، خشکی، خارش، تاول و یا

پوست را تجربه می کنند. اما این عوارض جانبی اغلب به آن بستگی دارد که کدام بخش از بدن

پرتو درمانی می شود. اگر مشکل پوستیتان زیاد شده، آن ها معمولاً چند هفته پس از پایان درمان

پایان می یابند. اگر آسیب پوستی به یک مشکل جدی تبدیل شود، ممکن است پزشک برنامه درمانی

خود را تغییر دهد.

عوارض جانبی خاص جایی که پرتو درمانی می شود

علاوه بر اثرات جانبی عمومی، برخی عوارض جانبی درمان به نوع و مکان تابش بستگی دارد.

سر و گردن: اگر پرتو درمانی به سمت سر و یا گردن فرد نشانه گرفته شود، ممکن است این عوارض جانبی را تجربه کنند:

• دهان خشک
• زخم گلو و لثه
• سختی قورت دادن
• سفتی فک
• حالت تهوع
• نوعی ورم به نام لنفادم

• پرتو درمانی سر و گردن چه عوارضی دارد؟

  پوسیدگی دندان: در طول درمان سرطان بیشتر در مورد سلامتی دندان بیاموزید.

  قفسه سینه:

  درمان اشعه با هدف سینه می تواند باعث ایجاد این عوارض جانبی شود:

  • سختی در قورت دادن
  • تنگی نفس
  • زخم سینه یا نوک سینه
  • سفتی شانه
  • سرفه، تب، پری در سینه
  • این پدیده می تواند از ۲ هفته تا ۶ ماه پس از پرتو درمانی رخ می دهد.
  • فیبروز پرتو، زخم ریه توسط پنومونیت درمان نشده، ایجاد می شود. متخصص انکولوژی
  • تشعشع می دانند که چگونه ریسک فیبروز در فرآیند برنامه ریزی را کاهش دهند.

  • سرفه و تنگی نفس از عوارض پرتو درمانی قفسه سینه

    شکم و معده: پرتو درمانی با هدف شکم و یا معده ممکن است موجب این عوارض جانبی شود:

    • تهوع و استفراغ
    • اسهال

    این نشانه ها احتمالاً بعد از درمان از بین خواهند رفت. پزشکتان می تواند داروها را برای این عوارض

  • جانبی تجویز کند و ایجاد تغییراتی در رژیم غذایی شما می تواند ناراحتی شما را کاهش دهد.

    لگن: پرتو درمانی با هدف لگن می تواند باعث ایجاد این عوارض جانبی شود:

    • اسهال
    • خونریزی مقعد
    • بی اختیاری
    • سوزش مثانه

    علاوه بر این، پرتو درمانی به لگن می تواند موجب بروز علائم مختلفی برای مردان و زنان شود.

  • عوارض جانبی پرتو درمانی با هدف لگن

    عوارض پرتو درمانی در مردان:

    • مشکلات جنسی، مانند اختلال عملکرد نغوظ.
    • کاهش میزان اسپرم و کاهش فعالیت اسپرم از پرتو درمانی به اندام های جنسی یا پروستات.
    • این ممکن است بر توانایی پدر شدن تاثیر بگذارد. در مورد راه هایی برای حفظ باروری خود یاد بگیرید.

    عوارض پرتو درمانی در زنان:

    • تغییرات در قاعدگی مانند توقف زمان قاعدگی
    • علائم یائسگی، نظیر خارش واژینال، سوختن و خشکی
    • ناباروری، که ناتوانی در ایجاد کودک و یا حفظ بارداری است، اگر هر دو تخمدان ها پرتو درمانی
    • دریافت کنند. در مورد راه هایی برای حفظ باروری خود یاد بگیرید.

    • پرتو درمانی چه خطراتی برای زنان دارد؟

      تابش دوباره:

      • به یاد داشته باشید که تابش اشعه، نوعی آفتاب سوختگی شدید است.
      • اگر چه نادر است اما، زمانی اتفاق می افتد که انواع خاصی از شیمی درمانی در طول یا کمی
      • پس از درمان پرتو خارجی رخ می دهد.
      • جوش هایی در قسمتی از بدن ظاهر می شود که تشعشع دریافت می کند. نشانه ها ممکن
      • است شامل قرمزی، مهربانی، تورم، زخم های مرطوب و پوست پوست شده باشند.
      • به طور معمول، این عوارض جانبی در عرض چند روز یا چند هفته بعد از شروع پرتو درمانی شروع
      • می شوند. اما همچنین می تواند ماه ها یا سال ها بعد هم ادامه یابند. پزشکان با استفاده از
      • داروهایی که کورتیکواستروئیدها نامیده می شوند، درمان می کنند. به ندرت پیش می آید که صبر
      • کنید تا پوستتان بهبود یابد و سپس ادامه شیمی درمانی انجام شود.

      مقابله با عوارض جانبی پرتو درمانی:

      تجربه همه افراد با درمان سرطان متفاوت است. قبل از شروع با پزشک یا پرستار خود در مورد عوارض

    • جانبی ممکن صحبت کنید. همچنین مهم است که به صحبت کردن با تیم مراقبت بهداشتی خود
    • در طول برنامه درمان خود ادامه دهید.

      گزینه های زیادی برای مدیریت اثرات جانبی وجود دارد. ارائه کنندگان خدمات بهداشت و سلامت شما

    • باید بدانند که شما آن ها را تجربه می کنید تا به شما کمک کنند احساس بهتری داشته باشید.
    • 
      

سوند معده چیست؟

لوله ای است برای رساندن مواد غذایی در زمانی که بیمار توانایی خوردن و آشامیدن

مواد غذایی را نداشته باشد از سوند معده استفاده می شود.سوند معده یک تیوپ

نازک و بلند از جنس لوله نرم و قابل انعطاف است که غذا را از طریق بینی به معده

می رساند.بیمار در بیشتر موارد با سوند معده مرخص شده و به منزل می رود در نتیجه

خانواده و یا پرستار بیمار باید نکات لازم را در مورد مراقبت از لوله معده بدانند تا از بروز

مشکلات در منزل جلوگیری کنند. ما در این مقاله سعی کرده ایم به زبان ساده نکته های

مهم مراقبت از سوند را به شما آموزش دهیم تا شما را راهنمایی کند.

نکات مهمی که بیمار مرخص شده با سوند معده و همراه او باید بداند:

• غذا و مایعات از تیوب به بیمار داده شود.
• مراقبت از تیوپ
• دارو از طریق تیوب به بیمار داده شود.
• وسایل مورد نیاز برای مایعات از طریق سوند معده
• سرنگ گاواژ
• ظرف مدرج
• ظرف مناسب برای غذای رقیق شده
• روش گاواژ مواد غذایی:
• دستهای خود را قبل از شروع به گاواژ بشویید.

بخاطر اینکه از محل درست سوند در معده اطمینان داشته باشید اول سرنگ گاواژ را

به انتهای سوند معده متصل کرده پیستون سرنگ را به طرف بیرون بکشید در این حالت

باید یک مایع زرد یا سبز رنگ که محتویات معده است را می بینید که نشان دهنده محل

درست لوله است در اصطلاح به این کار گاواژ می گویند.

اگر موقع لاواژ بیشتر از ۱۵۰ سی سی مایع از معده بیرون بیاید به بیمار نباید وعده غذایی

جدید داده شود. در این موقع محتویات را دوباره به درون معده برگردانده و چند ساعت صبر کنید

و دوباره چک کنید. در صورتی که با لاواژ نتوانید از محل درست لوله مطمئن شوید ۲۰ سی سی

هوا درون سرنگ کشیده و به داخل لوله معده وارد کنید برای این کار دستتان را روی معده گذاشته

و ورود هوا را به درون معده چک کنید با این روش متوجه جایگیری درست لوله می شوید.

اگر با لاواژ کردن محتویات معده را ندیدید ممکن است لوله جابجا شده باشد در نتیجه باید

با پزشک تماس گرفته شود.

مراحل انجام گاواژ مواد غذایی:

حداقل ۴۵ دقیقه غذا در محیط بیرون بماند تا دمای آن نزدیک به دمای محیط شود.بیمار

را قبل از شروع گاواژ به حالت نشسته و یا نیمه نشسته قرار دهید و بعد از تمام شدن

هم ۳۰ الی ۶۰ دقیقه هم بیمار باید در این وضعیت بماند. این کار باعت ریسک آسپیراسیون

یعنی وارد شدن مواد غذایی به درون ریه ها را کم کرده و احتمال پنومونی یا عفونت

ریه را کمتر می کند.در انتهای سوند معده سرنگ را قرار دهید.حجم مورد نظر را برای

بیمار گاواژ کنید به این صورت که مایع را داخل سرنگ گاواژ ریخته و بگذارید به کمک

نیروی جاذبه مواد وارد معده شوند . تا جایی که ممکن است از ورود هوا به داخل معده جلوگیری کنید.

در پایان گاواژ با ۳۰ سی سی آب لوله را شستشو دهید.برای جلوگیری از خارج شدن

مواد غذایی کلمپ یا گیره سوند را ببندید.در پایان گاواژ سرنگ را شسته و برای مرحله بعد آماده کنید.

دادن دارو از طریق سوند معده:

در برخی مواقع به بیمار از این روش دارو داده می شود. فرم بعضی از داروها به صورت مایع

است مانند انواع شربت ها که دادن این داروها از روش سوند معده راحت است ولی گاهی

مجبور به استفاده از قرص هستیم که باید قرص ها به صورت کامل خرد شوند با این وجود

در مورد اینکه آیا تمام قرص ها را می شود خرد کرد یا نه باید با یک داروساز مشورت کنید.

مراحل دارو دادن از طریق سوند معده:

مطابق روش های گفته شده در بالا محل لوله را چک کنید.

لوله را با ۳۰ سی سی آب قبل از دادن دارو شستشو دهید.

قرص ها را با دسته هاون خرد کنید و بعد داخل آب گرم حل کرده به طوری که تکه های ریز

آن موجب انسداد لوله نشوند. سپس داروهای حل شده را داخل سرنگ کشیده، سرنگ را

در انتهای لوله معده قرار داده و محلول را به درون لوله وارد کنید.برخی از داروها همراه با

غذا و برخی با معده خالی استفاده می شود پس در مورد چگونگی استفاده از داروها از پزشک خود سوال کنید.

نحوه مراقبت از دهان و بینی:

روزانه دو بار در صورت امکان دندان ها را مسواک کنید.برای جلوگیری از زخم فشاری روی بینی،

محل ثابت شدن سوند روی بینی را روزانه و یا هر زمانی که شل شد عوض کنید.برای تمیز کردن

روزانه بینی می توانید از اپیلکاتور با سر پنبه ای استفاده کنید.مطمئن باشید که چسب روی

بینی محکم است هر زمان که لوله معده خارج شد بلافاصله به پزشک خود اطلاع دهید.

چه زمانی باید با پزشک خود تماس بگیرید؟

زمان خارج شدن لوله از معده

در صورت بروز مشکل تنفسی در هنگام انجام گاواژ

در صورت عدم اطمینان از جای گیری صحیح لوله

در صورت بروز هر کدام از علایم زیر اگر از یک روز بیشتر ادامه داشته باشد.

اسهال

تهوع

رنگ تیره ادرار

یبوست

خشکی دهان

بوی بد ادرار