از مواد قابل احتراق معمولی مانند (کاغذ، پلاستیک و لاستیک) و هم چنین
سایر اشیاء جامد مانند چوب که در آن آتش عمیق و پنهان در داخل اشیاء تا
مدتها باقی میماند و به احتمال زیاد با افزایش درجه حرارت دوباره منجر
به ایجاد آتش سوزی میشود، بسیار مناسب هستند.
هنگامی که یک آتش سوزی در حال خاموش شدن است، خطرات بزرگتری
نسبت به آنچه که در عالم ظاهر میبینید، وجود دارد. دمای بالای مواد
سوختنی موجود در محیط اطراف آتش سوزی و آتش سوزی کاغذها و پارچههای
اطراف بهترین نمونه هاست. آب تنها عامل خاموش کننده است که میتواند
فوراً درجه حرارت آتش و سطح اطراف آن را کاهش دهد.
مقدار مواد خشک برای جلوگیری از گسترش یا سرایت هرچه بیشتر آتش
سوزی باید کاهش یابد یا آنکه باید خنک شوند که عموماً این کار به کمک تاثیر
آب یا محلول های آبی انجام میشود. اکثر آتش سوزی های خانگی از نوع
گروه A هستند و بهترین، موثرترین و ارزان ترین ماده خاموش کننده در
همگی این موارد، عامل آب است.
آب، قوی ترین عامل خاموش کننده در دسترس است. مهم ترین ویژگی آب،
گرمای ویژه و حرارت تبخیر آن (مقدار انرژی گرمایی مورد نیاز برای تبدیل
یک گرم مایع به حالت گاز در دما و فشار ثابت) است. هنگامی که آب در
تماس با سطح یک جسم داغ و سوزان (مانند مصنوعات چوبی و سایر
مواد جامد در حال اشتعال) قرار میگیرد، با جذب گرما از سطح خارجی
آن جسم تبدیل به بخار میشود. این بخار اکسیژن موجود در سطح را خفه
میکند و در نتیجه شعله های آتش خاموش میشوند. آب با جذب مقدار زیادی
گرما، باعث میشود که دمای سوختن جسم به نقطهای پایین تر از نقطه یا
دمای احتراق برسد و به این شکل شانس بروز آتش سوزی یا سرایت آن
به سایر مواد و مصالح مجاور را کاهش میدهد.
بنابراین میتوان گفت که در این نوع خاموش کننده ها، آب یک عامل خنک
کننده است که مقدار زیادی گرما را جذب میکند و بخار تشکیل میدهد و
بخار میتواند جریان انتقال اکسیژن را که برای حفظ و تداوم آتش ضروری
است با خلل مواجه کرده و یا قطع کند.
برخی از انواع خاموش کننده های آبی نیز از تکنولوژی فشار انبساطی
ذخیره شده، برای افزایش قدرت خود در زمان پرتاب آب به بیرون استفاده
میکنند. این ویژگی باعث میشود تا آنها در آتش سوزی ها بیشتر کاربرد
داشته باشند و موثرتر باشند و اجازه میدهد که پرسنل آتش نشان نیز از
فاصله ای امن از شعله های آتش عبور کنند.