رعایت نکات مهم در سمپاشی منازل

در صورت مشاهده ی هر نوع حشره ی موذی هر چه سریع تر سمپاشی

نمایید ، به نفعتان خواهد بود. یکی از اقدامات مهم در از بین

بردن حشرات موذی، سم پاشی می باشد. متاسفانه گاهی برخی

افراد، خود اقدام به تهیه ی سم کرده و با روش نامناسب اقدام به 

سم پاشی منازل می کنند. این امر می تواند ضمن اینکه برای سلامتی

افراد مضر باشد ، نه تنها حشرات را از بین نبرده ، بلکه آنها را

مقاوم می کند. پس پیشنهاد هومینو به عنوان متخصص با تجربه

در زمینه ی سم پاشی منازل و انواع آفات، این است که سمپاشی 

را حتما به افراد حرفه ای بسپارید.سم پاشی حرفه ای حتما باید

توسط افراد متخصص انجام شود.

اقدامات لازم قبل و بعد از سمپاشی منازل                                                                                                                          

​

•  پوشاندن کامل وسایل منزل
• تخلیه کردن محل خصوصا کودکان ، بیمارن قلبی و خانم های باردار تا حد امکان
• دور کردن پرندگان و حیوانات و لانه ی آنها
• خارج کردن مواد غذایی از محل
• پس از سم پاشی منازل فورا وارد منزل نشوید ، بخار سموم ممکن است تا مدت کمی بعد از سمپاشی منازل وجود داشته باشند.
• پس از سم پاشی منازل راه های ورود هوا به منزل را مسدود نکنید.
• از تماس دست ب اکف و دیوار ها خودداری کنید ، می توانید کف اتاق ها، میز و سایر سطوح را تمیز کنید
• بهتر است در صورت داشتن سوال حتما از کارشناسان مربوطه سم پاشی مشاوره بگیرید.

فصل مبارزه با موش و سمپاشی

انواع موش و روشهای مبارزه با موشها و سمپاشی

تولید مثل موشها و سمپاشی :

​

هر موش و سمپاشی  ماده می تواند تا ۳ بار در طی یک سال تولید مثل کند و هر بار

بین ۵ تا ۱۰ بچه می زایدولی تا ۱۷ نوزاد هم دیده می شود. حاملگی

تقریبا ۲۰ روز طول می کشد. نوزادان تا ۳ هفته شیرمی خورند و به وزن

۱۰ تا ۱۲ گرم می رسند. ۲ تا ۵ روز بعد مادر دوباره آماده جفتگیری می باشد.

نوزادان نیز بعد از ۴ ماه موش بالغ و کامل هستند و می توانند جفت گیری

و تولید مثل کنند. موشهای بزرگ در هر فصلی از سال تولید مثل می کنند.

یک جفت که سالی سه زایمان دارد، می توانددر عرض سه سال حداقل

۲۰ میلیون موش به وجود آورد.

آزمایش کنندگان تمام سمهای شناخته شده را به کار برده اند، بنابراین

در مواردی که مقدار کشتار۹۵ درصد بوده ، جمعیت موشها در نقطه مورد

نظر طی یک سال به حال اول برمی گردد.

موشهای خانگی وقتی حدودا ۵۰ روزه هستند شروع به تولید مثل میکنند.

موش چندفصل‌زاست و در همه طول سال میزاید. جفتگیری شبها صورت

میگیرد، اگر فقط موشهای ماده پیش هم نگهداریشوند حس جنسیشان را از

دست خواهند داد. حاملگی بطور متوسط ۲۰ روز طول میکشد. بچه موشها

را توله مینامند و در بدو تولد نیم تا یک و نیم گرم وزن دارند، بی مو هستند

و چشمها و گوشهایشانبسته است. موش غالبا بچهایش را نمیخورد اما نباید

در طول بارداری و حداقل ۲ روز پس از زایمان به موش مادر استرس وارد شود.

توله ها ۳ هفته شیر میخورند تا به وزن ۱۰ تا ۱۲ گرم برسند. ۲ تا ۵ روزبعد از آن

مادر دوباره آماده جفتگیریست. توله موشهای نر فاصله مقعدی بیشتر و اندام

جنسی بزرگتریدارند که با بلند کردن دمشان معلوم میشود.

​

انواع موش و سمپاشی :

موش خانگی: اندازه کوچک و وزن حدود ۱۵ تا ۳۰ گرم دارند. طول دم و بدن آنها مساوی است ، گوشها

نسبتا بزرگ است و چشمهای درشت دارند و رنگ آنها خاکستری متمایل به قهوه ای می باشد. این موشها

برخلاف موشهای بزرگ ( که نمی توانند بدون آب زنده بمانند ) با استفاده از سیستم تغلیظ ادرار در کلیه آب

را ذخیره می کنند و آب را از طریق مواد غذایی آبدار تامین می کنند. این موشها ۵ تا ۶ بار در سال جفت

گیری دارند و هر بار ۶ تا ۱۰ بچه می زایند.
موش سقف: به این موش ، موش انباری یا موش سیاه یا موش کشتی نیز می گویند. بسیار چالاک و تند

و تیز است و براحتی از درخت بالا می رود و در بالای ساختمانها و سقفهای چوبی زندگی می کند. این

موش به مواد غذایی گیاهی بیشتر از مواد حیوانی و گوشتی علاقه دارد ولی از مواد غذایی حیوانی هم

تغذیه می کند. در انبار مغازه های خشکبار ، خواربار، سوپر مارکتها که معمولا”غذا را در طبقات بالا قرار

می دهند یافت می شوند. به آب بسیار وابسته است. بدلیل توانایی حرکت بر روی سیمها، کابلها، طنابهای

کشتی براحتی از نقطه ای به نقطه دیگر حرکت می کند و همچنین شناگر بسیار خوبی است. روزانه

۳۰ تا ۴۰ گرم غذا مصرف می کند ولی از نظر اندازه کوچکتر از موش قهوه ای است .
موش فاضلاب: محل زندگی این موشها در بخشهای سطحی و پایین ساختمانها، فاضلابها، انبارهای مواد

غذایی و انبار کالا و کارخانجات صنعتی است و به زباله ها و زندگی در بین آنها بسیار علاقه مند است.

اندازه آن گاهی به نیم متر می رسد و درصورت مهیا بودن شرایط مناسب از نظر غذا، آب و پناهگاه تاریک،

 ۸ تا ۹ بار در سال جفتگیری کرده و بطور متوسط ۷ بچه می زاید. این موشها لانه خود را در شکاف های

جوی آب فاضلابها و درزها و خلل و فرج دیوار در بخشهای پایینی بویژه در محل شاخه های فرعی فاضلاب

که خشک است بنا می کنند، مشاهده شده که حفراتی را به عمق کمتر از ۵/۱متر با چندین راه ورود و

خروج ایجاد می کنند. این موش بسیار مهاجم ، گوشتخوار و شناگر قابلی است.
خطرات موشها و سمپاشی :

موشها با وارد کردن خسارت به مواد غذایی ، انتقال بیماری و آسیب به بخش صنعت موجب ناراحتی

و مزاحمت برای انسانها می شوند.

انواع روش مبارزه با موش و سمپاشی :

۱-    مبارزه فیزیکی: محدود کردن آب، غذا و زیستگاه در دسترس

۲-    مبارزه مکانیکی: استفاده از تله زنده گیر و کشنده

۳-    مبارزه بیولوژیک: طرح آزمایشی

۴- مبارزه شیمیایی: از انواع سموم ضد انعقادی می توان وارفارین، برومادیولون(لانیرات) و برودیفاکوم(کلرات) را نام برد.

سموم مورد استفاده در سطه شهر تهران از نوع انعقادی نسل جدید با ماده موثر برودیفاکوم می باشد

که در محیط مقاوم بوده و نسبت به سایر سموم خطر کمتری برای انسان دارد ولی با وجود این امکان

استفاده از آن در محیط مسکونی و صنایع غذایی وجود ندارد.

۵- مبارزه از طریق امواج فراصوتی ( التراسونیک ): در این روش امواج صوتی ایجاد شده در فـرکانسهای

بالاتر از قدرتشنوایی گوش انسان و در محدوده شنوایی جانوران موذی باعث دور شدن آنها از محیط می شود.

این روش کاملا بی ضرر و ســـازگار بامحیط زیست می باشد.

نحوه مبارزه با موریانه

هر چند از ۱۸۰۰ گونه موریانه شناخته شده در دنیا تنها ۱۴۸ گونه به ساختمانها صدمه

می زنند اما خسارت آن چنان شدید است که داخل هر محدوده ای که انتشار یابند دیر

یا زود الوارهای بی محافظ و یا وسایل چوبی به کار رفته در ساختمان ها تخریب می شوند.

بنابراین باید به فکر مبارزه با این موجودات کوچک افتاد. هرچند اگر بخواهیم خودمان نمی توانیم

موریانه های هجوم آورده به منزلمان را تارومار کنیم اما در این مقاله راه هایی برای

شناسایی حضور موریانه ها در منزل داریم.

گام ۱

موریانه ها مهم ترین آفت و نابود کنندۀ ساختارهای چوبی بخصوص در مناطق جنوبی ایران

به شمار می آیند. براساس تحقیقات به عمل آمده، موریانه ها سالانه بیش از دویست میلیارد

تومان خسارت به کشور وارد می کنند، مهم ترین گونه  که در ایران زیست

می کنند زیرزمینی هستند حرکات و ساختار زندگی آن ها در زیرزمین می باشد.

حشراتی اجتماعی هستند که در لانه ها به صورت کلونی یا به طور معمول در زیرزمین

یافت می شوند که معمولا در نزدیکی درختان، کُندۀ چوب، انبارهای چوب، پالت ها، پالت های

چوبی، دیوارهای خشتی که ملات آن ها را عناصر چوبی مانند کاه و کلش پوشانده تغذیه می کنند.

گام ۲

در برخی از مناطق چندین کلونی از موریانه ها در کنار یکدیگر به صورت مصالمت آمیز زندگی

می کنند. که همین مطلب ما را بر این می دارد تا دقت بیشتری در خرید منزل داشته باشیم.

چرا که در مناطقی که به مناطق موریانه خیز معروف می باشد احتمال آن می رود که شاید

روزی موریانه ها بتوانند راهی برای نفوذ به منزل ما پیدا کنند که در ادامۀ این مطلب تا حدودی

به مسائل پیشگیرانه از نفوذ  اشاره می شود.

گام ۳

در مناطقی که خیز می باشند مانند جنوب ایران و یا حتی برخی از مناطق تهران نظیر

منطقۀ طرشت، باغ فردوس، لویزان، نیاوران و… بایستی قبل از خرید ملک از سلامت خانه

اطمینان حاصل گردد و سالیانه به صورت مرتب از منزل در مقابل حملۀ بازرسی

انجام داد. این نکته قابل ذکر است بعضی از نشانه ها به صورت غیر منتظره و تصادفی پدیدار

می شوند که در این زمان پیشنهاد می شود قبل از هر گونه اقدامی با کارشناسان شرکت های

مبارزه با حیوانات موذی تماس بگیرید چرا که برخی از اقدامات خودسرانه سبب می شود تا

رگه های از یک نقطه به نقاط مختلف پخش گردد که در این صورت نحوۀ مبارزه با آن ها

مشکل تر می شود.

گام ۴

حرکت و هجوم موریانه ها:

کلونی موریانه ها معمولاً در طول ۳ تا ۵ سال بالغ شده و شروع به ازدحام جمعیت می کنند.

اکثر در اوایل پاییز تا ابتدای زمستان و از ابتدای بهار تا اواسط تابستان شروع به ازدیاد می کنند.

معمولاًدر طول روزهای گرم و بارانی فعالیتشان شدت بیشتری پیدا می کند، که

در این زمان  کارگر برای پیدا کردن منبع غذایی حرکت خود را از زیر زمین به سطح

شروع می کنند. که ما حتی الامکان بایستی در منزل وسایلی که مواد آن ها را چوب تشکیل

می دهد به صورت مستمر بازدید کنیم و در منازلی که حمله صورت می گیرد در ابتدا بایستی

منابع چوبی مانند کمدها، مبلمان، بوفه از سطح دیوار به میزان ۱۰ سانتیمتر فاصله ایجاد کنیم.

این نکته قابل ذکر است بالدار تا حد زیادی به مورچه ها مشابهت دارند.

گام ۵

بر خلاف مورچه ها در محیط های باز پرسه نمی زنند. موریانه ها از طریق تونل های

زیر زمینی که معمولاً قطر آن ها به اندازۀ یک مداد می باشد راه های ارتباطی خود را (که معمولاً رگه می نامند)

به یکدیگر متصل می کنند. ساختار این لوله ها به اصطلاح گلی است که از خاک و ذرات چوب و مواد سلولزی ساخته می شود.

​

کلونی موریانه ها معمولاً در طول ۳ تا ۵ سال بالغ شده و شروع به ازدحام جمعیت می کنند

گام ۶

در مواردی که  به سطح زمین می آیند از طریق این لوله ها حمله ور می شوند.

با شکستن این لوله ها می توان فعالیت را مشاهده نمود اما زمانی که لوله ها

خالی است به این معنا نیست که موریانه فعالیتش از بین رفته از طرفی آن ها این توانایی

را دارند تا لوله های گلی آسیب دیده را مجدداً بازسازی نمایند. لوله های قدیمی معمولاً

شکننده و خشک می باشند.

گام ۷

لوله هایی که در سقف یا در طبقات بالایی مشاهده می شود نشانه ای از هجوم هوایی

(هجوم ثانویه) این حشرات می باشد.

اکثراً هجوم ثانویه زمانی پدیدار می شود که رطوبت و مواد غذایی در دسترس

به میزان کافی وجود داشته باشد.

گام ۸

اشکال لوله های گلی:

– لوله در قسمت بیرونی دیوار

– لوله های حلق آویز از تیرچه طبقات

– لوله های مستقر روی دیوار های حاوی خاستر

– لوله های روی دیوار داخلی

– لوله های سقفی

– لوله های داخل کاغذ دیواری

– لوله در بلوک داخلی

– لوله ها در کنار قرنیزهای دیوار

– لوله بر روی پارکت کف

گام ۹

آسیب موریانه ها

معمولاً تصور می شود که  فقط از چوب تغذیه می کنند اما نکته مهم این است

که موریانه ها از هر موادی که حاوی سلولز باشد، تغذیه می کنند و برخی از نژادهای

موریانه ها توانایی آن را دارند که برای یافتن غذا حتی از دیوار های سیمانی نفوذ می کنند

در واقع هیچ چیزی نمی تواند از دندان های تیز  در امان باشد گاهی از طریق مواد

غیر سلولزی نظیر پلاستیک یا فوم نیز وارد می شوند. بعضی از تحقیقات نشان می دهد

که کلونی هایی که شامل ۶۰/۰۰۰ کارگر هستند در کمتر از یک ماه یک قطعه چوبی ۱*۲۰۰ متر

را مصرف می کنند، البته آسیب های ناشی از  به عوامل مختلفی مانند دما،

رطوبت و میزان دسترسی مواد غذایی بستگی دارد اما آن چیزی که زندگی موریانه ها

را از سایر حشرات مجزا می سازد این است که در هیچ یک از فصول سال از

فعالیت نمی ایستند و مانند سایر حشرات به خواب زمستانی نمی روند. معمولاً آسیب های

جدی در طول فعالیت ۳ تا ۵ ساله  در منزل ایجاد می شوند و مهم ترین مسئله و

عاملی که ما را بر آن می دارد تا خطر حملۀ  را جدی بپنداریم این است که

با توجه به نحوۀ زندگی آن ها در زیر زمین و دور از دید انسان بنیاد و ساختار منزل را مورد

حمله قرار می دهند.

گام ۱۰

انتشار ازمحلی به محل دیگر و حتی کشوری به کشور دیگر به راحتی امکان پذیر

است. افزایش تعداد ساختمان ها با تغییر روش ساختمان سازی موجب شده است که موریانه ها

در کشورهایی که تا کنون مطرح نبوده اند به صورت آفت درآیند؛ مثلا در مناطقی که خانه ها را از

خشت و گل بدون استفاده از الوار می ساختند بنظر می آید که ساختمانها بدون موریانه باشند

در حالیکه استفاده از تیر، الوار و تغییر بافت ساختمانی سبب شده که موریانه ها تکثیر یافته

و مشکل آفرین شوند.

گام ۱۱

در سالهای اخیر به سبب بالا رفتن مخارج تعمیر و نگهداری، موریانه ها خسارات بسیاری به

ساختمانها وارد آورده اند. خصوصا” در مناطقی که پروژه های خانه سازی ارزان قیمت و به تعداد

زیاد وجود دارد و به برنامه های تعمیر و نگهداری اهمیتی داده نمی شود؛ ساختمانها بیشتر

در معرض حمله موریانه ها قرار میگیرند.

گام ۱۲

علامت مشخصه آلودگی به موریانه

علامت مشخصه آلودگی به موریانه های زیرزمینی وجود خاک یا مخلوطی از شن وموریانه

چوب جویده شده در الوارها است در همین حال لوله های خاکی یا راهروهای پوشیده که

بر روی دیوارهای غیر قابل نفوذ بنا می شود خطوط ارتباطی بین لانه و غذا می باشد.

گام ۱۳

اگر الوار با خاک تماس داشته باشد موریانه ها از زیر دالان های داخل خاک با چوب در تماس

داشته بدون هیچگونه علامت مشخصه وارد الوار می شوند دیوارهای خشتی یا سنگی با

ملات گل به حفره های ممتد راه را برای موریانه های الوار سقف ایجاد می کنند.

مسئله ای که در امر ساختمان سازی به آن بایستی توجه شود این است که ساختمانهای

ساخته شده از بتن و فلز و شیشه لزوما” ضد موریانه نیستند مگر اینکه ساختمانها طوری

طراحی شده باشند که دسترسی موریانه ها به مبلمان چوبی، کتابها، وسایل تزئینی و … غیرممکن باشد.

گام ۱۴

اهمیت بهداشتی

موریانه ها از نظر بهداشتی برای انسانها هیچ مشکلی ایجاد نمی کنند و مشکلات ناشی

از این حشرات بیشتر اقتصادی می باشد. چرا که آنها از مواد سلولزی تغذیه کرده و به وسایل

چوبی، کاغذی، کتاب و هرگونه موادی از این قبیل خسارت وارد می کنند.

گام ۱۵

جستجو از نشانه های تغذیه موریانه ها:

– صدای چوب توخالی که در اثر ضربه زدن به آن این صدا قابل تشخیص می باشد.

– چوب های نازکی که به راحتی به وسیلۀ چاقو و آچار خط می افتد.

– لانه های نازک شن (قهوه ای و خاکستری سطحی که در مکان های آسیب دیده به وجود می آید.)

– خردگی و نازک شدن سطح چهارچوب های چوبی درها

گام ۱۶

راههای مبارزه

تغییرات ساختاری که عبارت است از نامناسب کردن محیط، جهت زیست موریانه ها با انجام روشهای زیر:

– جمع آوری کلیه مواد چوبی از اطراف ساختمان و پاک سازی کامل محیط به طوری که تا

عمق ۵۰ سانتی متری خاک ماده ای چوبی در زمین نباشد.

– انجام تهویه مناسب زیر زمین ساختمان و شیب بندی مناسب کف جهت دفع صحیح آب و رطوبت از ساختمان.

– مسدود کردن کلیه درزها و شکافها با مصالح ساختمانی مناسب و مستحکم.

– ایجاد زهکش های دور کننده رطوبت در اطراف ساختمان جهت کم کردن رطوبت خاک.

گام ۱۷

اقداماتی که صرفا” جنبه پیشگیری دارد به شرح زیر می باشد:

موریانه های خاکزی

– دقت در تهویه

– استفاده از زیر زمین یا ایجاد ساختمان بر روی ستون و پایه

– جلوگیری از مرطوب شدن محیط

– استفاده از موانع مکانیکی مانند قطعات بتون پیش ساخته به صورت ممتد و با قطر حداقل

۱۵ سانتی متر و فاقد هر گونه شکاف تا از رسیدن موریانه های خاک جلوگیری شود.

– نصب کلاهک در قسمت پایه ساختمان که مانع از بالا آمدن موریانه از پایه می شوند.

– آغشته کردن محل به سموم شیمیایی مانند دیلدرین Dieldrin، پنتاکلروفنات سدیم و هگزاکلروبنزن.

– استفاده از سموم خاک خصوصا در ساختمانهایی که از قطعات بتون ساخته می شوند و امکان بازبینی وجود ندارد.

– پاکسازی محل ساختمان از لانه های موجود و منهدم کردن چوب و فرآورده های چوبی آلوده و ریشه گیاهان.

– مقاوم نمودن الوارهایی که به کار برده می شود.

​

آغشته سازی خاک با استفاده از روش تزریق سم اولین روش از بین بردن موریانه ها می باشد

گام ۱۸

مبارزه با موریانه چوب

این موریانه ها در شاخه های خشک و مرده درختان و الوار بریده در حال خشک شدن زندگی

می کنند آنها به صورت دسته جاتی کوچک پرواز کرده انتشار می یابند.

در ساختمانهای جدید هر جا که الوار ساختمانی یا مبلمان چوبی که دارای شکاف یا بریدگی

باشد محل جایگزینی موریانه ها است. استفاده از چوب ساختمانهای قدیمی در محلی که

موریانه چوب، وجود دارد اشتباه محض است با این همه موریانه های چوب از طریق انتقال

وسایل چوبی آلوده به ساختمانهای جدید منتقل می شوند.

تنها راهکار موثر در ساختمانها استفاده از الوارهایی است که نسبت به موریانه مقاوم هستند

یا بوسیله مواد موثر ضد موریانه محافظت شده اند، همچنین معدوم نمودن وسایل آلوده و

سوزاندن آنها توصیه می شود.

گام ۱۹

مبارزه با موریانه در ساختمانها

– شناسایی موریانه هایی که خسارت زده اند، زیرا اقدامات مبارزه فقط با آگاهی از

عادات موریانه ها و اطلاع کافی از نحوه ساختمان سازی آنها امکان پذیر است.

– مشخص نمودن محل ورود موریانه که با برداشتن تکه های چوبی امکان پذیر است

ضمن اینکه ارتباط موریانه ها نیز از بین خواهد رفت. زمانی که ارتباط موریانه های داخل

ساختمان با خارج از ساختمان قطع شود موریانه ها بتدریج از بین می روند.

– استفاده از سموم شیمیایی در خاک که موریانه ها از میان آنها عبور می کنند تا به ساختمان

برسند روش متعارفی است. مانند استفاده از امولسیون ۱% کلردان chlordane و امولسیون ۵/.% دیلدرین، دیازینون ۳-۲ در هزار.

– برای سمپاشی اماکنی که بر روی بتون پیش ساخته روی خاک بنا شده باید سوراخهایی

با فاصله ۴۵-۳۰ سانتیمتر که ۱۵ سانتیمتر از سطح داخلی دیوار فاصله داشته باشند ایجاد

نمود و از این طریق حشره کش را وارد خاک نمود.

– چوب ساختمانهایی که به موریانه چوب خشک آلوده شده اند بایستی بتدریج با مواد شیمیایی

محافظت کننده آغشته نموده تا با نفوذ به عمق کافی موریانه های موجود را نابود نماید. برای

مبلمان آلوده برای ریشه کن کردن موریانه های چوب خشک از روش تدخین استفاده می شود

که این عمل با پوشاندن ساختمان به چادر پلاستیکی و استفاده از متیل بردماید به میزان ۱ کیلوگرم

در ۲۰ متر مکعب به مدت ۲۴ ساعت صورت می پذیرد.

گام ۲۰

مبارزه شیمیایی

ایجاد سدی از مواد شیمیایی بین کلنی موریانه ها در داخل خاک و ساختمان جهت جلوگیری

از نفوذ آنها به ساختمان با استفاده از روشهای زیر:

آغشته سازی خاک با استفاده از حفر گودال

این روش در ساختمان هایی کاربرد دارد که از بناهای اطراف فاصله داشته باشد. روش کار به این صورت می باشد:

– ابتدا گودالی باعرض ۳۰ تا ۵۰ سانتی متر و عمق آن تا کف فوندانسیون و در ساختمانهای

دارای زیر زمین تا ۳۰ سانتیمتر پایین تر از کف زیر زمین احداث می شود.

– در طول گودال سوراخهایی با فاصله ۳۰ سانتیمتر حفر کرده و سم مخصوص توصیه شده

برای موریانه (امولسیون۱% کلردان chlordane امولسیون ۵/.% دیلدرین، دیازینون ۳-۲ در هزار)

به داخل این سوراخها تزریق می شود.

– خاک برداشته شده از گودال را با محلول سمی و با غلظت مناسب توصیه شده آغشته نموده.

– داخل گودال را با سم و غلظت مناسب سمپاشی کرده.

– در نهایت خاک آغشته به سم را داخل گودال ریخته و به این ترتیب در اطراف ساختمان سدی

سمی به وجود می آید که مانع از نفوذ موریانه ها خواهد شد.

گام ۲۱

آغشته سازی خاک با استفاده از روش تزریق سم

این روش در مواردی کاربرد دارد که فاصله ای بین ساختمان و دیوار همسایه وجود

نداشته باشد. روش کار به این صورت می باشد:

– ابتدا با مته هایی به قطر ۱۲، ۱۴، ۱۶ و یا ۱۸ میلی متری سوراخهایی را به فاصله

۳۰ سانتی متر و با عمق ۴۰ تا ۶۰ سانتی متر در طول دیوار و اطراف ساختمان ایجاد می کنند.

– سپس سم مخصوص با غلظت مناسب به داخل سوراخها به مقدار لازم ( ۲ تا۳ و حد اکثر ۵ لیتر ) تزریق می شود.

– بلا فاصله پس از تزریق سم مدخل سوراخ با ملات سیمان مسدود می گردد.

نکات مهم در سمپاشی

قبل از سمپاشی:

برچسب آفتکش را مطالعه کنید.

مطمئن شوید آفتی که می خواهید کنترل کنید در لیست روی برچسب ذکر شده باشد.

مطمئن شوید گیاهی را که می خواهید سمپاشی کنید نیز در لیست روی برچسب ذکر شده باشد.

آیا نیازی به لوازم حفاظتی خاص وجود دارد؟

ادوات مورد نیاز برای سمپاشی چیست؟

آیا آفتکش فوق برای سایر گیاهان سمی است. در این صورت نیاز به جمع آوری یا پوشش آنهاست.

در مورد زمان سمپاشی مطمئن شوید.

فقط به میزان مورد نیاز آفتکش خریداری کنید. در صورت وجود مازاد و نگهداری طولانی مدت از اثر بخشی آن کاسته میشود.

غذای حیوانات اهلی یا مخزن ماهیها را قبل از سمپاشی جابجا نموده و یا بپوشانید.

• در طول سمپاشی:

همیشه در طول سمپاشی شلوار بلند، پیراهن آستین بلند، دستکش،

جوراب و کفش بپوشید. در صورت نیاز به لوازم حفاظتی خاص شامل

ماسک و کفشهای غیر قابل نفوذ حتماً از آنها استفاده کنید.

از پوشیدن کفش چرمی خودداری کنید. چرا که کفش چرمی به راحتی

آفتکش را جذب کرده ولی به سختی شسته میشود.

مراقب باشید چشمها، دهان و یا پوست شما به محلول آفتکش آلوده نگردد.

دستهای خود را قبل از خوردن، آشامیدن، استعمال دخانیات و یا استفاده

از توالت کاملا با آب و صابون بشوئید.

از تنفس غبار آفتکش خودداری کنید و در صورت سمپاشی در فضای بسته

پنجره ها را باز نگه دارید.

تا قبل از خشک شدن محل سمپاشی و یا خروج کامل غبار حاصل از آفتکش،

کودکان و حیوانات اهلی را از محل دور نگه دارید. ضمنا در صورت درج حداقل

زمان ورود مجدد به محل سمپاشی  بر روی برچسب قوطی آفتکش، آنرا رعایت نمائید.

در زمان تهیه محلول آفتکش و مخلوط نمودن آن، در جهت موافق باد (یعنی بین جهت وزش باد و مخزن تهیه آفتکش بایستید.

از سمپاشی در محلی که باعث آلودگی مواد غذایی، لوازم آشپزخانه و یا

محل آماده سازی غذا گردد خودداری نموده مگر آنکه اجازه این کار بر روی برچسب قوطی داده شده باشد.

در صورتی که محصول نباتی به صورت تازه خوری مصرف میگردند، قبل

از سمپاشی به برچسب قوطی آفتکش جهت کنترل تعداد روزهای لازم برای

فاصله از زمان سمپاشی تا برداشت، دقت کنید.

از سمپاشی در مناطقی که امکان تماس با آبهای سطحی ، منابع آب و زمین

بدون پوشش را دارد خودداری نموده مگر آنکه بر روی برچسب قوطی آفتکش

به طور اختصاصی مجاز اعلام شده باشد.

توصیه های روی برچسب قوطی را برای روشهای سمپاشی رعایت کنید. در صورت

عملی بودن به صورت نقطه ای و لکه ای سمپاشی گردد نه بطور یکنواخت و در تمامی

سطوح. در صورتیکه سمپاشی در درزها و شکافها توصیه شده به صورت نوار باریکی سمپاشی گردد.

هرگز آفتکش ها را بیش از غلظت توصیه شده بر روی برچسب قوطی آن بکار نبرید.

• بعد از سمپاشی:

دستهای خود را سریعا پس از سمپاشی با آب تمیز و صابون بشوئید. و در کوتاه ترین زمان ممکن دوش بگیرید.

تمامی پوشاکی را که در زمان تهیه محلول آفتکش و سمپاشی استفاده نموده اید، سریعا با استفاده از مواد شوینده قوی شسته و در آفتاب خشک کنید.

وسائل اندازه گیری آفتکش ها را بطور مجزا از سایر لوازم  بخصوص لوازم آشپزخانه، نگهداری کنید.

آفتکش ها را تنها در ظروف اصلی خود نگهداری و آنها را از مواد غذائی، غذای حیوانات، بذر و کود دور و در کشوهای قفل دار نگهداری کنید.

ظروف خالی آفتکش ها را بر اساس توصیه روی برچسب و توصیه های مقامات مسئول محلی امهاء کنید.