چگونگی رشد سالمندان در جهان

افزایش رشد جمعیت سالمندان در نقاط جهان متفاوت است. با پیشرفت مراقبت های بهداشتی، تغذیه

و فناوری، مردم عمری طولانی تر داشته و در نتیجه جمعیت پیر جهان رو به رشد می باشد. همراهی

این تغییر جمعیت با این امکانات، باور نکردنی بوده و اما ما با مجموعه ای از چالش های جدید روبرو هستیم.

چگونه ما از سالمندان خود مراقبت کنیم؟

نویسندگان و محققان تفاوت های گسترده ای را در نحوه مشاهده جوامع در سراسر جهان و چگونگی

برخورد آنان با شهروندان سابق یا سالمندان بررسی می کنند. برخی افراد و گروه های سنی احترام

و ارزش افراد مسن خانواده و اطراف خود را می دانند، در حالی که برخی دیگر متاسفانه آنها را به

عنوان سالخورده و بی کفایت دیده و در برخورد با آنها از شوخی استفاده می کنند. در برخی از جوامع،

فرزندان از والدین خود در منزل مراقبت یا برای آنها از پرستار سالمند در منزل استفاده می کنند، در دیگر

جوامع یا فرهنگ ها، فرزندان والدین خود را در خانه هایی میسپارند که دیگران از آنها مراقبت کنند و

همچنین در برخی از فرهنگ ها افراد سالخورده خود را به عنوان یک بار و تخلیه منابع دیده و روش های

خشنتری را برای مراقبت های این بزرگان انتخاب می کنند. در اینجا یک نگاهی به نحوه برخورد مردم

در سراسر جهان با افراد مسن یا سالمند خود خواهیم کرد.

پس فقط چه کسی سالخورده یا سالمند است؟

سازمان ملل متحد آغاز سالمندی را از ۶۰ سالگی گفته و در اکتبر هر سال، روز جهانی افراد سالمند

را جشن می گیرند تا از بهارهای طولانی این افراد جامعه قدردانی نمایند. بر طبق تحقیقات، ارزش درک

شده سالمندان یک فاکتور مهم در تعیین تکریم آنهاست که تابع اینکه چه کسی و در چه زمانی سالمند

بوده، میتواند باشد. در ایالات متحده یک شهروند ارشد یا سالمند به عنوان یک فرد ۶۵ ساله تعریف شده

است. در گینه نو، هر کسی که در سن ۵۰ سالگی باشد، لوبن یا یک سالمند در نظر گرفته می شود.

در ایران نیز طبق آمار افراد بالای ۶۰ سال از سالمندان جامعه بشمار می آیند. در واقع این دوره سوم

از زندگی در جامعه ما، امید به زندگی تا سن ۸۰ سالگی وجود دارد. برخی از سالمندان در این دوران

با دارا بودن امکانات و سلامتی تمایل به استراحت دارند. برخی دیگر از سالخوردگان به علت احتیاجات

مالی، تمایل به کار یا ادامه کار خود داشته و از کار افتادگی را قبول نخواهند کرد. سالمندان دیگری هم

بعلت بیماریها و از کار افتادگی در منزل یا مراکز درمانی و گاهی خانه سالمندان بسر می برند.

امروزه با پیشرفت زندگی های شهری و شرایط فرزندان و والدین، پرستار سالمند در منزل گزینه مناسبی

برای فرزندان و هم خود سالمندان در محیط خانه و خانواده خویش است.

سالمندان کجا زندگی میکنند؟

نحوه تربیت فرزندان، درواقع چگونگی زندگی سالمندان را در آسیا شکل میدهد. حدود سه چهارم والدین

ژاپنی سالخورده با فرزندان بزرگسال خود زندگی می کنند، یک الگوی تکراری در کره و چین است. قانون

حقوق سالمندان چینی مجاز است که فرزندان به طور مرتب از والدین خود مراقبت کنند، مهم نیست که

چقدر دور از آنها زندگی می کنند. اگر فرزندان راضی نباشند، ممکن است با جریمه یا زندان با محدوده

زمانی مواجه شوند. یک شهروند سابق چینی به بی بی سی گفت: “ما فرزندان خود را برای مراقبت

از ما، در زمانی که ما پیر می شویم افزایش می دهیم.”

در برخی از کشورها، گذراندن وقت با افراد مسن ارزشمند است همچنین فرزندان بزرگسال با والدین

سالخورده خود ارتباط بیشتری برقرار کنند. در هند و نپال، این سنت طولانی مدت وجود داشته که یک

زوج تازه با خانواده ی داماد، در چارچوب “پاتریلوکال” زندگی می کنند. اما طبق نظرسنجی توسعه انسانی

هند در دانشگاه مریلند، تغییر نیروهای اقتصادی تغییر الگوهای زندگی است. فرزندان به عنوان بخشی

از کشور در حال توسعه، صدها مایل دور از والدین خود حرکت می کنند. دولت های هند و نپال با توسعۀ

برنامه های دولتی مراقبت از سالمندان به این مسئله می پردازند.

چطور مردم افراد مسن خود را توصیف می کنند؟

نگرش فرهنگی نسبت به سالمندان اغلب در زبان آن منعکس می شود. پسوندهای معروف مانند “جی”

در هندی، سخنرانان را قادر می سازند تا سطح بالایی از احترام به افراد مهم مانند Mahatma Gandhi،

که اغلب به Gandhiji اشاره می شود، اضافه شود. کلمه “mzee” در Kiswahili – که در بسیاری از نقاط

آفریقا صحبت می شود، اصطلاحی از سخنرانی جوانترهاست تا سطح بالایی از احترام به بزرگان را بیان کنند.

کلمه ” kūpuna” به معنی “بزرگان” به دانش، تجربه و تخصص دلالت دارد.

در ژاپن، پسوند “سان” اغلب برای بزرگان استفاده شده و نشان دهنده احترام عمیق کشور برای این افراد

مسن است. ژاپنی ها نیز ۶۰ سالگی را به عنوان یک رویداد بزرگ می بینند. “Kanreki” به عنوان جشن گذر از سنی به سن بالاتر نامیده می شود.

چه غذاهایی سالمندان میخورند؟

در سراسر جهان، تعدادی غذاهای خاص برای سالمندان در نظر گرفته و سرو میشود. با ورود به دوره

سالمندی و افزایش سن، سالمندان با کاهش اشتها وسوء تغذیه روبرو خواهند شد. اهمیت تغذیه برای سالمندان

در جوامع باعث شده تا خانواده یا پرستار سالمند برای پیشگیری از بیماریها اقدامات لازم را در نظر بگیرند.

آیا افراد مسن دارای قدرت ویژه ای هستند؟

بسیاری از افراد بخاطر مهارت های تخصصی سالمندان به آنان احترام میگذارند. پدر بزرگ و مادر بزرگ ها،

دانش و مهارت منحصر به فرد و تجربه چندین ساله خاص خود را دارند. جوامع غربی از تجربیات مرتبط به

سن افراد قدردانی می کنند. جوامع خاصی معتقدند سالمندان دارای توانایی های جادویی اند.

پایان زندگی چطور است؟

تصمیمات پایان زندگی به شدت در سراسر فرهنگ ها متفاوت است. برخی از جوامع هر کاری را که ممکن

است سالمندان خود را زنده نگه دارند، انجام می دهند؛ گروه های دیگر اعضای قدیمی و ضعیف را به عنوان

یک بار در نظر می گیرند و گاهی پایان دادن به زندگی آنها را تشدید میکنند.

به نظر می رسد که جزیره یونانی Ikaria در حال گسترش سحر و جادو در خود است. ساکنین این جزایر

مدیترانه ای کوچک، چهار برابر بیشتر از همتایان آمریکایی خود برای زندگی ۹۰ ساله هستند و بعد از اینکه

با تشخیص سرطان یا بیماری قلبی عروقی، به طور متوسط هشت تا ده سال دیگر زندگی می کنند. ساکنان

آن عجله ای در زندگی نداشته و پیر می شوند. خوردن زیتون های Kalamata، نوشیدن چای کوه و شنا در آب

کریستال، پاسخ به طول عمر افراد این جزیره در الگوهای غذایی و سبک زندگی آرام است، اما هیچ کس نمی تواند

به طور قطع سحر و جادو در پشت این جزیره را توضیح دهد.


چگونه پرستاران می‌توانند به افسردگی در سالمندان کمک کنند؟


علائم افسردگی

نشانه‌های زیادی برای دچار شدن به افسردگی در سالمندان وجود دارد، اگر چه
مشاهده بعضی از آن‌ها کار آسانی نیست.
احساس ناامیدی یا بی‌کفایتی (مثبت واقع نشدن) می‌تواند منجر به افسردگی شود.
پرستاران این عامل را بیشتر در سالمندانی که تحت حمایت خانواده خود نیستند مشاهده می‌کنند.
از دست دادن علاقه به فعالیت‌های روزانه نشانه دیگری از افسردگی است.
این‌ها زمانی آشکار می‌شود که سالمند دیگر قادر به انجامشان نیست.
خجالت از عدم توانایی انجام امور توسط سالمند می‌تواند دلیل دیگری بر غیرفعال ماندن افراد
سالخورده و درنتیجه منجر به افسردگی می‌شود.
تغییرات در الگوهای خواب یا اشتها یکی دیگر از علائم افسردگی می‌باشد.
پرستاران نیز باید با این علائم کاملاً آشنا باشند، زیرا داروهای خاصی می‌توانند در خواب و
اشتها بیماران تأثیر بسزایی بگذارد.
از دیگر علائم افسردگی می‌توان به خشونت نسبت به دیگران اشاره نمود. پرستاران بسیاری از این نشانه‌ها
را در بیمارستان‌ها تجربه نموده‌اند و با آن‌ها آشنایی دارند. نکته اصلی در پرستاری از سالمند دچار افسردگی،
جدی گرفتن همین علائم و دانستن زمانی افسردگی و درنتیجه انجام امور در جهت بهبود آن می‌باشد و
به پرستاران با تجربه در این راستا نیاز می‌باشد.

چگونه پرستاران می‌توانند به افسردگی در سالمندان

کمک کنند یا از آن جلوگیری نمایند؟

پرستاران نقش حیاتی در زندگی بیمار بدون توجه به سن آن‌ها بازی می‌کنند.
موارد خاصی وجود دارد که پرستاران می‌توانند برای جلوگیری از افسردگی انجام دهند.
تشویق به فعالیت‌های خارج از خانه حتی زمانی که بیمار تمایلی به انجام آن نداشته باشد، یکی از
مهم‌ترین راه‌های مقابله با این بیماری می‌باشد.

یک رژیم سالم و یک برنامه غذایی منظم در جلوگیری از مبتلا شدن به این بیماری تأثیرگذار می‌باشد.

سرگرمی‌های جدید می‌تواند قابلیت‌های جدید در فعال نگه‌داشتن بدن سالمندان را شکوفا کند حتی

اگر نقش مفیدی نداشته باشند. هیچ موقع نباید پرستاری از سالمند دچار افسردگی را دست‌کم گرفت

و این مسئولیت را به یک فرد معمولی واگذار نمود.

پرستاران افرادی هستند که بیماران زیادی را در طول روز مشاهده می‌کنند، بنابراین تجربه کافی در این زمینه را دارند و

می‌توانند در منزل شما به سالمندانتان سرویس بدهند.

از مهم‌ترین کارهایی که پرستاران انجام می‌دهند که می‌تواند به سالمند افسرده کمک شایانی کند

به وجود آوردن حس با ارزش بودن در سالمند دچار افسردگی می‌باشد. صحبت کردن با سالمندان در مورد

احساسات آن‌ها اولین گام در مقابله با افسردگی آن‌هاست.

همدردی به آن‌ها کمک می‌کند تا بدانند که فردی وجود دارد که احساساتشان را درک کند و

پای صحبت‌هایشان بنشیند و درنتیجه حس مهم بودن به آن‌ها می‌دهد. مراقب باشید در

مورد هر گونه مشاوره‌ای که ارائه می‌دهید و همیشه به توصیه‌های پزشکی متخصص خود مراجعه کنید.

روحیاتشان را با افراد دیگر مقایسه نکنید.

بی‌توجهی به آن‌ها حس اعتمادشان به شما را سلب می‌نماید. از روش‌های درمانی

تأثیرگذار برای بهبود سالمندِ افسرده استفاده نمایید و برای آن‌ها حتی در ازای کوچک‌ترین پیشرفت‌ها

جایزه‌ای در نظر بگیرید تا باز هم در این مسیر کوشا باشند.
پس سعی کنید در صورت پی بردن به وجود افسردگی در عزیزانتان از همان ابتدا مراحل درمان را شروع نمایید.

چنانچه اطلاعات یا وقت کافی برای پرستاری از سالمند دچار افسردگی را ندارید می‌توانید از پرستاران آموزش‌دیده و

با تجربه در این زمینه استفاده نمایید. در نظر داشته باشید یکی از بیشترین درخواست‌های خانواده‌ها از مؤسسات و

شرکت‌های خدمات پرستاری، گرفتن همدم و خدمات پرستاری در منزل برای عزیزانشان می‌باشد و

شما می‌توانید در این زمینه با کارشناسان ما مشورت‌های لازم را به عمل آورید تا در صورت نیاز فردی مطابق

با خواسته‌ها ویژگی‌های عزیزانتان برای شما ارسال شود.

پرستار خوب چه ویژگی‌هایی دارد؟

تا اینجا به این نتیجه رسیدیم که حتی اگر موارد اقتصادی هم وجود نداشته باشد، باز هم وجود یک

پرستار کودک خوب می‌تواند در فرآیند تربیتی و حتی نگهداری بهتر کودک به ما کمک کند.
اما انتخاب همین موضوع حساسیت موضوع را زیاد می‌کند که فرد مورد نظر را از چه فیلدهای نظارتی
عبور دهیم که در تربیت و ایجاد شخصیت کودک یا فرزندمان تأثیر منفی نگذارد.
مواردی که برای انتخاب پرستار بچه به آن توجه داشته باشیم بصورت مختصر در پایین همین مطلب ذکر کردیم

صبر و شکیبایی

کودکان در دوره‌ای قرار دارند که ممکن است سوالات زیادی در ذهن خود داشته باشند. علاوه بر این انرژی

این دسته از افراد نسبت به افراد بالغ بیشتر بوده و ممکن است باعث آزای و یا حوصله سر بری افراد شود.
اما یک پرستار کودک خوب می‌داند که باید در مقابله با این اتفاقات صبوری کند و تا حد امکان پاسخگوی ذهن پر پیچ و خم کودک باشد

تجربه و تخصص

با توجه به حساسیتی که در مورد تربیت کودک در دوران حساس شکل پذیری شخصیت او صحبت می‌کنیم،

طبیعی است که باید فردی را در نظر بگیریم تا بتواند حتی الامکان از پس اتفاقات روزمره‌ی کودکان برآید.
فردی که پاسخگوی نیازهای کودک باشد و توانایی و تجربه لازمه جهت مراقبت از کودک را به عهده بگیرد.

هوش فردی و اجتماعی بالا

برقراری ارتباط افراد با یکدیگر نیازمند هوش اجتماعی است که منجر به آشنایی و در نتیجه تعامل میان دو فرد

خواهد شد. با توجه به سن پایین کودکان، پرستار کودک باید بداند که با کودکی در رده‌های سنی متفاوت
رفتار کند و در مقابله با اتفاقات ناگهانی چه رویه‌ای را در پیش بگیرد.

نظم و انضباط

تعامل فرد با والدین از جمله مواردیست که یک پرستار کودک باید به آن توجه داشته باشد. قطعا حضور به

موقع در محل، رعایت بهداشت و مواردی از این قبیل می‌تواند تعامل با پرستار را تا حد قابل توجهی بهبود بخشد

دلسوزی و محبت

کودکان در سنین پایین حس‌ها را به خوبی دریافت می‌کنن. به همین خاطر اگر پرستار دلسوز و مهربان

و با محبت نباشد با او ارتباط خوبی برقرار نخواهند کرد.

چگونه با کودک خود رفتار کنیم

بخش اول: قوانین ثابت و قابل احترامی تعیین کنید

قانون بگذارید - چگونه با کودک خود رفتار کنیم

بچه‌ها معمولا فکر می‌کنند هرکاری که دل‌شان می‌خواهد، باید انجام بدهند.

اگر هم چیزی خلاف میل‌شان باشد گریه می‌کنند، جیغ می‌زنند و یا با پرتاب کردن وسایل، اوقات‌تلخی می‌کنند.

هال رونکل (Hal Runkel) درمانگر خانواده اعتقاد دارد وقتی کودک درک کند که مرزهای تعریف‌شده و

خوبی وجود دارد، یاد می‌گیرد که خودش را با شرایط وفق بدهد و به محدودیت‌ها احترام بگذارد.

۱. توضیح بدهید چرا…

لازم نیست برای کارهایی که از فرزندتان می‌خواهید یا قوانینی که برای او وضع کرده‌اید، توضیحات جامع و

کاملی به او بدهید. اما اگر بداند دلایل قانع‌کننده‌ای وجود دارد، کمتر لجبازی می‌کند.

مثلا اگر قرار گذاشته‌اید که سر ساعت ۸ به رختخواب برود، به او بگویید این کار لازم است

چون بدن او را قوی و سالم نگه می‌دارد. یا اگر به او می‌گویید اسباب‌بازی‌هایش را جمع کند، دلیلش

این است که دفعه‌ی بعد که خواست بازی کند، دنبال‌شان نگردد.

۲. از او تعریف کنید

هر زمان که کودک از قوانین پیروی کرد یا کار مثبتی انجام داد، از او تعریف و قدردانی کنید. دکتر لری

کوئنیگ (Larry J. Koenig) نویسنده‌ی کتاب «تربیت هوشمندانه» می‌گوید: وقتی کودک تختش را مرتب

می‌کند یا اجازه می‌دهد خواهرش با اسباب‌بازی‌هایش بازی کند، حتما این رفتارش را تمجید کنید. به او

بگویید: «چه پسر بزرگی دارم که خودش تختشو مرتب می‌کنه و کاراشو خودش انجام میده.»

۳. خودتان هم قوانین را رعایت کنید

جودی آرنال (Judy Arnall) نویسنده‌ی کتاب «تربیت بدون نگرانی»

می‌گوید: «کودک باید ببیند که خودتان هم قوانین را رعایت می‌کنید.

وقتی از کار برمی‌گردید لباس‌هایتان را آویزان کنید، ظرف‌های کثیف را داخل سینک بگذارید و

وقتی ناراحتید گریه زاری و داد و بیداد نکنید. بچه‌ها زمانی درست رفتار می‌کنند که

ببینند شما هم به قوانین خودتان احترام می‌گذارید.»

۴. وجدان کودک را پرورش بدهید

اگر کودک‌تان به خاطر سرپیچی از قوانین شما احساس بدی داشت، سعی کنید این حس بد او را به

حداقل برسانید. درست است که کمی حس گناه برای کودک لازم است؛ چون باید بتواند درست و غلط

را تشخیص بدهد و سعی کند در مسیر درست حرکت کند؛ اما یادتان باشد از این‌گونه اتفاقات به عنوان

یک فرصت آموزشی بهره ببرید. دکتر هال پیشنهاد می‌کند در این مواقع به کودک بگویید: «می‌دونم ناراحتی

اما همه‌ی ما اشتباه می‌کنیم، فقط باید حواس‌مون باشه دفعه‌ی بد تکرارش نکنیم.»

بخش دوم: مهارت‌های حل مسئله را یادش بدهید

مهارت های حل مسأله مثل بستن کفش‌ هایش - چگونه با کودک خود رفتار کنیم

یکی از بزرگترین دلایل رفتارهای بد کودکان، احساس ناتوانی و ناامیدی آنهاست. دکتر بروکس (Dr. Brooks) در

این زمینه اعتقاد دارد زمانی‌ که کودکان ابزارهای مورد نیاز برای کشف خودشان را داشته باشند، بهتر رفتار می‌کنند

چون در این صورت بهتر مراقب خود هستند و به قول معروف کمتر صدای شما را در می‌آورند! و در صورت مواجهه با چالش‌ها درست‌ عمل می‌کنند.

۱. به کودک اجازه‌ی تصمیم‌گیری بدهید

درست است که فرزندتان کوچک است، اما به او فرصت بدهید که انتخاب کند. از او بپرسید: «دلت می‌خواد کدوم

لباس‌خوابت رو بپوشی؟»، «برای زنگ تفریحت چه ساندویچی دوست داری برات بذارم؟»، اگر کودک بتواند این تصمیمات

کوچک را بگیرد امور دیگر را بهتر اداره می‌کند، مثلا اگر با خواهرش دچار مشکل شود، دیگر از کارهای او شکایت

نخواهد کرد و نمی‌گوید: «ببین مامان اون نمی‌تونه!» بلکه صبر می‌کند تا او راه درست را پیدا کند.

۲. تشویقش کنید دوباره و دوباره سعی کند

من و شما می‌دانیم اگر همه‌ی کارهای کودک را خودمان انجام بدهیم، خب همه‌چیز سریع‌تر پیش می‌رود؛ اما مهم

این است که به کودک، مخصوصا کودک پیش‌دبستانی زمان کافی بدهیم خودش از پس کارهایش بربیاید. دکتر دونا

جنت (Donna M. Genett) نویسنده‌ی کتاب «به کودکان کمک کنید کارهایشان را در خانه و مدسه درست انجام بدهند»،

می‌گوید: «بگذارید کودک خودش بند کفش‌هایش را ببندد حتی اگر مجبور باشید کمی بیشتر منتظر بمانید. اجازه بدهید

خودش اسباب‌بازی‌هایش را جمع و جور کند یا جوراب‌هایش را درون ماشین لباسشویی بگذارد.»

۳. طوری کودک‌تان را تربیت کنید که درباره‌ی هرچیزی، همه‌ی جوانب را در نظر بگیرد

مهارت‌های شناختی کودک برای به چالش کشیدن خودش را تقویت کنید. مثلا وقتی درباره‌ی اینکه چگونه

باید کاری را به انجام برساند از شما سؤال می‌کند، جوابش را با سؤال بدهید. مثلا بگویید: «خودت فکر می‌کنی

باید چیکار کنی؟» با این سؤال اعتماد به نفس او را بالا می‌برید و کمک می‌کنید درباره‌ی مسائل عمیق‌تر تفکر کند و نگرش درستی داشته باشد.

بخش سوم: کمک کنید کودک‌تان صبر کردن را تمرین کند

 صبر کردن - چگونه با کودک خود رفتار کنیم

هیچ‌کس از انتظار خوشش نمی‌آید، مخصوصا کودکان و نوجوان‌ها؛ چون ساختار تکاملی و عصبی آنها به گونه‌ای

است که علاقه دارند زودتر از همه‌چیز سر در بیاورند. بهتر است وقتی کودک نوپاست به او صبر و شکیبایی بیاموزیم.

ممکن است کمی سخت باشد و کودک مقاومت کند یا ناراحت شود اما این کار به او کمک می‌کند در آینده بتواند

راحت‌تر با مسائل روبه‌رو شود و صبر کردن برایش سخت نباشد و البته اگر قرار بود برای چیزی یا کاری صبر کند، رفتارهای ناخوشایندی نداشته باشد.

۱. بگذارید انتظار بکشد

هرچیزی را خواست، بلافاصله به او ندهید! دکتر اوسیت (Dr. Osit) در این زمینه می‌گوید: «اجازه بدهید فرزندتان

احساس ناخوشایند انتظار را تجربه کند؛ چون این یک تغییر بزرگ و مهم است». به فرزندتان کمک کنید که بی‌صبری خودش را مدیریت کند.

۲. به کودک‌تان درباره‌ی احساساتش بگویید

کودک نوپا وقتی منتظر می‌ماند، نمی‌تواند احساس سرخوردگی‌ و یأس خود را بیان کند! اما شما می‌توانید

برای احساسات مختلف او اسمی بگذارید و کمکش کنید آنها را به زبان بیاورد. از طرفی وقتی موفق شد

برای چیزی صبر کند، تشویقش کنید. اگر کودک پیش‌دبستانی شما توانست در برابر چیزی صبوری به خرج دهد،

به او بگویید: «می‌دونم که انتظار کار خیلی سختیه اما تو از پسش براومدی و این خیلی خوبه. تو صبر کردی».

نظر دکتر بروکس در این مورد این است که اگر شما برای صبر فرزندتان ارزش قائل شوید، او ترغیب می‌شود

بیشتر تلاش کند و به اندازه‌ی کافی صبر کند تا به نتیجه برسد.

۳. کودک‌تان را در اموری که نیاز به صبر دارد، مشارکت بدهید

کودکان را به کارهایی که فورا نتیجه نمی‌دهند و زمان می‌برند تا به ثمر برسند، تشویق کنید. مثلا از او بخواهید

با لگوهایش یک سازه‌ی متفاوت و کمی پیچیده‌تر بسازد، برایش پازل بخرید و از او بخواهید همراه شما بذر گل

بکارد و از آن مراقبت کند تا سبز شود. مطمئن شوید که کودک مدام با انواع گجت‌ها و بازی‌های کامپیوتری که فقط با فشار یک دکمه جواب می‌گیرد، سرگرم نیست!

آشنایی با جعبه کمک های اولیه

فراهم کردن جعبه ی کمک های اولیه برای خانه، مدرسه، ماشین و کارگاه

هزینه ی چندانی ندارد. ارزش واقعی وسایل داخل جعبه زمانی مشخص

می شود که به مصدومی برخورد کنیم که امکان دسترسی به پزشک وجود

نداشته باشد. استفاده از ابزار این جعبه باعث می شود مصدوم از تشدید

بیماری و یا مرگ احتمالی نجات یابد و تا رسیدن پزشک از درد و ناراحتی آن کمی کاسته شود.

وسایل این جعبه عبارتند از:

پنبه

نوار چسب و گاز استریل در اندازه های مختلف

باند نواری و سه گوش

پنس و سرنگ و قیچی

کیف آب گرم و سرد و الکل

بتادین و سرم شستشو

دماسنج

مقداری دارو ( ساولن، آب اکسیژنه، قرص استامینوفن، پماد سوختگی)

وسایل ضروری دیگر.

وسایل این جعبه باید در محل خشک و دور از دسترس اطفال و جانوران موذی باشد.

محتویات آن اگر مدتها استفاده نشود هر چند وقت یکبار کنترل شود تا تاریخ مصرف آن نگذرد.