آموزش های دوران بارداری, دوران بارداری, ماما همراه, مامایی همراه

با عرض تبریک به پدر و مادر های جدید، بعد از نه ماه حاملگی، در حال حاضر نوزاد

شما در منزل و تحت مراقبت شماست. بهترین قسمت از اولین هفته ی زندگیش ممکنه تو

بیمارستان بگذره، اما اگه اون هیچ عارضه ای نداشته باشه و بدون نیاز به موندن تو

انکوباتور به خونه برده شه، باید تو هفته ی دوم زندگیش تو خانه کنار خانواده اش باشه.

این میتونه شروع یه رابطه‌ی پویای طولانی با پدر و مادر باشه.

لذت بردن از بغل کردن نوزادتون، این شروع یه سفر عجیب و غریبه.

نوزاد ۲ هفته ای خودمون رو بشناسیم!

یه نوزاد ۲ هفته ای واقعا کاری انجام نمیده، اون روزی ۲۰ ساعت میخوابه، میخوره،

میمکه، انگشتاشو حرکت میده، به اطرافش چنگ میزنه، و در حین خواب خودشو می کِشه.

تو چند ساعتی که بیداره اغلب به آرومی چشماش و عضلاتشو حرکت میده، به

نظر میرسه همیشه در حال مکیدنه حتی زمانی که از پستان مادرش دوره.

گاهی که گریه میکنه به نظر میرسه فریادش برای این سن، بیش از حد بلنده.

کولیک در نوزادان بسیار رایجه و از هر ۵ نوزاد، ۱ نوزاد مبتلا به کولیکه؛ و تنها چاره‌ی اون

صبور بودنه. کولیک گذراست، در عین حال، شما میتونید با مطالعه مقاله ما در خصوص

کولیک اطلاعاتتون رو بالا ببرید یا با متخصص سلامت در مورد راه های کم شدن یا

جلوگیری از کولیک صحبت کنید.

چطور از نوزاد ۲ هفته ای مراقبت کنیم؟

تغذیه‌ی مناسب کودک

صرف تغذیه با شیر مادر، بهترین خوراک برای نوزاد ۲ هفته ای محسوب میشه.

شیر مادر هیچ جایگزینی نداره، و همچنین مادر رو با کودک خود پیوند میده و

رابطه نزدیک اون ها رو تقویت می کنه. با این حال مادر باید چگونگی غذا دادن

به کودکشو یاد بگیره، تغذیه‌ی نامناسب میتونه منجر به درد نوک پستان،

تغذیه ی دردناک برای نوزاد و حتی خونریزی نوک پستان شه. تغذیه با شیر مادر

به طور طبیعی نوک پستان رو حساس می کنه. اگر مشکلی با تغذیه‌ی

شیر مادر دارید، قبل از استفاده از شیر خشک با پزشک خود مشورت کنید.

محل خواب و الگوی خواب نوزادان

نوزاد ۲ هفته ای ممکنه در خواب خودش غلت بخوره، زیرا اون ها خودشون رو

با تخت خواب تنظیم میکنن. بعضی از مادران تصمیم میگیرن نوزادان خود رو

هنگام خواب نگه دارن، اما برای داشتن یک خواب راحت و بدون استرس برای مادر،

بهتره کودک تو تخت خودش بخوابه. شما میتونین تخت رو کنار تخت مادر یا هر جای

دیگری نزدیک به مادر در نظر بگیرین. این موضوع به پدر و مادر این ارامش ذهنی

رو میده که همواره در کنار کودک هستن. نوزادان دارای چرخه‌ی خواب مناسبی

هستن و انتظار میره اونا حین خواب خود حرکت کنن.
شما میتونین یه سری بالش اطراف نوزاد بذارین تا مانع چرخیدن به سمت دیواره های

تخت بشه. زمان هایی وجود داره که کودک از خواب بیدار میشه که کاملا طبیعیه،

ممکنه کمی قدم زدن، آواز خواندن یا فقط نگه داشتن کودک برای نزدیک شدن

به اون باعث به خواب رفتن و ارام شدنش بشه. برای نوزادان زودرس دکتر ممکنه

توصیه کنه که اونا زیر نور یک لامپ رشته ای بخوابند، این میتونه به گرم شدن و

از بین رفتن زردی کودک کمک کنه.

گاهی کودک را به سمت شکم بخوابانید. نوزادان مدت زمان زیادی رو به پشت میخوابن

و این کمتر به اون ها اجازه میده که به عضلات گردن و شکمشون فشار بیارن و اون ها

رو پرورش بدن. بعضی از مطالعات نشون میده که بدون فشار آوردن بر روی عضلات شکم،

مهارت های حرکتی نوزادان به تاخیر میافته. البته بعضی نوزادان دوست ندارن در این موقعیت

قرار بگیرن چون پدر و مادرشون رو سخت تر میبینن. در این جور مواقع بهتره شما با

رفتارتون به نوزاد نشون بدین که حضور دارین و پیشش هستین.

درک رفتار نوزادان

بچه ها حتی در حالی که در رحمند شروع به رشد شخصیت خود می کنن، این

تکامل رفتاری تا او به یک بزرگسال تبدیل بشه ادامه داره. عوامل بسیاری وجود داره

که رفتار کودک را تعیین میکنه، ام در این سن فاکتور خارجی تاثیری نداره و ژنتیک همه چیز رو در مورد او به وجود میاره. این به این معنیه که برخی از ویژگی های یک کودک ۲ هفته ای کاملا از پدر و مادر گرفته شده. علاوه بر این، طبیعیه که پدر یا مادر و یا هر یک از اعضای خانواده کودک را با دیگر اعضای خانواده مقایسه کنن.

بهداشت کودک

بدیهیه که پوشک نوزاد رو باید مرتبا عوض کنید. پوشک مرطوب میتونه باعث بروز جوش بشه. اگر پوشک نوزادتون کثیف شده، سریعا پوشک رو عوض کنین و بعد از عوض کردن پوشک، نوزاد رو به دقت تمیز کنین.

حتما بعد از تعویض پوشک دست ها رو بشویین و ضد عفونی کنین. سپس حتما از کرم مرطوب کننده برای جلوگیری از خشک شدن پوستتون استفاده کنین.

مراقب بند ناف باشین. حتی بعد از اینکه بند ناف ناپدید شده، ممکنه ناف همچنان آسیب پذیر باشه. این ناحیه را با مراقبت هایویژه تمیز کنین، سعی کنید نوزاد همیشه تمیز باشه.

حمام کردن یه جورایی چالش برانگیز و خسته کننده است برای والدین و یک نوزاد ۲ هفته ای ، اما این رو هم میشه فرصت خوبی برای ارتباط به شمار آورد. والدین میتونن تا زمانی که احتیاط کامل رو به جا بیارن، با نوزادشون حمام کنن.

بیرون بردن نوزاد

نوزاد رو میتونین گاها ببرین بیرون. نوزاد نیاز به ویتامین دی داره و بهترین راه برای انجام این کار اینه که او صبح زود تحت نور خورشید قرار بگیره. اگر آب و هوا خیلی سرد باشه، میتونن خانه بمونن در حالی که کودک از پنجره اشعه های خورشید را دریافت میکنه.

معاینات عمومی پیش از بارداری

انجام معاینات پیش از بارداری می‌تواند نقشی مهم و مؤثر در بارداری

راحت شما و همچنین سلامتجنین داشته باشد. انجام این معاینات این

فرصت را به پزشک می‌دهد که بدن شما را برای دوران بارداریآماده کند و

احتمال بروز مشکلات را در بارداری به حداقل برساند. همچنین تشکیل

پروندۀ سلامت شما پیش از بارداری می‌تواند به عنوان مرجعی مناسب

در دوران بارداری باشد. توصیه می‌شود معاینات

پیش از بارداری را شش ماه قبل از اقدام برای بارداری انجام دهید. در این مطلب با معاینات عمومی پیش از بارداری آشنا شوید.

تشکیل پروندۀ سلامت مادر

پزشک در اولین جلسۀ معاینات پیش از بارداری با دریافت اطلاعاتی در مورد شرح حال، مشخصات و

پرسیدن برخی سوال‌ها در مورد نسبت خویشاوندی زن و شوهر، سابقۀ بیماری‌های ژنتیک در خانواده،

سابقۀ مصرف دارو، الکل و مواد مخدر پروندۀ مادر را تکمیل می‌کند. اگر سابقۀ بارداری قبلی داشته

باشید، پزشکتان در مورد مشکلات احتمالی موجود در بارداری قبلی، سابقۀ سقط جنین، تولد

فرزند با نقص‌های ژنتیک و همچنین نوع زایمان قبلی شما سوال‌هایی خواهد پرسید. همچنین

 دربارۀ دوره‌های عادت ماهانه و روش‌هایپیشگیری شما نیز سوال‌هایی می‌پرسد. اگر تا به حال

زمان شروع و پایان دوره‌های عادت ماهانۀ خود را ثبت نمی‌کردید، الان زمان مناسبی برای

شروع این کار است.

سابقۀ انجام تست پاپ‌اسمیر و ابتلا به عفونت‌های آمیزشی شما نیز بخشی از پروندۀ سلامت

شما محسوب می‌شود. اغلب عفونت‌های آمیزشی خاموش، بدون علامت هستند که در صورت

درمان نشدن ممکن است منجر به التهاب لگن شود و بارداری یا باروری شما را تحت تأثیر قرار

خواهد داد. اگر شما یا همسرتان بیش از یک شریک جنسی یا سابقۀ رفتار پرخطر داشته‌اید،

انجام آزمایش‌هایی برای تشخیص بیماری‌های عفونتی آمیزشی الزامی خواهد بود. پزشک

سوابق ابتلا به بیماری‌های مزمن که می‌تواند در دوران بارداری مشکلی ایجاد کند نظیر آسم،

دیابت، فشار خون، اختلال انعقاد خون وبیماری تیروئید را نیز جویا خواهد شد. اگر بیماری مزمنی

دارید، می‌توانید آن را تحت کنترل درآورید یا به یک متخصص ارجاع ‌داده شوید. پیش از باردار شدن

و در دوران بارداری شاید لازم باشد نوع و دُز داروی مصرفی خود را برای درمان بیماری مزمنتان

تغییر دهید. البته تا زمانی که به شما توصیه نشده است، مصرف داروی تجویزی را برای درمان

بیماری قطع نکنید. پزشک همچنین از شما سابقۀ جراحی یا بستری شدن به هر دلیل یا

مشکلات مربوط به بیهوشی را نیز خواهد پرسید.

معاینات فیزیکی در مطب پزشک

در جلسات ویزیت پیش از بارداری، وضعیت فیزیکی شما با انجام معایناتی بررسی می‌شود و با

انجام این کار پروندۀ سلامت شما تکمیل خواهد شد. این معاینات شامل موارد زیر خواهد بود:

  • اندازه‌گیری قد، وزن، فشار خون و همچنین تعیین شاخص تودۀ بدنی یا BMI شما

  • معاینۀ واژن برای بررسی هر گونه توده، عفونت، تبخال یا ضایعه و همچنین بررسی هر گونه حساسیت به لمس و سایر مشکلات احتمالی

  • بررسی وضعیت ظاهری لگن برای تشخیص هر گونه مشکل لگنی

  • انجام تست پاپ‌اسمیر؛ در صورت انجام نشدن آن طی یک سال گذشته

  • بررسی قوام و اندازۀ غدۀ تیروئید با لمس آن

  • بررسی پوست برای وجود هر گونه بثورات پوستی

  • معاینۀ چشم از نظر زردی برای بررسی کم‌خونی احتمالی

  • معاینۀ شکم برای بررسی اندازۀ طحال و کبد

  • گوش دادن به صدای قلب و ریه برای بررسی هر گونه مشکل احتمالی

  • معاینۀ پستان برای بررسی هر نوع توده یا ترشحات پستان

بررسی داروهای مصرفی

پزشک از شما دربارۀ داروهای نسخه‌دار یا بدون نسخه، ویتامین‌ها، داروهای گیاهی و دیگر

مکمل‌های مصرفی خواهد پرسید. درست کردن لیستی از تمامی موارد فوق و دز مصرفی

و تعداد دفعات مصرف، فکر خوبی است. حتی می‌توانید قوطی دارو یا مادۀ مصرفی را همراه

خود به مطب ببرید. این اطلاعات کمک می‌کند تا اطمینان بیابید که شما در دوران بارداری

مادۀ مضری را مصرف نمی‌کنید یا دز مصرفی آن بیش از حد مجاز نیست. برای مثال دز بیش

از حد برخی ویتامین‌ها مثل ویتامین A می‌تواند برای جنین مضر باشد. اگر تا به حال

فولیک اسید مصرف نمی‌کردید، پزشک به شما توصیه خواهد کرد حداقل یک ماه پیش

از اقدام برای باردار شدن، روزانه ۴۰۰ میکروگرم فولیک اسید را به تنهایی یا به صورت

مولتی‌ویتامین مصرف کنید. مصرف فولیک اسید پیش از باردار شدن به طرز چشمگیری خطر

ابتلای جنین به نقص‌های مادرزادی لولۀ عصبی نظیر اسپینا بیفیدا را کاهش می‌دهد. با توجه

به اینکه درصد زیادی از بارداری‌ها بدون برنامه‌ریزی رخ می‌دهد، محققان توصیه می‌کنند تمام

زنانی که در سن بارداری هستند، روزانه ۴۰۰ میکروگرم فولیک اسید مصرف کنند.

آزمایش‌های پیش از بارداری

پزشک شما احتمالاً در جلسۀ اول، آزمایش‌هایی را برای شما تجویز خواهد کرد که در جلسۀ

بعدی نتایج آن را بررسی خواهد کرد. یکی از آزمایش‌هایی که در معاینات پیش از بارداری تجویز

می‌شود، آزمایش ادرار است. این آزمایش شامل آزمایش آنالیز ادرار UA و همچنین آزمایش

کشت ادرار UC است. آزمایش آنالیز ادرار برای بررسی مواد موجود در ادرار و همچنین بررسی

قند موجود در ادرار است. وجود قند در ادرار ممکن است نشانۀ بیماری دیابت باشد و نیاز به

انجام آزمایش‌های تکمیلی خواهد بود. همچنین آزمایش کشت ادرار برای بررسی هر گونه عفونت

احتمالی مجاری ادرار انجام خواهد شد. همچنین پزشک مجموعه‌ای از آزمایش‌های خون را

برای شما تجویز می‌کند تا وضعیت سلامت شما را با دقت بیشتری بررسی کنید. توجه داشته

باشید به این دلیل که این آزمایش‌ها شامل آزمایش قند خون ناشتا می‌شود، باید حداقل هشت

ساعت چیزی نخورده باشید. به همین دلیل، بهتر است صبح زود جهت انجام آزمایش مراجعه کنید.

احتمالاً موارد زیر در آزمایش خون شما بررسی خواهد شد:

شمارش خون کامل CBC: با بررسی نتایج این آزمایش که به بررسی کامل گلبول‌های خون

شما می‌پردازد، می‌توان متوجه هر گونه کم‌خونی یا مشکلات دیگری شد.

بررسی آنتی‌بادی‌ها: در این آزمایش با بررسی سطح آنتی‌بادی‌های ضدسرخجه و سرخک، ایمنی

شما در برابر این بیماری‌ها بررسی خواهد شد. همچنین ممکن است آزمایشی برای بررسی میزان

ایمنی شما در مقابل هپاتیت B و همچنین ایدز تجویز شود.

آزمایش تیروئید: با تجویز این آزمایش و بررسی نتایج آن می‌توان عملکرد تیروئید شما را بررسی کرد.

این آزمایش در تشخیص مشکلاتی از قبیل کم‌کاری و پرکاری تیروئید کمک خواهد کرد.

گروه خونی و Rh: پزشک از آزمایشگاه خواهد خواست که گروه خونی و Rh خون شما را مشخص کند.

این موضوع علاوه بر آنکه به تکمیل پروندۀ شما کمک می‌کند، با اعلام نتایج، درصورتی‌که Rh شما منفی

باشد و Rh همسر شما مثبت، اقدامات لازم در مورد احتمال اختلال خونی مادر و جنین در دوران بارداری انجام شود.

قند خون ناشتا: با بررسی نتایج این آزمایش، احتمال ابتلا به دیابت در شما بررسی می‌شود. درصورتی‌

که میزان قند خون ناشتای شما بیشتر از حد معمول باشد، ممکن است برای بررسی بیشتر، آزمایش

دیگری نیز درخواست داده شود. دیابت در صورت کنترل نشدن ممکن است باعث ایجاد مشکلات جدی در بارداری شود.

با توجه به اطلاعاتی که در مورد سوابق بیماری‌های ژنتیکی خود و همسرتان در اختیار پزشک قرار داده‌اید،

ممکن است در صورت علاقۀ خودتان، شما را جهت انجام مشاورۀ ژنتیک پیش از بارداری به

متخصص معرفی کند. آزمایش‌های ژنتیک پیش از بارداری توسط آزمایشگاه‌های خاصی انجام می‌شود.

بررسی سابقۀ واکسیناسیون

ابتلا به برخی بیماری‌ها در دوران بارداری می‌تواند فرزند شما را در معرض خطر ابتلا به نقص‌های

خطرناک مادرزادی یا عارضه‌های دیگری قرار دهد، درصورتی‌که کارت واکسیناسیون دارید، آن را برای

نشان دادن به پزشک خود همراه داشته باشید تا از به روز بودن واکسیناسیون شما اطمینان حاصل

شود. واکسن‌هایی که تزریق آنها توصیه می‌شود شامل موارد زیر است:

سرخجه: اگر مطمئن نیستید که این واکسن را تزریق کرده‌اید، با انجام آزمایشی، میزان ایمنی بدن

شما در برابر این بیماری سنجیده می‌شود و در صورت نیاز، تزریق این واکسن تجویز خواهد شد. پس

از تزریق واکسن سرخجه باید یک ماه صبر کنید و بعد برای بارداری اقدام کنید.

آبله‌مرغان: اگر قبلاً به آبله‌مرغان مبتلا نشده‌اید یا واکسن آن را تزریق نکرده‌اید، سطح ایمنی بدن

شما در برابر این بیماری مورد آزمایش قرار خواهد گرفت. تزریق واکسن آبله‌مرغان در دو نوبت و با فاصلۀ

چهار تا هشت هفته تزریق می‌شود و پس از تزریق واکسن آن باید یک ماه صبر کنید و سپس باردار شوید.

واکسن توأم؛ دیفتری و کزاز: این واکسن‌ها یک بار تزریق می‌شوند. اگر قبلاً این واکسن را

دریافت کرده‌اید نیازی به دریافت مجدد آن نیست. در طرح واکسیناسیون کشوری، معمولاً اکثر

افراد در برابر این بیماری‌ها واکسینه شده‌اند.

واکسن آنفلوانزا: اگر در فصل سرما هستید یا دوران بارداری شما در فصل سرما خواهد بود

یا در صورت شیوع آنفلوانزا، بهتر است واکسن آنفلوانزا را دریافت کنید. پزشک در مورد این

موضوع با شما مشورت خواهد کرد.

واکسن هپاتیت B: اگر قبلاً این واکسن را تزریق نکرده‌اید و نتایج آزمایش خون نشان دهد که

نسبت به این ویروس ایمنی ندارید، ممکن است تزریق واکسن هپاتیت B برای شما تجویز شود.

اگر قصد دارید به زودی یا در دوران بارداری خود به خارج از کشور سفر کنید، این مسئله را به

پزشک خود اطلاع دهید، زیرا ممکن است نیاز به تزریق واکسن دیگری داشته باشید و برخی

از واکسن‌ها برای زنان باردار مضر است.

بررسی وضعیت روحی و خانوادگی شما

پزشک شما دربارۀ سوابق بیماری‌های روانی مثل افسردگی، اضطراب یا اختلالات تغذیه از
شما خواهد پرسید. اگر برای درمان مشکلات روحی مانند اضطراب، افسردگی یا بی‌خوابی، در
حال درمان دارویی هستید، شاید نیاز به تغییر دادن داروها باشد. در ضمن تلاش برای باردار شدن
و بارداری به تنهایی می‌تواند باعث بروز تغییرات احساسی جدی در شما شود. اگر پزشکتان در
جریان وضعیت روحی شما باشد، می‌تواند در این رابطه به شما کمک کند. شاید از شما بپرسد
که آیا تا به حال در معرضخشونت خانگی بوده‌اید و آیا از طرف همسر خود مورد آزار قرار می‌گیرید.
خشونت می‌تواند اشکال مختلفی داشته باشد؛ خشونت فیزیکی مانند کتک زدن، سیلی و لگد زدن،
خشونت لفظی و روانی مانند تهدید کردن یا تحقیر و سرزنش یا کنترل کردن مداوم همه چیز،
خشونت جنسی یا ترکیبی از همۀ این موارد. سالانه تعداد زیادی از زنان در دنیا مورد خشونت
خانگی قرار می‌گیرند. با این وجود که بیان چنین موضوعاتی می‌تواند مشکل باشد، اما بسیار مهم
است که با پزشک خود صادق باشید، زیرا چنین مواردی در دوران بارداری می‌تواند خطرهای
جدی برای شما و جنین به دنبال داشته باشد. شما شاید به فرد یا نهاد مناسبی ارجاع داده
شوید که به رفع این مشکل کمک می‌کند مثل مشاور، خدمات حقوقی و اجتماعی، نهادهای
پیشگیری از خشونت خانوادگی و دیگر نهادهایی که از شما در برابر این مشکل مراقبت می‌کنند.

مشاوره در مورد سبک زندگی

پزشک با بررسی رژیم غذایی شما اطمینان حاصل می‌کند که مواد مغذی مورد نیاز بدن شما به

اندازۀ کافی تأمین می‌شود. اگر زیاد تحرک و فعالیت ندارید، او به شما توصیه خواهد کرد که یک

برنامۀ ورزشی را شروع کنید و اگر دارای اضافه وزن یا لاغرتر از حد طبیعی هستید، با برنامه‌ریزی

صحیح برای رسیدن شما به وزن مطلوب پیش از بارداری کمک می‌کند. تناسب اندام نه تنها به

باروری شما کمک خواهد کرد، بلکه می‌تواند در داشتن یک بارداری راحت و سالم نیز مفید باشد.

او به شما خواهد گفت که از مصرف چه غذاهایی باید خودداری کنید و چگونه از ابتلا به عفونت‌هایی

نظیر لیستریوز و توکسوپلاسموزپیشگیری کنید که باعث ایجاد مشکلاتی برای جنین در حال رشد

می‌شود. در ضمن باید از مصرف شیر یا پنیر غیرپاستوریزه، گوشت و تخم‌مرغ خام یا نیم‌پز خودداری

کنید. ممکن است به شما توصیه شود که مصرف قهوه، چای یا نوشابه را محدود کنید، زیرا طبق

برخی تحقیقات، میزان زیاد کافئین می‌تواند برای جنین مضر باشد.

در مورد مصرف سیگار، الکل و مواد مخدر نیز از شما سؤال خواهد شد، بهتر است پاسخ صادقانه

به پزشک بدهید تا بتواند برای سلامت شما و جنینتان پیشنهادهای درستی به شما بدهد. اگر برای

ترک اعتیاد به هر یک از این مواد یا هر نوع اعتیاد دیگر نیازمند کمک هستید با پزشک خود مشورت کنید

و از او بخواهید شما را به یک مشاور یا کلینیک تخصصی ارجاع دهد.همچنین ممکن است در مورد نوع

کار شما و میزان تماستان با برخی مواد سمی یا خطرناک از شما سؤال شود. اگر این احتمال وجود دارد

که در محل کار خود یا خانه در معرض آلودگی یا خطر خاصی قرار بگیرید و از این بابت نگران هستید، حتماً

این مسئله را با او مطرح کنید. همچنین راهنمایی‌های لازم را برای داشتن سبک زندگی سالم و مناسبی

برای بارداری به شما ارائه خواهد شد.

مدت زمان یک بارداری طبیعی

طول مدت بارداری شما با توجه به عوامل مختلفی متفاوت خواهد بود. یکی از این عوامل بارداری

پرخطر است. بارداری‌های پرخطر مانند بارداری‌های چندقلویی ممکن است زودتر از موعد به پایان

برسد و جنین یا جنین‌ها زودتر به دنیا بیایند. اگر شما بارداری معمولی و سالمی هم داشته باشید،

ممکن است زمان زایمانتان با تاریخ احتمالی زایمان یا تاریخ تعیین‌شده در سونوگرافی‌های قبلی

در سه ماهۀ اول یکسان نباشد. با دانستن مدت زمان یک بارداری طبیعی، می‌توانید متوجه شوید

که از چه زمانی باید برای زایمان احتمالی خود آماده شوید. در این مطلب با طول مدت بارداری

و زمان مناسب برای رفتن به بیمارستان آشنا خواهید شد.

مدت زمان بارداری

طول یک بارداری طبیعی بین ۳۷ تا ۴۲ هفته است. این پنج هفته، زمانی است که شما نیاز به

مراقبت بیشتری دارید و باید نسبت به دردها و انقباضات رحم خود آگاه باشید. البته زمان تقریبی

ختم بارداری بر اساس تاریخ اولین روز قاعدگی یا سونوگرافی سه ماهۀ اول معین می‌شود، اما

تعداد بسیار کمی از جنین‌ها دقیقاً در همان روز به دنیا می‌آیند. معمولاً یک هفته بین تاریخ دقیق

زایمان و تاریخ تقریبی آن، اختلاف وجود دارد. بیشتر نوزادان بین هفته‌های ۳۷ تا ۴۱ به دنیا می‌آیند،

اما اگر بارداری شما دوقلو یا بیشتر از آن است، باید امکان زایمان زودرس را نیز در نظر بگیرید. اگر زایمان

قبل از هفتۀ ۳۷ انجام شود، زایمان زودرس است. نوزادانی که در هفته‌های قبل از هفتۀ ۳۷ بارداری

به دنیا می‌آیند، به احتمال زیاد نیازمند مراقبت ویژه هستند. این نوزادان معمولاً تا زمانی که توانایی

تنفس در هوای معمولی را داشته باشند، باید در بخش مراقبت‌های ویژۀ نوزادان یا nicu بمانند. بعد

از هفتۀ ۴۲ نیز وقت مناسبی برای زایمان نیست، زیرا پس از هفتۀ ۴۱، جفت به مرور کارایی خود را از

دست می‌دهد و ممکن است جنین نتواند به راحتی اکسیژن و مواد مغذی را دریافت کند و وضعیت

زجر جنین اتفاق بیفتد.

زمان رفتن به بیمارستان

برای تعیین زمان رفتن به بیمارستان باید توجه کرد که شما و پزشکتان چه روشی را برای زایمان در

نظر گرفته‌اید. اگرچه سزارین انتخابی، برای شما و جنین عوارض زیادی خواهد داشت، اما اگر می‌خواهید

به صورت سزارین برنامه‌ریزی‌شده زایمان کنید، با پزشک خود در مورد زمان زایمان صحبت کنید و ختم

بارداری را به هفتۀ ۳۹ و بعد از آن موکول کنید، زیرا رشد جنین در هفته‌های آخر بارداری کامل می‌‌شود.

نوزادانی که در هفتۀ ۴۰ به دنیا می‌آیند، توانایی بیشتری برای مکیدن سینۀ مادر و کنترل دمای بدن خود

دارند. همچنین به دلیل رشد کامل کبد این نوزادان، زردی به سرعت بهبود می‌یابد. جنین در ۴۰ هفتگی،

جنین کاملی است که تمام ارگان‌های بدنش به اندازۀ کافی رشد کرده است و به احتمال زیاد می‌تواند

به راحتی نفس بکشد و تغذیه کند.

در مورد زایمان طبیعی نیز باید از هفتۀ ۳۷ به بعد هشیار باشید. دردها و انقباضات را اندازه بگیرید. منظم

شدن دردها و انقباضات، نشانۀ زایمان است. سعی کنید دردهای زایمان را بشناسید و تنها زمانی که

مطمئن شوید زمان زایمان فرا رسیده است به بیمارستان بروید. اگر زودتر از موعد به بیمارستان رفتید و هنوز

دهانۀ رحم به اندازۀ کافی باز نشده بود، درخواست القای زایمان یا سزارین ندهید. اگر پزشک تشخیص

داد که شما می‌توانید به صورت فیزیولوژیک زایمان کنید، تا فرا رسیدن زمان زایمان صبر کنید. طی این مدت

می‌توانید در محوطۀ بیمارستان قدم بزنید تا زمان زایمانتان برسد.

اگر کیسۀ آب شما در خانه پاره شد، بدون تعلل به بیمارستان بروید. توجه داشته باشید که بعد از پاره شدن

کیسۀ آب در خانه نمانید، زیرا این اتفاق، احتمال عفونت را در مادر و جنین افزایش می‌دهد. همچنین اگر خونریزی

نیز داشتید، در هر هفته‌ای از بارداری که بودید، سریع خود را به بیمارستان برسانید. در مورد زمان رفتن به بیمارستان

تنها با ماما یا پزشک خود مشورت کنید. توجه داشته باشید که توصیه‌های افراد غیرمتخصص هرگز قابل اعتماد نیست.

اصول شیردهی به نوزاد

یکی از سؤالات رایج مادران شیرده، تعداد دفعات شیر خوردن نوزادان

در طول شبانه‌روز و در هر وعدۀغذایی، همچنین تشخیص میزان کافی

شیر خوردن نوزاد است تا مطمئن شوند کودکشان تمام غذایمورد نیاز

خود را دریافت می‌کند. برای رفع این نگرانی‌های شایع میان مادران،

در این مطلب می‌توانیدبا تعداد دفعات شیر خوردن نوزادان در طول

شبانه‌روز، نیاز نوزاد به شیر در هر وعدۀ غذایی و نیاز کودکبه شیر بعد از یک سالگی آشنا شوید.

در این مقاله مطالعه می‌کنید:

تعداد دفعات شیر خوردن نوزادان

تعداد دفعات شیر خوردن در میان نوزادان بسیار متفاوت است. برخی از

آنها دوست دارند حتی بدونگرسنگی و مداوم شیر بخورند، درحالی‌که

دیگر نوزادان فقط زمانی شیر می‌خورند که گرسنه شده‌اند.در ۲۴ ساعت

اول زندگی نوزاد، او آن‌قدر خواب‌آلود است که ممکن است شیر زیادی

نخورد. اما نوزادانمعمولاً در ماه اول ممکن است هر دو تا سه ساعت،

یک بار یعنی بین هشت تا ۱۲ بار در هر دورۀ ۲۴ساعته شیر بخورند. این

ممکن است خیلی زیاد به نظر برسد و شما را نگران کند که مبادا او در هر

تغذیه به اندازۀ کافی شیر دریافت نمی‌کند، اما در نظر داشته باشید که شکم نوزاد شما کوچک است

و نیاز به شیر خوردن مکرر در دفعات دارد.

نوزادتان ممکن است در ماه دوم، هشت یا نه بار در روز و در ماه سوم، هفت یا هشت بار در روز شیر

بخورد و در ماه چهارم به دفعات بیشتری شیر بخواهد. اما هر بار برای مدت کوتاه‌تری شیر می‌خورد، زیرا

ذهن او بیشتر درگیر اطراف و از شیر خوردن منحرف می‌شود. پس از ماه چهارم، دوباره دفعات شیر خوردن

نوزاد شروع به کاهش می‌کند. به احتمال زیاد تا شش ماهگی، وعده‌های تغذیۀ نوزاد در هر ۲۴ ساعت به

حدود پنج یا شش بار می‌رسد و احتمالاً تا پایان دوران شیردهی در همین تعداد باقی خواهد ماند.

نیاز نوزاد به شیر در هر وعدۀ غذایی

بیشتر نوزادان در یک ماه اول زندگی در هر وعده به ۷۴ تا ۸۹ میلی‌لیتر شیر مادر تا حدود هشت بار در روز

نیاز دارند که در مجموع برابر با ۵۹۱ تا ۷۱۰ میلی‌لیتر در ۲۴ ساعت است. پس از آن، مقدار متوسط شیر مادر

مورد نیاز کودک تا شش ماهگی در حدود ۷۶۹ تا ۸۲۸ میلی‌لیتر در ۲۴ ساعت است که بین شش تا هشت

وعده تغذیه تقسیم می‌شود و اگر کودک، خوردن مواد غذایی جامد را زودتر از شش ماهگی آغاز کرده است،

مقدار شیری که می‌خورد کاهش خواهد یافت. به خاطر داشته باشید که این فقط یک دستورالعمل کلی است

و اگر کودک خودش نمی‌خواهد، لازم نیست سعی کنید هر روز ۸۲۸ میلی‌لیتر شیر به او بدهید. همچنین اگر

کودک شما هنوز گرسنه به نظر می‌رسد، سینۀ خود را عقب نکشید، فقط به این دلیل که فکر می‌کنید مقدار

مشخصی وجود دارد که او دیگر آن را خورده است.

در مورد نوزادی که با شیشه‌شیر یا شیر خشک تغذیه می‌شود، به راحتی ممکن است بیش از حد غذا بدهید.

کودکی که از سینۀ مادر شیر می‌خورد، می‌تواند در عین آرامش گرفتن از مکیدن سینه، بسیار کم شیر بخورد یا

فقط به اندازه‌ای بخورد که تشنگی خود را رفع کند، اما کودکی که با شیشه‌شیر تغذیه می‌شود، این امکان را ندارد.

کارشناسان می‌گویند کودکانی که با شیشه‌شیر تغذیه می‌شوند، حتی زمانی که فقط کمی شیر می‌خواهند،

معمولاً بسیار بیشتر از آن می‌خورند، زیرا سرعت جریان شیر از شیشه زیاد است و متوقف کردن جریان آن نیز برای کودک سخت است.

برای اینکه کمک کنید کودکتان مقدار مناسبی شیر بخورد، او را به آرامی تغذیه کنید و در حین تغذیه به او استراحت‌های

کوتاهی بدهید، به این شکل که اگر به نظر می‌رسد کودک شیر مادر را به سرعت قورت می‌دهد، بعد از هر ۱۰ بار

مکیدن، به او فرصت دهید تا نفس بگیرد. این کار، به ویژه در طول چند ماه اول که او یاد می‌گیرد سرعت شیر خوردن

خود را تنظیم کند مهم است. اکثر نوزادان هفت تا ۱۱ ماهه، روزانه نیازمند خوردن دو یا سه وعده غذای جامد به علاوۀ

میان‌وعده‌های کوچک، همراه با چهار یا پنج وعده تغذیه از شیر مادر هستند.

نیاز کودک به شیر بعد از یک سالگی

هنگامی که کودک شما به اولین سالگرد تولد خود می‌رسد، می‌توانید پس از مشورت با پزشک کودک در کنار

شیر خودتانشیر گاو را نیز به مقدار کم به کودک بدهید. بهتر است از شیشه‌شیر یا لیوان مخصوص نوزاد 

استفاده کنید. همچنین به خاطر داشته باشید که اگرچه شیر گاو به میزان کم برای کودک خوب است، اما نباید در

خوردن آن زیاده‌روی شود، به شکلی که اشتهای او برای دیگر غذاهای سالم کم شود. در واقع، خوردن بیش از حد

شیر گاو می‌تواند به کم‌خونی و فقر آهن منجر شود. معمولاً خوردن ۴۷۳ تا ۷۱۰ میلی‌لیتر شیر در روز برای کودکان در این سن مناسب است.

همچنین اگر شما و کودک ‌بخواهید، می‌توانید تا دو سالگی کودک نیز به او شیر بدهید، زیرا اگرچه کودک نوپای شما

بیشتر مواد مغذی مورد نیاز خود را از غذاهای جامد خواهد گرفت، اما شیر مادر هنوز هم می‌تواند کالری، آنتی‌بادی‌های ارزشمند، ویتامین‌ها و آنزیم‌ها را فراهم ‌کند.

آزمایش‌‌های دوران بارداری

آزمایش‌‌های بارداری یکی از اقدامات مهم برای مراقبت‌های دوران بارداری است. این آزمایش‌ها اطلاعاتی

را دربارۀ سلامت شما و فرزندتان در اختیار پزشک می‌گذارد و کمک ‌‌می‌کند تا هر نوع مشکل مؤثر در سلامت

جنین و شما مثل نقص‌‌های مادرزادی، بیماری‌‌های ژنتیکی و عوارض بارداری تشخیص داده شود. برخی از

آزمایش‌های بارداری برای همۀ زنان تجویز می‌شود، درحالی‌که برخی از آنها فقط با توجه به شرایط زنان

باردار و تشخیص پزشک تجویز خواهد شد. برخی از این آزمایش‌ها در این مطلب بررسی شده و بهتر است

شما نیز اطلاعات کافی را در مورد این آزمایش‌ها داشته باشید.

​​​​​​​آزمایش‌‌ها و اقدامات معمول بارداری

آزمایش‌‌های مختلفی در طول مراحل دوران بارداریانجام می‌شود. برخی از این آزمایش‌‌ها، سلامت شما

را بررسی ‌‌می‌کند و برخی از آنها اطلاعاتی دربارۀ سلامت جنین در اختیار پزشک ‌‌می‌گذارد. این آزمایش‌ها به شرح زیر است:

آزمایش خون و ادرار: انجام آزمایش‌های معمول و روتین بارداری برای بررسی وضعیت سلامت شما

ضروری است و بر حسب ضرورت، ممکن است پزشک آزمایش‌های دیگری را نیز برای شما تجویز کند.

 در این آزمایش‌‌ها، نمونۀ خون و ادرار شما برای وجود موارد زیر بررسی ‌‌می‌شود:

  • شمارش گلبول‌ها یا cbc و کم‌خونی

  • دیابت و دیابت بارداری

  • کم کاری یا پرکاری تیرویید

  • ایدز، هپاتیت b و دیگر بیماری‌‌های آمیزشی

  • تعیین گروه خون پدر برای تعیین rh

  • قند و پروتیین در ادرار

  • وجود عفونت در ادرار

  • تست کومبس غیرمستقیم در مادران rh منفی

  • سونوگرافی: در سونوگرافی پزشک با استفاده از امواج اولتراساند، وضعیت جفت جنین و اندام‌‌های

  • او را بررسی می‌کند. اگر در دوران بارداری با مشکلی مواجه نشوید، سه بار سونوگرافی به صورت معمول انجام می‌شود. 

  • این سونوگرافی‌ها شامل موارد زیر است:

سونوگرافی اول: در هفته‌های ۱۱ تا ۱۳ بارداری و همراه با آزمایش‌های غربالگری جنین و تحت عنوان سونوگرافی nt انجام می‌شود.

سونوگرافی دوم: به شکل معمول از شروع هفتۀ ۱۶ تا قبل از پایان هفتۀ ۱۸ بارداری درخواست می‌شود.

سونوگرافی هفته‌های ۱۶ تا ۱۸ بارداری باید هدفمند و به منظور بررسی تعداد جنین، وضعیت جفت، سن بارداری و

تعیین ناهنجاری‌های واضح جنین صورت می‌گیرد.

سونوگرافی سوم: در هفته‌های ۳۱ تا ۳۴ بارداری به منظور بررسی وضعیت رشد جنین، میزان مایع آمنیوتیک، نمایش

جنین، وضعیت جفت و ناهنجاری‌ها درخواست داده می‌شود.

آزمایش غربالگری دیابت بارداری: به منظور غربالگری دیابت بارداری، پزشک معمولاً برای همۀ زنان باردار

در هفته‌های ۲۴ تا ۲۸ بارداری، آزمایش‌هایی را توصیه می‌کند. معمولاً آزمایش‌های غربالگری دیابت بارداری

به دو روش انجام می‌شوند. یکی از این روش‌ها تست چالش گلوکز است. در این روش به زن باردار، ۵۰ گرم

گلوکز خوراکی داده می‌شود و بعد از یک ساعت گلوکز خون از طریق یک نمونه‌گیری خون ساده اندازه‌گیری

می‌شود، درصورتی‌که گلوکز خون کمتر از ۱۴۰میلی‌گرم در دسی‌لیتر باشد، وضعیت طبیعی محسوب خواهد

شد و در غیر این صورت، مرحلۀ دوم آزمایش که آزمایش تحمل گلکوز خوراکی است درخواست می‌شود. در این

آزمایش ابتدا قند خون ناشتا اندازه گرفته می‌شود و سپس به فرد ۱۰۰ گرم گلوکوز خوراکی داده می‌شود و

میزان قند خون سه بار؛ یک ساعت، دو ساعت و سه ساعت پس از خوردن گلوکز اندازه‌گیری می‌شود. پزشک

با بررسی نتایج، تشخیص قطعی دیابت بارداری را می‌دهد. روش دیگر روش یک مرحله‌ای است که در آن آزمون

چالش گلوکز حذف شده است و پزشک تست تحمل گلوکز خوراکی دو ساعته با ۷۵ گرم گلوکز را درخواست می‌کند.

غربالگری نقص مادرزادی جنین

آزمایش‌های غربالگری برای بررسی میزان احتمال وجود اختلالات ژنتیکی و نقص‌‌های مادرزادی در جنین استفاده می‌شود.

مهم‌ترین اختلالات کروموزومی که در این غربالگری غربال می‌شود، تریزومی‌ها هستند که در این بین سندرم داون شایع‌ترین

می‌باشد. آزمایش‌‌های غربالگری معمولاً میزان خطر ابتلا به یک اختلال یا بیماری را نشان ‌‌می‌دهد و پرخطر بودن یک نتیجه

به این معنی نیست که کودک حتماً با آن بیماری یا اختلال متولد خواهد شد. از طرفی کم‌خطر بودن نتیجۀ یک آزمایش

نیز به معنی یک بارداری بدون مشکل نخواهد بود. انجام آزمایش‌های غربالگری نقص مادرزادی جنین در بارداری به همۀ

زنان توصیه می‌شود، اما اگر بر اساس نتیجۀ آزمایش‌های غربالگری یا نظر پزشک، مادر باردار در گروه پرخطر دسته‌بندی شود،

پزشک ممکن است آزمایش‌های تشخیصی دیگری را نیز تجویز کند. برای بررسی اختلالات ژنتیکی و نقص‌های مادرزادی

در جنین، از آزمایش‌های غربالگری به شکل‌های زیر استفاده می‌شود:

غربالگری سه ماهۀ اول: پزشک در حدود هفته‌های ۱۱ تا ۱۳ بارداری ‌‌می‌تواند به کمک سونوگرافی nt، وضعیت پشت

گردن جنین را بررسی کند. کلفت بودن پوست پشت گردن جنین یا وجود چروک‌‌هایی در این ناحیه ‌‌می‌تواند به معنی بالا بودن

احتمال سندرم داون باشد. این آزمایش همزمان با یک آزمایش خون انجام می‌شود که در آن سطح بتای آزاد گنادوتروپین

جفتی انسان یا hcg و پروتئین a پلاسما (papp-a) اندازه‌گیری می‌شود. این مجموعه آزمایش با عنوان غربالگری سه ماهۀ اول شناخته می‌شود.

غربالگری یکپارچه: اگر در غربالگری سه ماهۀ اول امکان سونوگرافی nt وجود نداشته باشد، غربالگری یکپارچه

توصیه می‌شود. در این آزمایش، پزشک با ترکیب نتیجۀ آزمایش خون هفته‌های ۱۱ تا ۱۳ و ترکیب آن با نتایج آزمایش

نشانگرهای چهارگانه در هفته‌های ۱۵ تا ۱۷ به بررسی احتمال نقص‌ها می‌پردازد. نتیجۀ این آزمایش ترکیبی، خطر

ابتلای جنین به سندرم داون و نقص‌های لولۀ عصبی را اندازه‌گیری ‌‌می‌کند.

آزمایش غربالگری سه ماهۀ دوم: پزشک در این آزمایش با بررسی نمونه خون، سطح چهار نوع مادۀ مختلف

را بررسی ‌‌می‌کند که از طریق جنین و جفت به وجود آمده است. وجود میزان معینی از این موارد در خون شما

می‌تواند به معنای این باشد که احتمال وجود نقص مادرزادی یا نقص لولۀ عصبی در جنین زیاد است. این آزمایش

در سه ماهۀ دوم بارداری و معمولاً بین هفته‌های ۱۵ تا ۱۷ انجام ‌‌می‌شود. نتیجۀ غربالگری با گزارش درسه

سطح کم‌خطر، خطر متوسط و پرخطر ارزیابی می‌شود. اگر غربالگری سه ماهۀ اول پرخطر گزارش شود، بررسی‌های

بیشتری برای فرد انجام می‌شود. اگر خطر متوسط گزارش شود غربالگری سه ماهۀ سوم مورد نیاز است و اگر

کم‌خطر گزارش شود، به انجام غربالگری سه ماهۀ دوم نیازی نیست ولی در شرایطی که غربالگری در سه ماهۀ اول

انجام نشده باشد، غربالگری سه ماهۀ دوم مورد نیاز خواهد بود.

سونوگرافی آنومالی: این سونوگرافی معمولاً در هفته‌های ۱۶ تا ۱۸ بارداری انجام می‌شود و به پزشک این امکان

را می‌دهد که جنین در حال رشد را مشاهده کند و به دنبال نشانه‌های خاص برخی عارضه‌های ساختاری در جنین

باشد. همچنین پزشکدر سونوگرافی آنومالی می‌تواند مشکلات قلب، ستون فقرات، شکم، صورت یا بخش‌های دیگر

بدن جنین را تشخیص بدهد. هدف از این سونوگرافی بررسی وضعیت رشد جنین و مشکلات احتمالی در رشد اوست.

آزمایش dna آزاد جنینی: این آزمایش یک روش قطعی در تشخیص ناهنجاری‌های ژنتیکی است. در این آزمایش،

dna جنین که از خون مادر استخراج شده است، از لحاظ وجود سندرم داون و تریزومی ۱۳ و ۱۸ بررسی می‌شود.

 این آزمایش از هفتۀ ۱۰ بارداری به بعد قابل انجام است. پزشکان انجام این آزمایش را فقط به زنانی توصیه ‌‌می‌کنند

 که بارداری پرخطر دارند. این آزمایش در حال حاضر در ایران انجام نمی‌شود. این روش به دلیل کم‌خطر بدون می‌تواند

جایگزین روش‌های تهاجمی مثل آمنیوسنتز باشد و برخی آزمایشگاه‌ها، نمونه‌ها را به آزمایشگاه‌های خارج از کشور ارسال می کنند.

​​​​​​​آزمایش‌‌های تشخیصی تهاجمی

این نوع آزمایش‌های تشخیصی، آزمایش‌هایی تهاجمی است که برای تشخیص قطعی نقص‌های مادرزادی استفاده

می‌شود. از آنجا که این آزمایش‌ها می‌تواند باعث آسیب رساندن به جنین شود، انجام آنها با احتیاط صورت می‌گیرد. 

در مواردی که غربالگری پرخطر باشد، معمولاً آزمایش‌های تشخیصی برای اطمینان از وجود ناهنجاری انجام می‌شود.

این آزمایش‌ها به این دلیل که دقت بالایی در تشخیص دارند، تنها ملاک پزشکی قانونی برای صدور مجوز ختم بارداری است.

نمونه‌برداری از پرزهای جفتی یا cvs: در این آزمایش، پزشک با وارد کردن یک سوزن به داخل شکم یا وارد

کردن یک لولۀ باریک به درون واژن، نمونۀ کوچکی از جفت برمی‌دارد و با بررسی نمونه، سندرم داون یا دیگر عارضه‌‌های

ژنتیکی را تشخیص ‌‌می‌دهد. این آزمایش با اطمینان، وجود یا نبود مشکل را نشان ‌‌می‌دهد اما مثل آمنیوسنتز با

خطر سقط جنین همراه است.

آمنیوسنتز (amniocentesis): پزشک با وارد کردن یک سوزن به داخل شکم مادر، نمونه‌ای از مایع اطراف جنین

بر‌‌می‌دارد و آن را برای تشخیص اختلالات کروموزومی و نقص‌‌های مادرزادی بررسی ‌‌می‌کند. این آزمایش امکان تشخیص

نقص‌های لولۀ عصبی را نیز برای پزشک فراهم می‌کند. آمنیوسنتز با خطراتی مانند سقط جنین همراه است. این آزمایش

معمولاً در هفتۀ ۱۶ بارداری انجام می‌شود.