چرا کودکان تمایل به جویدن ناخن دارند؟

شروع جویدن ناخن از دوران کودکی بوده تا دوران نوجوانی این روند افزایش می‌یابد.

حتی در برخی افراد تا بزرگسالی ادامه دارد. عدم تمرکز و رفتارهای ناشی از آن

همچنین حس عدم ثبات و مشکلات زندگی فردی در نوجوانان، جویدن ناخن را تشدید

می کند. والدینی که پرستار کودک در منزل گرفته، حتما موارد و علائم جویدن ناخن

کودک و رفتارهایش را با وی چک نمایند.

​

چرا کودکان تمایل به جویدن ناخن دارند؟

علت عادت نادرست ناخن جویدن قابل بررسی می باشد. از دیگر علل آن میتوان به

ریشه های فامیلی و ژنتیکی اشاره کرد. تقلید و تکرار برخی عادات از سایر اعضای

خانواده یا بروز رفتار ژنتیکی مثل جویدن ناخن ناشناخته اما تاثیر گذار است.

همانطور که در بالا ذکرگردید اضطراب، نگرانی و استرس همچنین خلق و خوی نامتمرکز

از عوامل روانشناختی مرتبط با رفتار ناخن جویدن است. کودکان برای مقابله با

این عوامل یا عدم اعتماد بنفس کافی یا حتی گرسنگی، به جویدن ناخن روی می آورند.

جویدن ناخن در کودکان بنظر می رسد رفتاری غیرعادی و خودکار باشد.

محققان بر این اعتقادند که کودکان با عادت ناخن جویدن برخی اختلالات روانپزشکی

یا حداقل یک  مورد از آن را خواهند داشت. همچنین برخی والدین این کودکان نیز یک

مورد بیماری روانپزشکی بخصوص افسردگی را داشتند.

برخی از بیماری های روانی مرتبط با ناخن جویدن کودکان و نوجوانان:

• اختلال کمبود توجه
• بیش فعالی کودک و نوجوان
• اختلال اضطراب جدایی
• اختلال تومور
• اختلال وسواس فکری
• عقب ماندگی ذهنی
• اختلال افسردگی حاد
• اختلال اضطراب عمومی
• اختلال هراس

گزارشات حاکی ازآنند که بیش از یک چهارم کودکان و نوجوانان دچار یکی از این اختلالات

بودند. در ۶۰٪ کودکان مبتلا به ناخن جویدن رفتارهای دیگری مانند لرزش لب، برداشتن

پوست و کشیدن مو، کوبیدن سر هم مشاهده می شود.

​ظ

عوارض جویدن یا خوردن ناخن

اولین مورد از عوارض جویدن یا خوردن ناخن و قابل مشاهده، ظاهر نامناسب انگشتان

و عدم زیبایی ناخن ها و انگشتان است. این بیماری بر کیفیت زندگی افراد چه اجتماعی

و چه سلامت روح و جسم تاثیر می گذارد. این عادت ناخوشایند موجب آسیب های اجتماعی،

تحقیرها، سرکوب های احساسی می گردد.

نکته قابل اهمیت اینکه برخی افراد، علاوه بر جویدن ناخن آن را قورت خواهند داد.

بلعیدن ناخن پیامد هایی داشته: علاوه بر کوتاه شدن پایه ناخن، درد های شدید معده

و یا خونریزی معده، پارونیشیا، عفونت های باکتریایی ثانویه و ویروس هرپس سیمپلکس

از ضایعات تبخال دهانی را در پی دارد.

اثرات فیزیکی دیگر این بیماری مرتبط با دهان و دستگاه گوارش است. ناراحتی های سیستم

گوارشی، مشکلات دهان ودندان، انتقال عفونت ها و باکتری ها را از راه ناخن به دهان، آبسه

شدن و آسیب لثه، ترک هایی در ناخن ها از عوارض عادت ناخوشایند ناخن جویدن می باشد.

چگونگی ترک ناخن جویدن کودکان 

در طول زندگی هر فرد پیش آمده که لحظه ای ناخن بجود. بطور معمول جویدن ناخن از دوران

کودکی آغاز شده و تا نوجوانی و بزرگسالی در صورت عدم ترک ادامه خواهد داشت. برخی از

اختلات روانی، حالات عاطفی و ذهنی که از خستگی، اضطراب، عصبانیت و استرس ناشی

شده، افراد را به جویدن ناخن وامی دارد.

ناخن جویدن در دسته بندی وسواسی – اجباری بوده و از اختلالات رفتاری و احساسی نشأت

میگیرد. مکیدن انگشت شست، انگشت در بینی کردن، جویدن ناخن و … نمونه هایی از

رفتارهاست که شروع آن از دوران کودکی رخ می دهد.

بطور معمول استفاده از ماده بدمزه بر روی ناخن، جریمه و یادآوری کودکان برای توقف و عدم

جویدن ناخن از روش های ترک آن است. ممکن است این روش ها اضطراب فرد را افزایش دهد.

برای ترک جویدن ناخن روش های رفتاری و درمان دارویی نیز وجود دارد.

ترغیب کودک به انجام کارها و بازی ها با دستانش مانند درست کردن پازل، بازی با توپ های

کوچک و مخصوص، ورزش کردن، نواختن موسیقی و … از روش های ترک جویدن ناخن می باشد.

همچنین شما میتوانید از پرستار کودک برای جلوگیری از ناخن جویدن کودک کمک بگیرید.

راهکارهای درمانی ناخن جویدن کودکان

نگران نباشید، جویدن ناخن وضعیت خیلی حادی نیست. این بیمار و در واقع عادت ناخوشایند

به مرور زمان از بین خواهد رفت. در موارد خفیف حتی عواقب و اثرات اجتماعی و جسمانی را نخواهد داشت.

نکته: جویدن ناخن درصورت همراهی با اختلالات دیگر، نیاز به بررسی سابقه پزشکی و مراقبت و درمان دارد.

استفاده از داروی جلوگیری از خوردن ناخن

ترک ناخن خوردن در موارد خفیف با روش های غیر دارویی و درمانهای رفتاری امکان پذیر است.

اما در برخی موارد با وجود اختلالات دیگر از درمان های دارویی نیز استفاده می شود. برای مدیریت

ناخن خوردن، مهار کننده های بازجذب سروتونین، لیتیوم برای غلبه بر عادت مزمن ناخن خوردن کودکان  موثر است.

نکته: کودکان قشر ضعیف و آسیب پذیر و حساس هستند عادات اشتباه و اختلالات آنها می بایست

تحت نظر پزشک و با رعایت جوانب صورت پذیرد. بصورت منظم و پیگیر به ادامه درمان کودکان بپردازید.

بچه ها از چه سنی می توانند وارد فضای مجازی شوند؟

 نظارت بر فعالیت های آنلاین کودکان در سال های آغازین آشنایی با رایانه و اینترنت

بسیار اهمیت دارد و لازم است تا کودکان در تمام لحظات تحت کنترل باشند. به علاوه،

کودکان تنها می توانند نیم ساعت در روز را با سایت های متناسب سن خود سپری کنند.

اما برای کودکان بالای هفت سال، شرایط فعالیت های اینترنتی کاملا تغییر می کند.

محدود کردن کودکان و نوجوانان در استفاده از فضای مجازی یک الزام است 

متاسفانه در حال حاضر کودکان حتی در سن ۸، ۹ سالگی در اینستاگرام صفحه‌های

شخصی راه‌اندازی می‌کنند که این موضوع می‌تواند آسیب بسیاری به کودکان وارد کند

چراکه ممکن است کودکان و نوجوانان به خاطر کنجکاوی‌های متعدد،‌ وارد فضاهایی

شوند و یا با افرادی معاشرت کنند که صدمات جبران ناپذیری به آنها و یا خانواده‌شان

وارد کند

اگر از ابتدای دوران تولد کودک، رابطه و صمیمیت بیشتری میان والدین و فرزند ایجاد

شود این موضوع می‌تواند ساختار مناسب دفاعی بسیار خوبی ایجاد کند تا کودک از

هرگونه سوءاستفاده و آسیبی دور باشد. صمیمیت در رابطه والدین و فرزند کمک می‌کند

تا کودک برای ورود به هر فضایی آنها را آگاه کند، با آنها مشورت کند و در هر شرایطی

نظر آنها را جویا شود. از طرفی دیگر، والدین می‌توانند براساس این صمیمیت شرایطی

فراهم کنند که امکان حضور مداوم کودک در فضای مجازی تعدیل یابد.

راهکارهایی بر اساس سن و مراحل مختلف 

۲ تا ۴ سال:

با شروع ۳ سالگی، برخی از کودکان را می توان از مزایای -مقداری جزئی- استقلال در

فضای وب بهره مند کرد از این رو آنها می توانند به کاوش و تجربه های جدید دست یابند

و حتی اشتباهات مختص به خود را مرتکب شوند.

البته این به مفهوم آزادی کامل کودکان در فضای اینترنت نخواهد بود. بهترین کار آن است

که والدین وب سایت های مناسب برای بازدید آنها را انتخاب کرده و خروج از وب سایت ها

نیز بر عهده فرزندان نباشد. البته وقتی فرزندانتان در سایت های ایمن شناخته شده هستند،

لازم نیست که تمام مدت بالای سر آنها ایستاده و یا کنارشان بنشینید.

۴ تا ۷ سال: 

در این محدوده سنی، کودکان شناسایی های جدید خود را در فضای مجازی آغاز می کنند،

اما همچنان حفظ رابطه نزدیک والدین و فرزندان در فضای اینترنت بسیار مهم است. زمانی که فرزند

شما در محدوده سنی مذکور قرار دارد، باید دسترسی او به اینترنت را تنها به سایت هایی که از قبل

مشاهده کرده اید و نسبت به محتوای مفید آن اشراف دارید، محدود نمائید.

بسیار مهم است که کودکان شما دراین محدوده سنی تجربه های مثبتی را از سایت هایی که با آن

سرو کار دارند، کسب کنند. این به مفهوم هر چه دور نگه داشتن کودکان از سایت های خطرناک نیست،

بلکه اطمینان حاصل کردن از آن است که سایت های مورد بازدید، فرزندانمان را به سمت تخریب فکری سوق نمی دهد.

۷ تا ۱۰ سال:

در این محدوده سنی، کودکان با نگاهی فراخانوادگی بدنبال کسب موجودیت اجتماعی و اطلاعات

بیشتر هستند. این زمانی است که فشار همسالان آغاز و تبدیل به یک مساله پیچیده برای بسیاری

از بچه ها می شود. به اعتقاد “ریچارد تافت” (روانشناس)، فرزندان -در محدوده ۷تا۱۰ سال- در جستجوی

استقلال بیشتر از والدین خود هستند.

در طول این سالها، باید مقداری هم به تقویت استقلال کودکان توجه داشت، اما بازهم تکرار می کنیم

که این به مفهوم کنار نشستن والدین نیست. همانطور که فرزندانِ خود را به تنهایی- در این محدوده

سنی- برای تماشای فیلم روانه نمی کنید، بسیار مهم است که در فضای مجازی نیز با آنها همراه باشید.

علاوه بر این، استفاده از نرم افزارهای فیلترینگ و محدود کردن کودکان به سایت های جستجو شده

از طریق موتورهای جستجو ایمن(برای کودکان) نیز باید مدنظر باشد.

۱۰ تا ۱۲ سال:

طی این دوره پیش از نوجوانی، بسیاری از بچه ها در جستجوی استقلال بیشتر هستند. حتی اگر

حس استقلال طلبی برجسته هم نشود، در این زمان استفاده از اینترنت برای انجام تکالیف مدرسه،

کشف منابع جدید برای سرگرمی، ورزش و سایر جذابیت ها آغاز می شود. رده سنی ۱۰ تا ۱۲

سال همچنین زمانی است که والدین نه تنها باید نگران نوع فعالیت های فرزندان خود در فضای

آنلاین باشند بلکه زمان و میزان کار با اینترنت نیز اهمیت می یابد.

در واقع وظیفه شما(والدین) این است که آنها را در مدیریت استقلال خود همیاری کنید. محدودیت هایی

را در کیفیت و زمان آنلاین بودن فرزندان اعمال کنید و مطمئن شوید که آنها در فعالیت های دیگر ماننند

ورزش، موزیک و کتابخوانی مشارکت دارند.

​

صمیمیت در رابطه والدین و فرزند کمک می‌کند تا کودک برای ورود به هر فضایی آنها را آگاه کند‎

۱۲ تا ۱۴ سال:

– در این گروه سنی، بچه ها بسیار اجتماعی می شوند و تمایل زیادی به گفتگوهای آنلاین(چت)

دارند. با تکرار قوانینی مربوط به حفظ حریم خصوصی برای فرزندانتان، مطمئن شوید که آنها اطلاعات

شخصی خود را منتشر نکرده و بدون هماهنگی شما با مخاطبان آنلاین خود(در اتاق های گفتگو)

قرار ملاقات نخواهند گذاشت.

همچنین تاکید بسیاری بر عدم تبادل عکس با افراد ناشناس در فضای اینترنت داشته باشید. در سن

۱۲ تا ۱۴ سال باید درک روشنی از این حقیقت وجود داشته باشد که افراد ناشناس در فضای اینترنت

ممکن است تا واقعیت فاصله زیادی داشته باشند.

– محدوده سنی ۱۲ تا ۱۴ سال، دورانی است که کودکان نسبت به مسائل جنسی علاقه نشان

می دهند. این کاملا برای آنها طبیعی است که در رابطه با جنس مخالف (و حتی همجنسان خود)

کنجکاو شوند و عجیب نیست اگر که بخواهند به تصاویر و موضوعات جنسی دسترسی داشته باشند.

طی این دوره اکتشافی اولیه، برای بچه ها بسیار مهم است که بدانند والدین آنها در اطرافشان هستند

و از فعالیت های آنها آگاهی دارند. لازم نیست که تمام مدت در اتاقی باشید که فرزندانتان مشغول به وبگردی

هستند اما آنها باید بدانند که والدین و سایر اعضا خانواده در هر زمان به اتاق مذکور درسترسی دارند و

می توانند در رابطه با فعالیت های آنلاین آنها پرسش هایی را مطرح کنند.

– اگر فرزندانتان به اکتشاف سایت ها با محتوای جنسی علاقه مند هستند، مضطرب نباشید. اینکه

چگونه وضعیت موجود را مدیریت خواهید کرد بستگی به دیدگاه شما پیرامون چنین مسائلی دارد.

توجه داشته باشید که زمان تغییر کرده و از این رو بچه ها با محتوا و موضوعاتی در اینترنت مواجه می شوند

که به مراتب صریح تر و جذاب تر از تجربه های شما(والدین) از مجلات در زمان گذشته است.

– اگر بچه ها در جستجوی اینترنتی جدیت بیشتر به خرج دهند، احتمالا به سایت ها و گروههای خبری

دست می یابند که با انتشار محتوا و ترویج توهمات جنسی موجب پریشانی و هراس آنها و حتی

خود شما خواهند شد. این احتمالا قوی ترین استدلال برای فیلترینگ اینترنت است و البته استدلالی

محکم برای حضور نزدیک والدین در فعالیت های آنلاین فرزندان، ترویج ارزش های خانواه و ایجاد فضایی

از اعتماد و صداقت بین والدین و فرزندان است.

– اکثر کودکان در این سن به دانلود نرم افزار بازی از اینترنت و استفاده از آن بصورت آنلاین و یا آفلاین

علاقه مند می شوند. برخی از این بازی ها ممکن است دارای محتوایی نامناسب از منظر والدین باشند،

از این رو باید بدانید که فرزندتان با رایانه خود چه فعالیت هایی را انجام می دهد، حتی در مواقعی که به

فضای مجازی متصل نیستند. نرم افزارهای مانیتورینگ در این زمینه مفید هستند.

– محدوده سنی ۱۲ تا ۱۴ سال، دوره ای است که اکثر والدین آن را به عنوان زمانی مناسب برای

صحبت در رابطه با مسائل جنسی-با فرزندان خود- انتخاب می کنند. مطمئنا ایده خوبی خواهد بود اگر

به “واکنش” های خود در برابر کشف ناگهانی مشاهدات نامناسب فرزندتان در اینترنت هم کمی فکر کنید.

– شما می توانید از فیلترینگ و مانیتورینگ فعالیت های اینترنتی فرزندان خود در این رده سنی استفاده

کنید، اما ممکن است با مقاومت های نیز مواجه شوید. نکته مهم آن است که با فرزندان خود صادق

باشید و آنها درک روشنی از نوع و علت اقدامات پیشگیرانه شما داشته باشند. برای مثال، اگر از نرم

افزار فیلترینگ استفاده می کنید، باید فرزندتان را در جریان دلایل اقدام خود در راستای پیشگیری از

مواجه وی با محتوای نامناسب قرار دهید. همانطور که مانع حضور فرزند خود در برخی مکان ها -در

دنیای واقعی -می شوید، از امتیاز سرپرستی خود بهره برده و مانع دستیابی فرزندانتان به مکان هایی

مشخص و البته نامناسب در فضای مجازی شوید.

​

۱۴ تا ۱۷ سال:

این دوره سنی یکی از هیجان انگیزترین و پرچالش ترین دوره ها در زندگی فرزندان و حتی والدین

به شمار می رود. نوجوان شما بلوغ جسمی، احساسی و فکری را آغاز می کند و مشتاق است

تا استقلال هر چه بیشتر از والدین را تجربه کند. برخی از والدین این استقلال طلبی را به عنوان

زمانی برای رها کردن فرزندان خود تلقی می کنند اما تغییرات رفتاری فرزندان در این دوره به

مفهوم ترک وظایف سرپرستی از جانب والدین نیست. در این رده سنی، فرزندان در دوره ای

مهم و پیچیده از دوران زندگی خود قرار دارند و استقلال وهدایت را به همراه هم باید تجربه کنند.

در این دوره سنی، نوجوانان مستعد حضور در فعالیت های مخاطره آمیز آنلاین و آفلاین هستند.

با آنکه احتمال سو استفاده از یک نوجوان در اتاق های گفتگو(چت روم) بوسیله اشخاصی که با

آنها ارتباط برقرار می کند، بسیار کمتر از سایر گروههای سنی (قبلی) است اما این امکان وجود

دارد که نوجوان شما، اشخاصی را در فضای آنلاین ملاقات کند و از این مللاقات احساس خوبی

داشته باشد و در نهایت این رابطه را وارد دنیای حقیقی کند. نوجوانان باید بدانند هر کسی را

که در فضای مجازی ملاقات می کنند لزوما همانطور که خود را معرفی می کند، نیست و این

نکته ای بسیار مهم است.

اگرچه گاهی اوقات انتقال آموزه های ایمنی به نوجوانان دشوار است، اما آنها معمولا نیاز

به محافظت از خود در برابر کسانی که به دنبال سو استفاده هستند را می دانند. این درک باید

برای نوجوانان فراهم شود که تحت کنترل بودن آنها به مفهوم هوشیاری و آمادگی در برابر اشخاص

آسیب رسان است.

همانطور که اشاره شده بزرگترین خطر را می توان ملاقات دوستان فضای مجازی در دنیای واقعی

درنظر گرفت. اما در هر صورت اگر نوجوان شما با دوستی از فضای مجازی در دنیای واقعی ملاقات

کرد باید توجه داشت که این ملاقات در یک مکان عمومی برگزار شود.

والدین همواره توجه کنند که خودشان در دوران نوجوانی چه تمایلات و علاقه هایی داشته اند

تا بدین وسیله انتظاراتی معقول در رابطه با فرزندان داشته و از واکنش بیش از اندازه در هنگام

خطاها به دور باشند.

اگر نوجوان به شما اعتماد کرده و دررابطه با چیزی ترسناک یا نامناسب که در اینترنت با آن مواجه شده،

توضیحاتی را ارائه داد، هرگز مانع دسترسی وی به اینترنت نشوید. بلکه همراه او باشید و با هم تمرین کنید

تا در آینده چنین تجربیاتی مجددا روی ندهد. به خاطر داشته باشید که نوجوانان شما بزودی

به دوره بزرگسالی می رسند و نیاز دارند تا نوع رفتار مناسب و قضاوت عادلانه را بیاموزند و در نهایت

به برداشتی شخصی در رابطه با وبگردی و حتی زندگی در شرایط ایمن برسند.

– کاملا متناسب با این رده سنی است که فعالیت هایی مانند ارسال ایمیل، پیام رسان های فوری،

وبگردی، دانلود و بازی را در فضای اینترنت تجربه کنند.

– توسعه اساسی فعالیت های اینرتنتی در این رده سنی مربوط به زمانی است که بچه ها استقلال

و حریم خصوصی می خواهند. آنها هویت های مختلف را تجربه کرده و مرزهای گذشته را به چالش می کشند.

– مهارت های تفکر و اخلاق گرایی فرزند خود را در محدوده نگرانی های پیشگیرانه، احساسات

و نیازهای دیگران پروش دهید.

– به فرزندانتان کمک کنید تا مفاهیمی چون دانلود غیرقانونی و عواقب چنین اشتباهاتی را برای

خود و دیگران بیاموزند

– “اعتماد” در اینجا مساله ای بسیار مهم است. پس از آنکه به فرزندان خود آموزش های لازم در

رابطه با مبدل شدن به یک “شهروند دیجیتال مسئول” را ارائه کردید، به نیاز فرزند خود برای برخورداری

از حریم خصوصی احترام بگذارید.

– داشتن رفتاری فراتر از حد انتظار و محدودیت هایی بیش از استاندارها موجب از میان رفتن

فضای اعتماد میان شما و فرزندانتان خواهد شد.

تعیین حداقل سن مجاز برای ورود به شبکه های اجتماعی در اروپا

سن مجاز کودکان برای ورود به شبکه های اجتماعی ۱۶ سال تعیین شد ،حداقل سن مجاز کودکان برای حضور

در شبکه‌های اجتماعی از ۱۳ سال به ۱۶ سال در اواخر سال ۲۰۱۵ ، نشان‌ دهنده وجود نگرانی‌ هایی

در سایر کشور‌ها در مورد استفاده کودکان از شبکه ‌های اجتماعی است. علاوه بر این، طی یک نظرسنجی

که در ژوئن ۲۰۱۴ در اسپانیا انجام شد، نشان داده شد که درصد قابل توجهی از والدین، از حضور

کودکان ۱۰ تا ۱۷ ساله خود در شبکه‌ های اجتماعی و قرار دادن اطلاعات شخصی در دسترس عموم،

جلوگیری به عمل آورده و یا فعالیت‌‌ های کودکان توسط والدین نظارت می‌ شود.