آموزش کامل انواع تزریقات مرحله ۱
ناتوانی پرستار در تزریقات صحیح دارو ممکن است نتایج منفی به بار آورد. اشتباه در انتخاب
محل مناسب تزریق از نظر منطقه آناتومیکی بدن ممکن است منجر به صدمه رسیدن به
عصب و استخوان شود بسیاری از مدد جویان خصوصا کودکان از تزریق وحشت دارند اگر
پرستار فراموش کند قبل از تزریق دارو به داخل بافت سرنگ را آسپیره کند ممکن است دارو
وارد شریان یا ورید شود. تزریق حجم زیادی از دارو در یک محل ممکن است منجر به بروز درد زیاد یا صدمه بافتی گردد.
تزریقات: Administration of injection
یک روش رساندن دارو به بدن تزریقات است که حتما باید از تکنیکهای آسپتیک استفاده شود.
پرستار تزریقات را به ۴ طریق انجام می دهد:
۵ـ تزریق بصورت پانسیون مانند پانسیون مایع نخاعی SCF
برای اطمینان از اینکه دارو در محل مورد نظر تزریق شود هر کدام از روش های فوق احتیاج
به مهارتهای بخصوصی دارد. اثرات دارو در تزریقات بستگی به میزان جذب دارو به سرعت توسعه
می یابد و پرستار می تواند بدقت عکس العمل مریض را بعد از تزریق مشاهده کند.
انجام تزریقـات Administering injections:
هر راه تزریقی ، بسته به نوع بافتی که تزریق در آن صورت می گیرد بطور خاصی انجام می شود
ویژگیهای بافتها میزان جذب داروها و شروع اثر آنها را تحت تأثیر قرار می دهد و قبل
از تزریق یک دارو ، پرستار باید حجم دارو، خواص دارو (برای مثال مواد محرک ، غلظت) و موقعیت
آناتومیکی محل تزریق را بداند (مثلا وضعیت عروق و اعصاب بزرگ). عدم توانایی یک پرستار در انجام
تزریقات به نحو احسن، می تواند نتایج معکوس داشته باشد. انتخاب نامناسب محل تزریق ممکنست
باعث صدمه یا استخوانی در آن ناحیه شود اگر پرستار قبل از تزریق مایع داخل عضله را آسپیره نکند
امکان دارد که سوزن بطور تصادفی در شریان یاورید قرار گیرد و ایجاد اشکال نماید. تزریق حجم زیادی
از یک محلول باعث درد شدید ناحیه شده و ممکن است
به ضایعه بافتنی موضعی ختم شود. بسیاری از بیماران بخصوص بچه ها از تزریقات می ترسند .
بعضی از بیماران مزمن ممکنست روزانه چند تزریق دارا باشند .
تزریق زیرجلدی: (به انگلیسی: Subcutaneous injection) جهت تزریق بسیاری از داروها ازجمله
انسولین، مورفین و هروئین و نیز بعنوان روشی مخالف با تزریق داخل وریدی مورد استفاده قرار میگیرد.
بافت زیر جلدی (Subcutaneous) یک بافت همبند غنی از بافت چربی با خونرسانی کم بوده وبه همین
دلیل معمولاً سرعت جذب دارو در آن طولانی تر از عضله است. هدف از تزریق زیر جلدی، جذب آرام دارو
و با حجم تزریق محدود میباشد. این روش جهت تزریق داروهایی بمانند انسولین که باید در بافت چربی
بطور تدریجی جذب شود، روش ایده‌آلی بوده که با کمترین درد، امکان تکرار چندین نوبت تزریق را فراهم میسازد.
از ماساژ دادن ناحیه، پس از تزریق انسولین یا هپارین باید خودداری شود چراکه باعث جذب سریعتر دارو شده
و باعث التهاب بافتی میگردد.
توضیح ۲: بافت زیر جلدی (Subcutaneous) یک بافت همبند شل غنی از بافت چربی با خونرسانی
کم بوده و به همین دلیل معمولاً سرعت جذب دارو در آن طولانی‌تر از عضله است (۲۰ تا ۳۰ دقیقه
در مقابل ۵ تا ۱۰ دقیقه در تزریقات عضلانی) البته برخی از داروها سرعت جذبشان از بافت زیر جلدی
برابر با عضله است (نظیر هپارین). برای تزریقات S.C معمولاً از سرنگ‌های ۲ میلی‌لیتر یا کمتر و سرسوزن
نمره ۲۴ تا ۲۶ و با طول ۱٫۵ سانتیمتر استفاده می‌شود. تزریقات S.C را می‌توان در هر نقطه‌ای انجام داد
(نظیر بی‌حسی‌های موضعی) ولی محل‌های رایج قسمت فوقانی خارجی بازو، جلوی ران، روی شکم
و روی کتف‌ها می باشد.
همانند تزریقات عضلانی بایستی در S.C نیز قبل از تزریق آسپیراسیون انجام شود (به‌جز در مورد هپارین).
روش کار بدین ترتیب است که چینی از پوست محل با انگشتان یک دست گرفته و بلند شده و سپس سوزن
با زاویه ۴۵ تا ۹۰ در جه زیر جلد وارد و پس از آسپیراسیون تزریق می‌شود حداکثر گنجایش بافت زیر جلدی
در یک نقطه (بدون بروز درد شدید) حدود ۲ میلی‌لیتر است و نبایستی بیش از ۵ میلی‌لیتر تزریق شود.
مراحل تزریق زیرجلدی:
پوست بالا کشیده شود.
ورود سوزن به بافت سریع و تزریق آهسته انجام گیرد.
تزریق ماهیچه‌ای(عضلانی):
رایجترین نوع تزریق آمپول به بیمار معمولاً به شیوه تزریق ماهیچه‌ای است. هنگامیکه دارو جذب
گوارشی ندارد یا به آن آسیب می‌زند یا پس از جذب در کبد به مقدار زیاد تخریب می‌شود مجبور
به استفاده از روش تزریق هستیم. در بین روش‌های مختلف تزریق چنانچه مقدار دارو زیاد باشد یا
بافت‌های سطحی را تحریک کند یا احتیاج به جذب سریعتر باشد آن را داخل ماهیچه تزریق می‌کنند.
نحوه تزریق عضلانی :
معمولاً سرنگ ۲-۵ میلی لیتری بکار می‌رود.
شماره و طول سوزن بسته به نوع ماهیچه؛ محل تزریق یا میزان بافت چربی که ماهیچه مورد نظر
را پوشانیده‌است و سن بیمار متفاوت میباشد. برای تزریق در ماهیچه سرینی (گلوتئال) معمولاً از
سوزن شماره ۲۰-۲۳ استفاده می‌شود و برای تزریق در ماهیچه دالی معمولاً از سوزن شماره ۲۳-۲۵ استفاده می‌شود.